Δίνω πανελλήνιες σε ένα μήνα. Ο πατέρας μου με αναγκάζει να σπουδάσω νομική ενώ είναι παντελώς άσχετο με αυτό που θέλω να κάνω. Δεν ακουω τα θέλω μου, βάζει τις δικές του επιθυμίες πάνω από τις δικές μου. Κατηγορεί την μητέρα μου που εργάζεται 24/7 ότι τάχα προσπαθεί να μου αλλάξει γνώμη και να με διαστρεβλώσει. Μου ασκεί ψυχολογική βία σε καθημερινή βάση. Έχω φτάσει κοντά στην αυτοκτονία πολλές φορές απ’όσο θα’πρεπε.
Από τον/την: Ανώνυμο
Αγαπητή/έ
Καταρχήν, σε ευχαριστούμε για το μοίρασμα της προσωπικής σου ιστορίας.
Αρχικά, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι μπορείς να εντοπίζεις το θέμα που σε δυσκολεύει και σε πιέζει ψυχολογικά, που είναι η έντονη πίεση που φαίνεται να σου ασκεί ο πατέρας σου στο θέμα των σπουδών, και ταυτόχρονα να επισημαίνεις την διαφορετικότητα των δικών σου στόχων, οι οποίοι όπως γράφεις αντιτίθεται με τα όνειρα και τις προσδοκίες του πατέρα σου για εσένα. Από όσα γράφεις νιώθω ότι η σχέση με τον πατέρα σου είναι αρκετά δύσκολη και η κατάσταση μεταξύ σας αρκετά τεταμένη, γεγονός που σε επιβαρύνει αυτή τη περίοδο που προετοιμάζεσαι για τις Πανελλαδικές εξετάσεις
Ωστόσο, θα ήθελα να λάβεις υπόψη ότι η περίοδος των πανελλαδικών εξετάσεων, από μόνη της είναι αρκετά αγχογόνος και ευνοεί την υπεμρεγένθυση των συναισθημάτων, ιδιαίτερα των αρνητικών. Από όσα γράφεις καταλαβαίνω ότι εσύ βιώνεις αυτή τη περίοδο ακόμα πιο έντονα λόγω των προβλημάτων με τον πατέρα σου. Σαν πρώτη ιδέα λοιπόν, θα σου πρότεινα να προσπαθείς κάθε φορά να αναγνωρίζεις το συναίσθημα σου, όσο έντονο και αν είναι, και να κάνεις μια εκτίμηση του μεγέθους του. Αν διαπιστώνεις ότι σε κατακλύζει το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να απομακρυνθείς από τη συνθήκη που στο προκαλεί, να πάρεις κάποιες βαθιές αναπνοές από το διάφραγμα, να βάλεις μουσική που σε χαλαρώνει και να σκεφτείς πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο άνθρωπο. Παίρνοντας αυτήν την απόσταση μπορείς σε δεύτερο χρόνο να αξιολογήσεις με μεγαλύτερη οξυδέρκεια αν αξίζει να προβείς σε πράξεις επιβαρυντικές για τον εαυτό σου, όπως είναι η πράξη της αυτοκτονίας στην οποία έχεις φτάσει πολλές φορές όπως αναφέρεις. Μάλιστα μια καλή ιδέα θα ήταν να επικοινωνήσεις αυτό το συναίσθημα στους ανθρώπους που θεωρείς σημαντικούς και νιώθεις κοντά σου, σε ανθρώπους πρόθυμους να σε ακούσουν. Όταν μοιράζεσαι κάτι, όσο βαρύ και αν είναι, γίνεται ελαφρύτερο γιατί μοιράζεις το βάρος του.
Σε κάθε περίπτωση σε προτρέπω για αυτό το διάστημα της προετοιμασίας και των εξετάσεων να προσπαθείς να εστιάζεις στον στόχο που εσύ έχεις θέσει, όποιος και αν είναι αυτός και όσο αντίθετοι και αν είναι κάποιοι άλλοι, όπως ο πατέρας σου. Επικεντρώσου στην οργάνωση του διαβάσματος σου, στη διατήρηση της προσοχής σου και στις επαναλήψεις σου και “κλείδωσε” προσωρινά όλα τα υπόλοιπα θέματα απέξω. Άλλωστε, αυτό είναι το μυστικό των επιτυχημένων μαθητών/τριών, η ικανότητα που έχουν να συγκεντρώνονται στους στόχους τους και να αφήνουν όσα τους επηρεάζουν για αργότερα. Έχε υπόψη ότι μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις σε περιμένει μια νέα τάξη πραγμάτων όπου θα ανοιχτούν μπροστά σου νέες εμπειρίες, μην εγκλωβίζεσαι στο παρόν.
Τέλος, όσον αφορά τη σχέση σου με τον πατέρα σου, θα σου πρότεινα μετά τις εξετάσεις να του μιλήσεις ανοιχτά για τις επιθυμίες σου και τους στόχους σου αλλά και για το πως σε κάνει να νιώθεις αυτή του η στάση. Να του εξηγήσεις με επιχειρήματα γιατί δεν θες να ακολουθήσεις τον κλάδο της Νομικής. Η ειλικρίνεια και η επικοινωνία είναι δυο εργαλεία που μπορείς να μοιραστείς οτιδήποτε μπορεί να σε απασχολεί όσο δύσκολο και αν είναι. Αναγνώρισε την δική του οπτική και τους λόγους για τους οποίους επιμένει και εξήγησε του γιατί δεν συμφωνείς μαζί του. Ζήτα του να σε εμπιστευτεί και να σε στηρίξει σε αυτή τη καινούρια αρχή.
Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι ότι και αν αποφασίσεις να σε κάνει χαρούμενο/η και καλή επιτυχία στις επικείμενες εξετάσεις.
