Γειά σας. Είμαι 17 χρονών και αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα στις σχέσεις μου. Όταν έστω και λίγο το άλλο πρόσωπο έχει άλλες προτεραιότητες, ίσως και για λίγες ώρες, με πιάνει κάτι, σαν θυμός, σαν ζήλια, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Νιώθω άσχημα όμως, γιατί ξέρω ότι δεν ευθύνεται κάποιος άλλος πέρα από εμένα και ίσως, γι’ αυτό φταίνε οι άσχημες σχέσεις με τον πατέρα μου, που ποτέ δεν μου είχε δώσει πραγματική προσοχή. Πάντα ήταν αυστηρός και τον φοβόμουν. Ίσως αυτό ευθύνεται γι’ αυτή την συμπεριφορά ή κάποιο κόμπλεξ μου. Απλά θέλω να βρω μια λύση. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Από την:Κασσιανή
Αγαπημένη Κασσιανή,
Να σε ευχαριστήσουμε εμείς για το μοίρασμά σου, μιας και μας φέρνεις το κομμάτι των συντροφικών σχέσεων, το οποίο μπορεί να αποτελέσει το κοινό μας σημείο συνάντησης, όσο διαφορετικά ή παρόμοια με εσένα και αν το έχουμε βιώσει. Πάμε όμως να δούμε το δικό σου μοναδικό τρόπο να βιώνεις τις συντροφικές σου σχέσεις, όπου όπως μας λες έχουν πάντα μία αίσθηση δυσφορίας καθώς πάντα νιώθεις σαν να μην είσαι η απόλυτη προτεραιότητα του συντρόφου σου.
Η δυσφορία αυτή μοιάζει με θυμό και με ζήλια, και δεν ξέρεις λες πώς να την περιγράψεις, ενώ φαίνεται να εμπλέκεται εκεί και το κομμάτι των ενοχών που ενδεχομένως να βιώνεις. Οι ενοχές αυτές, αν καταλαβαίνω καλά φαίνεται να έρχονται από την πεποίθησή σου ότι στην πραγματικότητα δεν ευθύνεται ο σύντροφός σου για τη δυσφορία που αισθάνεσαι. Μοιάζει σαν αυτό που σε πονά να έρχεται από κάπου αλλού, από κάπου πιο βαθιά, φαίνεται σαν κάτι που υπήρχε ανέκαθεν και απλώς μετατίθεται κάθε φορά στο πρόσωπο του συντρόφου σου. Και αναγνωρίζεις πως αυτό που σε πονά και σου φέρνει αυτή την αίσθηση της δυσφορίας στις σχέσεις σου έχει να κάνει με τη σχέση με τον πατέρα σου. Δεν έχεις λάβει πραγματική προσοχή, τον έχεις βιώσει ως αυστηρό και ως ένα πρόσωπο που φοβόσουν.
Στα δικά μου μάτια είναι τόσο εύλογο να αναζητάς την προσοχή που δεν πήρες. Μοιάζει σαν το μοίρασμά σου να συνδέεται με μια βαθιά συνειδητοποίηση που να σε οδηγεί στο να ψάχνεις μια πηγή που να σου δώσει αυτή την προσοχή που δεν έλαβες και δεν μπορείς να λάβεις από τους σημαντικούς σου άλλους, και αναρωτιέμαι αν η λύση που ζητάς αφορά στην ανεύρεση αυτής της πηγής. Αναρωτιέμαι επίσης πώς θα σου φαινόταν να είσαι εσύ αυτή η πηγή και να δώσεις εσύ στον εαυτό σου την πραγματική προσοχή που ζητάς, φυσικά με τη βοήθεια ενός προσώπου που θα ξέρει πώς να σε στηρίξει σε αυτή τη διαδικασία.
Ελπίζω να δώσεις στον εαυτό σου το δικαίωμα να είσαι η πρώτη του προτεραιότητα, να χτίσεις μαζί του μία σχέση με την αμέριστη προσοχή που σου αξίζει και η ιδανική διαδρομή προς όλα αυτά είναι μία υποστηρικτική θεραπευτική σχέση. Κλείνοντας, θα ήθελα να σου πω πως ο χρόνος που αφιέρωσα στο να διαβάσω το κείμενό σου, στο να συνδεθώ βαθιά μέσα από αυτό με την εμπειρία σου και στο να σου δώσω πίσω κάτι από το δικό μου κόσμο εμπειριών αποτέλεσε και δική μου ευχαρίστηση!
Να μην ξεχνάς ότι σου αξίζει να νιώθεις πλήρης προσοχής και να μην φοβάσαι να διεκδικείς πάντοτε το δικαίωμά σου στην ανάγκη σου για αυτή την πληρότητα!
