Δεν ξέρω τι τίτλο να δώσω σε αυτό που μου συμβαίνει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με “τρώει” και με κρατάει πίσω…
Για χρόνια ήμουν ένας απ τους πολλούς ανθρώπους που πνίγονται απ το άγχος στη ζωή τους… παρόλα αυτά τα κατάφερνα και τα ξεπερνούσα όλα. Πριν λίγα χρόνια το άγχος μου δημιούργησε αρνητικές σκέψεις οι οποίες ήταν κάπως επικίνδυνες για τον εαυτό μου, όμως και πάλι κατάφερα να τις ξεπεράσω. Πολλές φορές όμως ειδικά τον τελευταίο χρόνο μου συμβαίνει κάτι αρκετά περίεργο.
Ενώ είμαι καλά νιώθω καλά, ξαφνικά, λες και παγώνει όλο μου το σώμα και μαζί με αυτό ακολουθεί το μυαλό μου, αρχίζουν να με κατακλύζουν υπερβολικά αρνητικές σκέψεις. Οι σκέψεις αυτές μου κάνουν ξεκάθαρο πως οτιδήποτε και να έχω ονειρευτεί και έχω σκοπό στη ζωή μου, ότι δεν έχει αξία. Δηλαδή μου τα καταστρέφει όλα, σα να βάζεις βόμβα και να κατεδαφίζει ολόκληρο κτίριο. Και εγώ δεν μπορώ να το ανατρέψω αυτό. Με πιάνει άγχος περισσότερο, φυσικά ακολουθούν πόνοι στο στομάχι, πανικός και το μοναδικό πράγμα το οποίο μπορεί κάπως να με ανακουφίσει είναι μια ήρεμη συζήτηση με τη μητέρα μου.
Όμως αυτό οδηγεί σε μια ανακύκλωση καταστάσεων…
Και ενώ μέχρι χτες έλεγα πως μπορώ να τα καταφέρω φαίνεται πως πλέον δεν έχω τις ίδιες δυνάμεις….
Ίσως να είναι το άγχος για την επιτυχία; το άγχος της σύγκρισης; πλέον δεν ξέρω ποιος είναι ο πραγματικός λόγος αυτής της κατάστασης… Όπως επίσης ξέρω ότι δεν με αφήνει ο φόβος να προχωρήσω μπροστά…!Από τον/την: Μαρίζα
Αγαπητή Μαρίζα,
Αρχικά αναρωτιέσαι για το τι τίτλο να δώσεις σε αυτό που σου συμβαίνει, το οποίο μοιάζει γνώριμο και οικείο πλέον, καθώς όπως το περιγράφεις, πρόκειται για ένα παγιωμένο κομμάτι του εαυτού σου που παρατηρείς με τα χρόνια.
Καταλαβαίνω πως η ανάγκη σου για τίτλο ίσως αντικατοπτρίζει την ανάγκη σου να το αναγνωρίσεις εξολοκλήρου, να του δώσεις όνομα, και έτσι να το αντιμετωπίσεις. Με κάθε επιφύλαξη, αυτό που περιγράφεις μοιάζει με κάποιου είδους αγχώδους διαταραχής εκ πρώτης όψεως. Αυτό όμως θα το μάθεις με σιγουριά μόνο με τη βοήθεια ενός ψυχίατρου και θα το αντιμετωπίσεις μέσα από τις θεραπευτικές μεθόδους που θα συζητήσετε μαζί.
Σου προτείνω ακόμη να διαβάσεις άρθρα για τις διαταραχές άγχους, ίσως αυτό σε βοηθήσει να κατανοήσεις καλύτερα τι σου συμβαίνει και να δεις κατά πόσο μοιάζουν οι περιγραφές τους με τα δικά σου βιώματα. Επίσης φαίνεται να έχεις μια πολύ υποστηρικτική σχέση με τη μητέρα σου, που ανακουφίζει έστω και προσωρινά τη δύσκολη κατάσταση που βιώνεις, και αυτό είναι πραγματικά πολύτιμο.
Θέλω όμως να σου θυμίσω ότι δε χρειάζεται σε καμία περίπτωση να παλεύεις ούτε μόνη σου, ούτε με τη μητέρα σου, καθώς πρόκειται για ένα άτομο που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να σε βοηθήσει περαιτέρω κι εξειδικευμένα σε αυτό που ζητάς όσο και οι προθέσεις της να είναι τέτοιες! Καλύτερα να αναζητούσες αυτή την παραπάνω και πιο εξειδικευμένη βοήθεια από ένα ψυχολόγο.
Είναι πολύ οκ καμιά φορά να χρειαζόμαστε βοήθεια αν έχουμε φτάσει στα όρια των δυνατοτήτων μας, και πάρα πολύ γενναίο να τη ζητάμε!
Όσον αφορά τον πραγματικό λόγο αυτής της κατάστασης που λες στο τέλος, μοιάζεις ήδη να έχεις κάνει τις πρώτες σου σκέψεις πάνω σε αυτό, εντοπίζοντας το άγχος σύγκρισης και επιτυχίας ως βαθύτερες αιτίες. Αυτό το υλικό σου είναι μία καλή αρχή εναποθέτοντάς το στη θεραπεία σου, να το ξεδιπλώσεις και να δεις πόσα έχει να σου μάθει για τον εαυτό σου!
