Θέλω να χωρίσω. Έχω δυο παιδιά, δεν ξέρω, πώς να το διαχειριστώ…
Από την: Άννα
Αγαπητή Άννα,
Σε ευχαριστούμε πολύ για το μοίρασμα του προσωπικού σου ζητήματος.
Η ανακοίνωση ενός διαζυγίου στα παιδιά, αποτελεί ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα. Μπορώ να καταλάβω τον προβληματισμό και την ανησυχία σου. Παράλληλα, χαίρομαι που απευθύνθηκες εδώ, προκειμένου να αντλήσεις περαιτέρω ενημέρωση. Ελπίζω να λάβεις χρήσιμες πληροφορίες.
Προτείνεται, όταν πρόκειται για χωρισμό των γονέων, να επικοινωνείται αυτό στα παιδιά. Μάλιστα, συνίσταται να είναι παρόντες και οι δύο γονείς. Ανάλογα με την ηλικία των παιδιών και το πόσο καλά μπορούν να αντιληφθούν καταστάσεις, προσαρμόζουμε αντίστοιχα και τα λόγια μας. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γίνεται σαφές, πως δεν ευθύνονται τα παιδιά για τον χωρισμό των γονιών τους και πως ακόμη και σε αυτήν την νέα συνθήκη, θα εξακολουθήσουν οι γονείς να φροντίζουν, να νοιάζονται και να αγαπάνε τα παιδιά. Είναι επομένως ωφέλιμο για τα παιδιά, να μένουν οι γονείς.
Δύο σημαντικά σημεία που χρειάζεται όμως να προσέξουν οι γονείς, πριν προβούν στην ανακοίνωση του διαζυγίου είναι τα εξής:
-Να είναι σίγουροι για την απόφασή τους, πριν μιλήσουν στα παιδιά.
-Να είναι προετοιμασμένοι ψυχολογικά για τις ερωτήσεις που θα τεθούν από τα παιδιά. (Ερωτήσεις τύπου: «έκανα κάτι κακό, για αυτό χωρίζετε; Πότε θα σας βλέπω εγώ; Θα αλλάξω σπίτι; Με ποιόν θα μένω;»)
Αυτές και άλλες πολλές, είναι συνηθισμένες ερωτήσεις που υποβάλλουν τα παιδιά, στο άκουσμα του διαζυγίου. Προκειμένου λοιπόν να νιώσουν ασφάλεια και πως δεν φέρουν καμία ευθύνη για το γεγονός, οι γονείς οφείλουν να απαντήσουν συγκεκριμένα στα ερωτήματα αυτά και να δείξουν κατανόηση, αν τα παιδιά (αρχικά) αντιδράσουν υπερβολικά. Οφείλουμε να έχουμε στο μυαλό μας πως για τα παιδιά είναι μια μεγάλη αλλαγή, καθώς καταρρίπτεται η δομή της οικογένειας, και πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να συμβεί.
Είναι αρκετά σύνηθες λοιπόν, να νιώθουν θυμό, θλίψη ή ενοχή και να αντιδρούν υπερβολικά. Κάποια παιδιά μάλιστα, νιώθοντας ενοχές για το διαζύγιο, ίσως αλλάξουν συμπεριφορά, προσπαθήσουν να γίνουν «καλά παιδιά», για να σμίξουν πάλι οι γονείς. Εκεί, χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείριση γιατί δεν πρέπει το παιδί να πάρει τον ρόλο αυτό. Πρέπει να κατανοήσει ότι η απόφαση του ζευγαριού, δεν οφείλεται στην δική του συμπεριφορά, ούτε στο ίδιο το παιδί. Αλλά, αφορά δύο ενήλικες που χρειάζεται να τερματίσουν την σχέση για προσωπικούς λόγους. Θα παραμείνουν όμως γονείς.
Επομένως είναι αναγκαίο, να δώσουμε χρόνο, να επεξεργαστούν αυτήν την νέα συνθήκη και σιγά σιγά να προσαρμοστούν. Μάλιστα είναι απαραίτητο να προετοιμάσουμε κατάλληλα τα παιδιά. Δηλαδή, για παράδειγμα, να έχει ανακοινωθεί στο παιδί ο χωρισμός αρκετές μέρες πριν φύγει ο γονιός από το σπίτι. Να μην το φέρουμε αντιμέτωπο με ξαφνική αλλαγή. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ακόμη, πως τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από αυτά που πιστεύουμε. Αν σε ένα σπίτι, το παιδί βιώνει μια άσχημη κατάσταση, όπως φωνές, τσακωμούς ή συχνή απουσία του ενός γονέα, αντιλαμβάνεται πως κάτι πάει λάθος και ίσως έχει στο μυαλό του, ότι γονείς μπορεί να χωρίσουν. Όμως είναι διαφορετικό να το έχει σαν εικόνα στο μυαλό του από το να το βιώνει στην πραγματικότητα. Χρειάζεται υπομονή και ιδιαίτερη υποστήριξη.
Τέλος, η παρατήρηση της συμπεριφοράς των παιδιών, των επιδόσεων τους και της διάθεσής τους, βοηθά να καταλάβουμε πώς βιώνει στην καθημερινότητα το παιδί, τον χωρισμό. Η συχνή επικοινωνία μαζί τους, αποτελεί το κυριότερο εργαλείο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να έχουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά τα παιδιά μας σε αυτό το δύσκολο έργο.
Σου εύχομαι καλή δύναμη. Παραμένουμε στην διάθεσή σου.