Είμαι μια κοπέλα γεννημένη την χρονιά του 2000, νιώθω άγχος, φόβο, μοναξιά, μελαγχολία, απελπισία, νεύρα, θυμό, αδύναμη αλλά και δυνατή, για να αντέχω ακόμα. Ψάχνω ελπίδες για να πιστεύω ότι θα έχω μια κανονική ζωή, προσπαθώ να προχωρήσω αλλά πάντα κάνω ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Σαν παιδί πάντα είχα άλλα πράγματα να με απασχολούν, από αυτά που θα έπρεπε και δεν το διαχειρίστηκα, δεν ήξερα πώς, την μοναξιά την νιώθω από πάντα, από τότε που με θυμάμαι. Έφυγα από την Ελλάδα με την κολλητή μου (από το γυμνάσιο) περίπου 1 χρόνο πριν για να δουλέψουμε χωρίς βοήθεια. Τα πράγματα κάπου στράβωσαν και δεν είμαστε πια ενωμένες, αυτό με πλήγωσε κι άλλο. Τώρα νιώθω πιο έντονα όλα τα αρνητικά συναισθήματα και προδομένη. Είμαι πολύ ευαίσθητη αλλά σαν άμυνα μου βγάζω μια σκληρότητα. Έχω εκρήξεις θυμού που δε μπορώ να διαχειριστώ, με ενοχλούν τα πάντα, δεν θυμάμαι από πότε έχω να γελάσω με την καρδιά μου. Δεν μπορώ να με κοιτάνε, δεν μπορώ τον θόρυβο, τρελαίνομαι. Έχω την αίσθηση ότι με σχολιάζουν. Ότι όλοι θέλουν να με κοροϊδέψουν, δεν μπορώ να στηριχτώ σε κανέναν. Ξέρω ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα και ότι χρειάζομαι βοήθεια. Από μικρή ηλικία το έλεγα, αλλά μου έλεγαν ”έλα μωρέ σιγά”. Εγώ ξέρω ότι δεν είμαι καλά και το κάνω εγώ στον εαυτό μου αυτό , γιατί άφησα να πληγωθώ από παντού, φίλους, οικογένεια, σχέση, ακόμα και τον περίγυρο. Νιώθω ότι είμαι πλέον σε ένα αδιέξοδο. Η μόνη λύση είναι η ψυχοθεραπεία. Πιστεύω σε αυτό πολύ, γιατί η ψυχή μας είναι η ζωή και αν δεν γιατρευτεί, τότε πώς θα ζήσω; Δεν έχω αυτοεκτίμηση και είναι δύσκολο να προχωρήσω έτσι. Θέλω πολύ να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία. Φοβάμαι. Ξέρω ότι αυτό το “σκάψιμο” θα πονέσει πολύ αλλά σκέφτομαι ότι μετά θα είμαι καλύτερα, θέλω να σταθώ στα πόδια μου πιο γερά να μην πέφτω τόσο εύκολα. Πραγματικά αυτά που γράφω νιώθω ότι τόσο λίγα μπροστά σε όλα αυτά που έχω μέσα μου, είναι τόσα πολλά που δεν χωράνε σε κανένα μήνυμα σε κανένα τετράδιο. Υ.Γ. Ψυχολόγος ήθελα, να γίνω αλλά ποτέ δεν πίστεψα σε μένα μέχρι και σήμερα.
Από την Γωγώ.
Γεια σου Γωγώ,
Διάβασα με προσοχή τα όσα γράφεις και φαίνεται ότι έχεις περάσει πολλά μέσα σου και έξω σου και οι αποσκευές σου είναι βαριές.
Τα όσα νιώθεις φαίνεται να είναι πράγματα που έχουν συσσωρευτεί από πολλές εμπειρίες και βιώματα μέσα στα προηγούμενα χρόνια. Λες πολύ καλά ότι ξέρεις ότι η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει. Σίγουρα θα σε βοηθήσει να βάλεις όλα όσα έχεις μέσα σου σε μία σειρά, να μπορείς να τα κοιτάς από μία σχετική απόσταση και να μην σε “ρουφάνε” και σε αποδιοργανώνουν.
Όταν τα πράγματα μαζεύονται μέσα μας είναι σαν να σηκώνεται σκόνη και να θολώνουν τα πάντα. Όλα φαίνονται μπερδεμένα, το ένα να ακουμπάει πάνω στο άλλο και να μπλέκεται, όλα να γίνονται κουβάρι και τα συναισθήματα μας να μας δημιουργούν περαιτέρω ένταση.
