Γειά σας, είμαι μια κοπέλα 22 χρονών και περνάω μια δύσκολη φάση της ζωής μου. Δεν έχει συμβεί κάποιο στενάχωρο συμβάν απλά η ψυχολογία μου δεν είναι σε καλή κατάσταση. Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω απλά θα γράψω ότι σκεφτώ να γράψω. Γενικά από μικρή ήμουν ένα παιδί χαμηλών τόνων. Όταν μπήκα νήπιο δεν ήξερα ελληνικά (είμαι από την Αλβανία) και πάντα ήμουν το ήσυχο παιδί που δεν ακουγόταν στην τάξη, έτσι και στο δημοτικό. Ήμουν πάντα πολύ ντροπαλό παιδί και κλειστό. Στο σπίτι μεγάλωσα με αυστηρούς γονείς. Ο πατέρας μου πάντα τον θυμάμαι να είναι νευριασμένος και να φωνάζει. Και η μητέρα μου είναι νευρική γι’αυτό και στο σπίτι υπήρχαν πολλές συγκρούσεις μεταξύ τους και πάνω σε μένα και τα αδέρφια μου. Δεν μπορώ να πω πως μεγάλωσα σε πολύ φιλικό περιβάλλον αλλά ξέρω πως με αγαπάνε και θέλουν το καλό μου. Έχω περάσει πολλά, χρειάστηκε να αλλάξουμε πολλές φορές τόπο κατοικίας, να αλλάξω σχολείο, φίλους, ζωή κτλ. Δεν μιλούσα ποτε ούτε έκανα παράπονα στην οικογένεια μου αλλά νιώθω πως έχουν μαζευτεί μέσα μου. Από μικρή ήμουν παχουλό παιδί και πάντα είχα στο νου μου πως πρέπει να αδυνατίσω μου το καλλιέργησαν οι γονείς μου αυτό και έτσι δεν είχα ποτέ αυτοπεποίθηση και δεν ένιωθα ποτε άνετα με τον εαυτό μου. Πολλές φορές με έχω μισήσει και με έχω σιχαθεί τόσο για τα κιλά μου όσο και για τον χαρακτήρα μου. Με κατηγορώ που είμαι τόσο κλειστός άνθρωπος και τόσο χαμηλών τόνων. Τέλος πάντων το 2017 πέρασα Αθήνα (μένω Κρήτη) έφυγα Αθήνα σε μια σχολή που δεν ήταν στις πρώτες μου επιλογές. Μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι έφυγα σε μια μεγάλη πόλη μόνη μου μέσα σε ένα σπίτι 23 τετραγωνικά. Πέρασα άσχημα, κλείστηκα περισσότερο στον εαυτό μου, δεν πήγαινα σχολή δεν έβγαινα δε γνώριζα νέους φίλους. Πήρα κιλά, πήρα πολλά κιλά, χρωστάω σχεδόν όλα μου τα μαθήματα και μπαίνω 4ο έτος και οι δικοί μου δεν γνωρίζουν τίποτα. Με βλέπουν που σαπίζω όλη μέρα σε ένα δωμάτιο που δε θέλω να βγω απ’ το σπίτι και συνεχίζουν να με κατηγορούν πως είμαι απλά μια τεμπέλα που δε θέλει να κάνει τίποτα. Με κατηγορούν για τον τρόπο που ζω. Είμαι σίγουρη πως έχω κατάθλιψη εδώ και πολλά χρόνια αλλά έχω μάθει να κρύβω τα συναισθήματά μου μέσα μου να τα θάβω όσο πιο βαθειά γίνεται αλλά δεν αντέχω άλλο έχω κουραστεί. Δε ξέρω τι να κάνω. Εύχομαι να διαβάσετε το μήνυμά μου και να με βοηθήσετε έστω και λίγο. Ευχαριστώ.
Από την: Άννα
Αγαπητή Άννα,
καταρχάς σε ευχαριστούμε που βρήκες την δύναμη να μοιραστείς μαζί μας όλες εκείνες τις σκέψεις που σε ταλανίζουν και φαίνεται να σε φέρνουν αντιμέτωπη με δύσκολα συναισθήματα. Διαβάζοντας την ιστορία σου, μου φάνηκε ότι όλα όσα περιγράφεις είναι μια κατάσταση την οποία βιώνεις αρκετά χρόνια στην ζωή σου, από τότε που ήσουν μικρό παιδί.
Για να τα πάρουμε από την αρχή, κατανοώ απόλυτα ότι η κατάσταση με την οποία είσαι αντιμέτωπη δεν είναι σε καμία περίπτωση εύκολη. Οι συνεχείς εντάσεις και τσακωμοί των γονιών σου στο παρελθόν δεν συνέβαλαν στην δημιουργία υγιών οικογενειακών συνθηκών, μέσα στις οποίες θα μπορούσατε να μεγαλώσετε εσύ και τα αδέρφια σου με ηρεμία και γαλήνη, όπως άλλωστε αξίζει σε όλα τα παιδιά.
Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε και οι σχέσεις που αναπτύσσουμε με τους σημαντικούς μας ανθρώπους τα πρώτα χρόνια της ζωής μας διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας στην ενήλικη ζωή και κατ’ επέκταση στον τρόπο με τον οποίο θα αλληλεπιδρούμε με τους γύρω μας.
Ταυτόχρονα, μας περιγράφεις ότι ως ιδιοσυγκρασία ήσουν από μικρή ντροπαλή και χαμηλών τόνων, κάτι που φαίνεται να σε δυσκολεύει αρκετά στην έκφραση των επιθυμιών, των σκέψεων και των συναισθημάτων σου στους άλλους. Εκτός από τα παραπάνω, μας αναφέρεις ότι το ζήτημα του βάρους σου είναι κάτι που επίσης σε βασανίζει εδώ και χρόνια, κάνοντάς σε να ντρέπεσαι για την εικόνα σου, κάτι που, όπως λες, σου έχουν καλλιεργήσει οι γονείς σου. Κατανοώ ότι σου είναι δύσκολο να μοιραστείς με τους άλλους συναισθήματα και σκέψεις που μπορεί να σε απασχολούν, όμως μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι κάτι τέτοιο είναι τις περισσότερες φορές ανακουφιστικό. Και αυτό γιατί, μπαίνοντας στην διαδικασία να μοιραστείς με τον άλλον τον πόνο σου, θα νιώσεις ότι ένα κομμάτι αυτού απομακρύνεται από εσένα.
Συνεπώς, θα νιώσεις μεγαλύτερη ηρεμία, γαλήνη, ενώ ταυτόχρονα θα έρθεις πιο κοντά με τον άλλο, δείχνοντάς του ότι τον εμπιστεύεσαι και τον εκτιμάς. Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, θα σου πρότεινα να κάνεις μια συζήτηση με τους γονείς σου και να τους μιλήσεις σοβαρά για όσα σε απασχολούν και τα οποία έχεις καταπιέσει βαθιά μέσα σου. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχεις επίσης την ευκαιρία να τους εκφράσεις τα συναισθήματά σου σχετικά με την στάση τους απέναντι στο θέμα του βάρους σου και της εικόνας του σώματός σου. Μέσω της συζήτησης, θα μπορέσετε να ακούσετε ο ένας την οπτική του άλλου, να κατανοήσετε ο ένας την θέση του άλλου, να μοιραστείτε τους φόβους και τις ανησυχίες σας και κατ’ επέκταση να οικοδομήσετε μια σχέση που θα στηρίζεται στην εμπιστοσύνη, την ασφάλεια και το ειλικρινές, αμοιβαίο ενδιαφέρον.
Όσον αφορά το θέμα του βάρους σου, από όσα περιγράφεις αντιλαμβάνομαι ότι η τωρινή εικόνα του σώματός σου δεν σε ικανοποιεί και δεν αισθάνεσαι άνετα με τον εαυτό σου. Δεν σου κρύβω ότι σκέφτομαι ότι αυτή η μη ικανοποίησή σου με την εικόνα του σώματός σου ενδέχεται να έχει αντίκτυπο και σε άλλες πτυχές της ζωής σου, καθώς, όπως μας αναφέρεις, δυσκολεύεσαι να κάνεις φίλους και γενικότερα να κοινωνικοποιείσαι.
Συνεπώς, αν όντως το θέμα του βάρους σε δυσκολεύει και σε επηρεάζει στην καθημερινότητά σου, θα σου πρότεινα να επισκεφτείς κάποιον διατροφολόγο, με την βοήθεια του οποίου θα προσπαθήσεις να διαμορφώσεις ένα πρόγραμμα διατροφής που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες σου, με απώτερο στόχο την βελτίωση της εικόνας του σώματός σου. Αυτό θα σε βοηθήσει στο να τονωθεί η αυτοπεποίθησή σου, με αποτέλεσμα να αισθάνεσαι όμορφα με το σώμα και τα κιλά σου.
Σε περίπτωση που δυσκολεύεσαι στην κατανόηση και διαχείριση των συναισθημάτων σου, θα σου πρότεινα επίσης να επισκεφτείς κάποιον θεραπευτή, ο οποίος θα είναι εκεί για να σε ακούσει και να σε ενθαρρύνει σε όποια απόφαση και να πάρεις. Μέσα σε μια θεραπευτική σχέση θα βιώσεις συναισθήματα απόλυτης κατανόησης και ενσυναίσθησης, τα οποία θα σε βοηθήσουν να χτίζεις υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις.
Δώσε χρόνο και χώρο στον εαυτό σου να βιώσει συναισθήματα, είτε αυτά είναι θετικά, είτε είναι αρνητικά, καθώς όλα αποτελούν κομμάτι της εξέλιξής σου σαν άνθρωπος!
