Γειά σας! Θέλω να μοιραστώ μαζί σας το γεγονός, ότι πλέον μετά την γέννα μου, έχω γίνει πολύ αδύναμη και ανασφαλής με τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να επανέλθω στο παλιό μου σώμα, λόγω του ότι είμαι συνέχεια σπίτι με την μικρή και καλώς η κακώς συνδέομαι συνέχεια με την κουζίνα. Ξέρω, ότι τρώω κυρίως από βαρεμάρα και από ψυχολογικά αιτία, χωρίς να το χρειάζομαι. Έχω κάνει ΑΠΕΙΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ, ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΧΛΑΠΑΚΙΑΖΩ, Ο,ΤΙ ΒΡΩ!!!!! Νιώθω ότι έχασα τον εαυτό μου και το κακό είναι, ότι δεν εχω βοήθεια από πουθενά για να ξεκινήσω γυμναστήριο, κάτι, που να μου δίνει ένα push! Γενικά, έχω περάσει χρόνια κατάθλιψη αλλά ποτέ δεν είχα αυτή την αδυναμία με το φαγητό!!!! Τα συναισθήματα μας κανονικά είναι να τα βιώνουμε και όχι να τα τρώμε αλλά εγώ κάνω και τα δύο! Μια λύση, κάτι που να μου δώσει μια ελπίδα, σας παρακαλώ!
Από την: Μαριάφ
Αγαπητή Μαριάφ,
Καταρχάς θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, που μοιράστηκες τις δυσκολίες σου μαζί μας. Είναι πολύ σημαντικό να μιλάς για όσα σε προβληματίζουν και να ζητάς βοήθεια, γιατί με αυτό τον τρόπο σπάς τον κύκλο της σιωπής και του στίγματος και δημιουργείς χώρο και για άλλες γυναίκες που αντιμετωπίζουν παρόμοια θέματα.
Σχετικά με αυτά που αναφέρεις, όντως η περίοδος μετά την εγκυμοσύνη είναι μια ευχάριστη αλλά συνάμα και δύσκολη περίοδος για την γυναίκα, καθώς πρέπει να αντιμετωπίσει μια πληθώρα ζητημάτων.
Σύμφωνα με αυτά που γράφεις, μοιάζει αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίζεις κάποια θέματα σχετικά με τον εαυτό σου, όπως είναι η ανασφάλεια για το σώμα σου, τις αλλαγές που έχει υποστεί αλλά και τη δυσκολία να σταματήσεις να τρως από βαρεμάρα ή από άλλα ψυχολογικά αίτια. Ακόμη, λες ότι νιώθεις πως έχεις χάσει τον εαυτό σου αλλά και ότι δεν υπάρχει έμπρακτη βοήθεια από το περιβάλλον σου, για να ξεκινήσεις μια δραστηριότητα, όπως το γυμναστήριο. Φαίνεται να δυσκολεύεσαι να ελέγξεις την επιθυμία σου για φαί, ενώ θες να αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα που σε οδηγούν σε αυτό και να ψάχνεις για μια λύση, που θα σου δώσει ελπίδα, όπως λες.
Παρόλα αυτά θεωρώ πολύ σημαντικό, ότι βρήκες τη δύναμη και ζήτησες βοήθεια, γιατί η αναγνώριση των προβλημάτων μας είναι πάντα το πρώτο βήμα για την λύση τους. Θα ήθελα να ξέρεις ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό το να απολαμβάνει κάποιος πολύ το φαγητό του. Είναι υγιές και φυσιολογικό. Όμως, αν τρως χωρίς να πεινάς μόνο και μόνο για να καλύψεις τη «συναισθηματική πείνα», τότε χρήζεις προσοχής.
Το πρώτο βήμα, που έχεις ήδη κάνει, είναι η αναγνώριση της «συναισθηματικής πείνας» και η αναζήτηση των συναισθηματικών αναγκών πίσω από αυτή, το όποιο είναι ένα αρκετά δύσκολο έργο και χρειάζεται αυτεπίγνωση. Μια πρόταση θα μπορούσε να είναι το να κρατήσεις ένα ημερολόγιο διατροφής και συναισθημάτων, όπου θα καταγράφεις το συναίσθημα που έχεις πριν καταφύγεις στο φαΐ. Φυσικά, για να σταματήσει κάποιος μια συνήθεια, δεν αρκεί να την εντοπίσει αλλά χρειάζεται να βρει και εναλλακτικές λύσεις.
Για παράδειγμα, την επόμενη φορά που θα νιώσεις θλίψη ή μοναξιά, αντί να καταφύγεις στο ψυγείο σου, ας καταφύγεις στο τηλέφωνο, προκειμένου να καλέσεις ένα πρόσωπο που σε καταλαβαίνει και σε κάνει να νιώθεις άνετα. Ακόμη, χρειάζεται η δημιουργία ενός safe plan. Σε κατάσταση ηρεμίας. κάνε μια λίστα με συναισθήματα που σε ωθούν στο φαί και δίπλα μια λίστα με τρόπους- λύσεις που θα μπορούσες να τα διαχειριστείς χωρίς το φαΐ.
Σε έκτακτες περιπτώσεις που νιώθεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις την επιθυμία σου για συναισθηματικό φαγητό, μπορείς να κάνεις μια παύση. Δώσε στο εαυτό σου 5 λεπτά και σε αυτά τα λεπτά σκέψου πως νιώθεις, ώστε να συνειδητοποιήσεις το κίνητρο που σε ωθεί σε αυτού του είδους την συμπεριφορά. Ακόμη, χρειάζεται να δουλέψεις ευρύτερα με τα συναισθήματά σου και να τα αποδεχτείς, όσο θετικά ή αρνητικά είναι, χωρίς να τα καταπιέζεις. Μέσα από την αποδοχή μόνο θα μειωθεί η ένταση τους και θα ανακτηθεί ο έλεγχος.
Τέλος, χρήσιμο είναι να επιλεγεί ένας υγιεινός τρόπος ζωής, όπου μέσα από σωστή διατροφή, ύπνο και χρόνο για χαλάρωση και ευχάριστες δραστηριότητες θα μάθεις να νιώθεις ευχάριστα, χωρίς να κάνεις «συναισθηματική υπερφαγία».
Σε κάθε περίπτωση, αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου, θα ήταν ωφέλιμο να αναζητήσεις την βοήθεια ενός επαγγελματία διατροφολόγου, που να σου φτιάξει μια διατροφή προσαρμοσμένη στις ανάγκες σου. Ακόμη, αν νιώσεις ότι επιδεινώνεται η κατάσταση, ίσως θα ήταν χρήσιμο να ενταχθείς σε μια ψυχοθεραπευτική σχέση, προκειμένουν να διερευνήσεις και ζητήματα που λανθάνουν πίσω από αυτή τη συμπεριφορά. Σε κάθε περίπτωση, σου εύχομαι καλή επιτυχία στη προσπάθεια σου.
