Μένω στη Σουηδία και εδώ κάνεις δεν νοιάζεται για την ψυχολογία του άλλου. Κανείς δεν σε ρωτάει πως είσαι. Πριν λίγες μέρες έχασα τον μπαμπά μου από κορονοιο. Ήταν το στήριγμα μου, ήταν η σχέση πατέρα και κόρης που όλη θα ζήλευα. Τώρα μέσα μου έχω μίσος! Γιατί; Για τον άνθρωπο που το κόλλησε τον ιό γιατί τον ξέρω ποιος, για το σουηδικό σύστημα γιατί δεν νοιαστηκε να στείλουν ασθενοφόρο όταν ο μπαμπάς μου είχε ακόμα ελαφριά συμπτώματα. Νιώθω ότι έχασα το άλλο μου μισώ χωρίς να μπορώ να βοηθήσω.
Από τον/την: Αννα
Άννα γεια σου,
Αρχικά λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου. Είναι πολύ δύσκολο να χάνεις κάποιον τόσο σημαντικό για σένα, είδικα μέσα σε τέτοιες κοινωνικές συνθήκες, οι οποίες ενισχύουν την αποξένωση, τον φόβο και την μοναξιά.
Κάθε απώλεια είναι δύσκολη και συνοδεύεται από το πένθος. Το πένθος είναι η προσπάθεια του οργανισμού μας να δεχτεί τη νέα πραγματικότητα. Όσο πιο ξαφνικό είναι το γεγονός της απώλειας, τόσο πιο έντονη και επίπονη είναι η επεξεργασία της.
Αυτό που αισθάνεσαι και ονομάζεις μίσος, είναι θυμός. Είναι πολύ λογικό και ανθρώπινο να αισθάνεσαι έτσι. Έχασες κάποιον πολύ αγαπημένο και απότομα, και αυτό σε βάζει κατευθείαν μπροστά σε μία άγνωστη κατάσταση. Μπορεί να νιώθεις ότι έχασες τον έλεγχο της ζωής μου.
Πολύ συχνά, στην προσπάθεια μας να νοηματοδοτήσουμε αυτή την καινούρια κατάσταση της ζωής χωρίς τον αγαπημένο άνθρωπο, να δώσουμε απάντηση σε αυτό το γιατί, προσπαθούμε να βρούμε ποιος ευθύνεται γι’ αυτό. Μπορεί αυτό το συναίσθημα για κάποιους να μοιάζει παράλογο, όμως δεν είναι. Είναι η προσπάθεια του οργανισμού μας να απορροφήσει την πληροφορία και να μπορέσει να πάει παρακάτω.
Σε κάθε απώλεια, συνδεόμαστε με αυτό το άγνωστο, τρομακτικό, σκοτεινό και αμετάκλητο που εμπεριέχεται μέσα στη ζωή, συνδεόμαστε με τον θάνατο, με το πόσο ευάλωτοι είμαστε, με το πόσο εύθραυστα είναι όλα όσα έχουμε. Αυτό είναι κάτι που δεν κατανοείται εύκολα. Γι’ αυτο ψάχνουμε να βρούμε ποιός φταίει για αυτό που έχει συμβεί. Στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν φταίει κάποιος, δεν αλλάζει αυτό που αισθάνεσαι. Ο πόνος θα είναι πόνος ακόμα κι αν μισείς κάποιον άλλον. Η απώλεια αυτή θα είναι εξίσου σημαντική και η αίσθηση αδυναμίας μπροστά στο θάνατο θα εξακολουθεί να υπάρχει.
Ίσως όλα αυτά που σου λέω να είναι νωρίς για να στα λέω. Η απώλεια του πατέρα σου τώραα κυριαρχεί μέσα σε όλα. Θα περάσεις πολλά και διάφορα συναισθήματα ακόμα, πολλά πράγματα θα εμφανιστούν και θα δώσουν την θέση τους σε άλλα. Και αυτό το αίσθημα του κενού μέσα σου, αυτό το κενό που φέρνει η απώλεια θα είναι εκεί, ίσως και για πάντα. Δεν θα πονάει πάντα τόσο πολύ, κάποια στιγμή θα μαλακώσει αλλά δεν θα φύγει.
Και αυτό σημαίνει ότι όντως ήταν σημαντικός. Αυτό σημαίνει ότι αγαπηθήκατε και δώσατε ο ένας στον άλλον.
Αυτά τα συναισθήματα που βιώνεις συνοδεύουν την διαδικασία του πένθους, η οποία είναι απαραίτητη και όσο περίεργο κι αν ακούγεται, την χρειάζεσαι ώστε να μπορέσεις να συνεχίσεις τη ζωή σου. Το ζητούμενο δεν είναι να νιώσεις καλύτερα γρήγορα αλλά αντίθετα να βοηθήσεις τα συναισθήματα σου να εκφραστούν και να βιωθούν. Στόχος είναι να βρεις τον τρόπο να επιτρέψεις στον εαυτό σου να βιώνει όσα βιώνει.
Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν αυτά τα συναισθήματα να φύγουν, τα πνίγουν, τα αποφεύγουν. Κάνουν μία μεγάλη προσπάθεια να συνεχίσουν τη ζωή γρήγορα και να πατήσουν γερά στα πόδια τους. Αυτό ενέχει ένα κίνδυνο, τα συναισθήματα αυτά να παγώσουν μέσα μας και να μονιμοποιηθούν. Είναι συχνό να βιώνω ένα πένθος πολλά χρόνια αργότερα με μία αμελητέα αφορμή. Είναι συχνό να φαίνομαι πλήρως λειτουργικός και όταν χαλαρώσω να έρθουν όλα μαζί και να καταρρεύσω.
Αυτό που θέλω να σου πω είναι να προσπαθήσεις να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου και σε όλα όσα νιώθεις. Να πάρεις χρόνο με τον πόνο σου και να επιτρέψεις στα συναισθήματα σου να εκφράζονται όπως θέλουν. Και πάνω απ’όλα μην ξεχνάς να σε αγαπάς και είσαι καλή μ’ εσένα.
Τέλος, αν νιώθεις ότι δυσκολεύεσαι πολύ να τα καταφέρεις μόνη σου, η ψυχοθεραπεία είναι μία διαδικασία που μπορεί να βοηθήσει, επειδή εκεί μπορείς να βρεις έναν χώρο ασφαλή όπου θα εκφράζεις όσα νιώθεις χωρίς αγωνία ή φόβο.
Εύχομαι καλή συνέχεια και υπομονή σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο.