Το να φροντίσουμε τον εαυτό μας και να μάθουμε να ακούμε τις ανάγκες μας και τι χρειαζόμαστε κάθε φορά, είναι πολύ σημαντικό. Η ψυχοθεραπεία σίγουρα μπορεί να σε βοηθήσει και σε αυτό, δηλαδή να καταφέρεις να δημιουργήσεις μια δυνατή σχέση με τον εαυτό σου, συντροφική, υποστηρικτική και συνεργατική. Η μοναξιά που νιώθουμε συνήθως είναι μία προσπάθεια του εαυτού μας να μας πει ότι κάπου τον έχουμε αφήσει, ξεχάσει, παραμελήσει.
Επίσης, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι αυτό το σκάψιμο της ψυχοθεραπείας προκαλεί πόνο αλλά έτσι κι αλλιώς η ζωή προκαλεί πόνο και αυτό που περνάς τώρα προκαλεί πόνο. Ο πόνος της ψυχοθεραπείας είναι ένα στάδιο. Στην πραγματικότητα δεν προκαλεί επιπλέον πόνο όμως πονάς καθώς βλέπεις αυτά που είναι μέσα σου και σε πονάνε ήδη. Καλύτερα πάντως να πονάς και να τα βλέπεις και να παίρνεις επίγνωση και να δημιουργείς τη ζωή σου εσύ, παρά να πονάς και να μην ξέρεις γιατί και να μένεις στο σκοτάδι.
Φαίνεται από αυτά που γράφεις ότι μεγάλωσες σε ένα πλαίσιο χωρίς πολλή ασφάλεια και χωρίς πολλή στήριξη. Όμως ευτυχώς όλα αυτά μπορούμε από ένα σημείο και μετά στη ζωή μας να επιλέξουμε να τα κάνουμε αλλιώς. Μπορεί για χρόνια καθώς μεγαλώνουμε να νιώθουμε ότι δεν είμαστε “οκ” σε σχέση με τους άλλους, ότι οι άλλοι γύρω μας τα καταφέρνουν καλύτερα από μας ή ότι η ζωή είναι δύσκολη και σκληρή. Όμως, καθώς μεγαλώνουμε, όχι μόνο ηλικιακά αλλά και συναισθηματικά ανακαλύπτουμε και άλλες εκδοχές της ζωής. Μπορούμε να φτιάξουμε έναν κόσμο όπου θα νιώθουμε οκ μέσα στους άλλους, να βλέπουμε τους ανθρώπους γύρω μας και αυτούς οκ και ότι είναι ισότιμοι με εμάς, μπορούμε να μάθουμε να προστατευόμαστε και να επιλέγουμε καταστάσεις που μας κάνουν καλό. Μπορούμε να φτιάξουμε έναν κόσμο που μας χωράει όπως είμαστε, χωρίς καταπίεση αλλά με φροντίδα. Μπορούμε να φεύγουμε από εκεί που πονάει και να πηγαίνουμε εκεί που αναπτυσσόμαστε. Μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο πιο μαλακό, πιο φωτεινό, πιο αποδεκτό για μας και τους ανθρώπους που επιλέγουμε να έχουμε γύρω μας.
Η ηλικία που είσαι για μένα είναι από τις πιο δύσκολες μεταβάσεις της ζωής. Πολλά πράγματα αλλάζουν μέσα μας και γύρω μας και ψάχνουμε κάπου να κρατηθούμε. Όλα είναι ακόμα χαωμένα μέσα μας αλλά ξεκινά και μία μεγαλύτερη καθαρότητα στο βλέμμα μας.
Σε νιώθω πολύ έτοιμη να κάνεις το επόμενο βήμα και να δουλέψεις με τον εαυτό σου γύρω από όλα αυτά. Μένει μόνο να το υλοποιήσεις. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να γίνει για πολλούς ανθρώπους ένας χώρος ασφάλειας όπου θα μπορείς να χωράς ολόκληρη και να εκφράζεις όλον τον εσωτερικό σου εαυτό, και από εκεί να εμπνέεσαι να δημιουργείς τον κόσμο γύρω σου όπως τον θες.
Εύχομαι να το κάνεις άμεσα και να ανακαλύψεις πολλούς νέους δρόμους φωτεινούς και με προοπτική.
