Είμαι μόλις 18 αλλά νιώθω, ότι έχει τελειώσει κιόλας όλη μου η ζωή. Δεν έρχομαι από την τυπική, φυσιλογική οικογένεια και σίγουρα η ψυχική κατάσταση της μητέρας μου, μας εχει επηρεάσει όλους. Κανείς όμως, ούτε η ίδια το έχει παραδεχτεί και κάθε φορά που ζητούσα βοήθεια, γυρνούσαν την πλάτη. Δεν ξέρω τί να κάνω.
Από την: Αποστολία
Γλυκιά μας Αποστολία,
Να σε ευχαριστήσουμε, για αρχή, που μοιράζεσαι μαζί μας αυτό που σε απασχολεί και μας δίνεις την ευκαιρία να σε συναντήσουμε στο σημείο που βρίσκεσαι, μέσα από τις δικές μας διαδρομές ο καθένας.
Το μοίρασμά σου με συγκινεί πολύ και μπορώ να νιώσω τον πόνο σου, την εξάντλησή σου, τη ματαιότητα που έχεις εισπράξει κάθε φορά που έχεις ζητήσει βοήθεια και φροντίδα χωρίς ανταπόκριση. Όλα αυτά τα δύσκολα συναισθήματα και βιώματα, που φαίνεται να κουβαλάς, με αγγίζουν βαθιά και χαίρομαι που τα μοιράζεσαι και τα καταθέτεις με αυτόν τον τρόπο. Ελπίζω, η δική μας ανταπόκριση στο κάλεσμά σου, να σβήσει όσο γίνεται τη ματαιότητα που έχεις εισπράξει, και να έχει γλυκάνει, έστω και λίγο, τη μοναξιά που φαίνεται να νιώθεις μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση.
Θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ με τη σειρά μου, κάποιες σκέψεις που κάνω διαβάζοντας το κείμενό σου. Αρχικά, με πονάει πολύ να ακούω από μία κοπέλα 18 χρονών να νιώθει, πως έχει τελειώσει η ζωή της. Έχει πολύ πόνο από πίσω μία τέτοια δήλωση. Στα αυτιά μου όμως και στο δικό μου μυαλό, έρχεται και η σκέψη ότι ενδεχομένως να είναι η δήλωση του τέλους μια ζωής, έτσι όπως την έχεις ζήσει ως τώρα, και ίσως κάθε τέλος να σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Εύχομαι πραγματικά να είναι έτσι και για εσένα, και αν έχεις αποφασίσει να βγάλεις από τη ζωή σου τον πόνο, τη μοναξιά και τη ματαιότητα, να μπορέσεις να τα αντικαταστήσεις όλα αυτά τα δύσκολα με πολύ πιο ευχάριστες εμπειρίες, γιατί πραγματικά σου αξίζουν.
Στη συνέχεια, μας γράφεις, ότι δεν προέρχεσαι από την τυπική φυσιολογική οικογένεια, και ότι η ψυχική κατάσταση της μητέρας σου, σας έχει επηρεάσει όλους. Ξέρεις, σκέφτομαι ότι για εμένα τουλάχιστον, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα αυτό το ιδανικό της τυπικής φυσιολογικής οικογένειας, και σε καμία περίπτωση το να υπάρχει μέλος στην οικογένεια με δυσκολεμένη ψυχική κατάσταση δεν καθιστά μια οικογένεια μη φυσιολογική.
Επίσης, θα ήθελα να σου πω, πως δεν σημαίνει πως είσαι ό,τι και η οικογένειά σου, είσαι στην πραγματικότητα ένα ξεχωριστό πρόσωπο, που από τη μία μοιράζεται κοινά βιώματα και ισχυρούς δεσμούς με τα μέλη της οικογένειάς του, αλλά από την άλλη μπορεί να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί με έναν δικό του μοναδικό τρόπο.
Νομίζω είναι μια καλή στιγμή, μιας και είσαι πλέον 18, να αναζητήσεις υποστήριξη σε άλλες πηγές, αφού η οικογένειά σου για τους δικούς της λόγους δεν κατάφερε να σου τη δώσει. Κι εύχομαι το σημείο αυτό να είναι πράγματι ένα μεγάλο τέλος και μια ακόμη μεγαλύτερη αρχή, έτσι όπως εσύ την θες!
