Νομίζω ότι έχω θέμα με το άγχος. Δυσκολεύομαι να το διαχειριστω. Εχω ταχυπαλμιες, σφυξιμο στο στομάχι και δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά. Υπάρχει τρόπος να το ελέγχω μόνη μου ώστε να μην με κατακλύζει;
Στέλλα
Γεια σου Στελλα!
Αρχικά θέλω να σου πω ότι είναι πολύ σημαντικό που αποφάσισες να το μοιραστείς. Το πρώτο βήμα για να αλλάξουμε κάτι είναι να το αναγνωρίζουμε και να ζητήσουμε βοήθεια.
Όπως θα ξέρεις από προσωπική εμπειρία, το άγχος είναι η κατάσταση που μπαίνει οοργανισμός μου (ψυχικά και σωματικά) προκειμένου να ανταπέξελθει σε κάτι απαιτητικό. Είναι μία κατάσταση εγρήγορσης, ετοιμότητας, προετοιμασίας για γρήγορη και άμεση ανταπόκριση σε κάτι που έρχεται.
Νιώθω άγχος όταν αισθάνομαι ότι απειλούμαι ή/και όταν θέλω πολύ να καταφέρω κάτι. Αυτά τα δύο μπορεί να πηγαίνουν μαζί!
Όταν πολύ άγχος συσσωρευτεί μέσα μας για πολλά διαφορετικά πράγματα, και μείνει εκεί για κάποιο διάστημα χωρίς να επιτρέψουμε την έκφραση του, χωρίς να αναγνωρίζουμε την ύπαρξη του, τότε οδηγούμαστε στην δυσλειτουργική του πλευρά. Το άγχος ξεπερνά το όριο που αντέχει ο οργανισμός μας και γίνεται μία χρόνια κατάσταση, ένας μαθημένος τρόπος λειτουργίας, όντας σε υπερ-διέγερση και σε συνεχή ένταση.
Υπάρχουν πολλές τεχνικές που βοηθούν στο άγχος και την αντιμετώπιση του, όπως είναι ο διαλογισμός, οι τεχνικές αναπνοής, η ενασχόληση με πράγματα που απασχολούν τα χέρια μου, όπως η κηπουρική, το πλέξιμο, η χειροτεχνία, και σίγουρα η σωματική άσκηση όπως το τρέξιμο. Επίσης, η γιόγκα είναι ένας δρόμος που βοηθάει πολύ σε θέματα άγχους.
Όμως όλα αυτά είναι απλά τεχνικές που μειώνουν εκείνη τη στιγμή την ένταση ή μπορεί να με μάθουν σε βάθος χρόνου να ηρεμώ τον εαυτό μου όταν το χρειάζομαι.
Συνήθως το συσσωρευμένο άγχος όταν βρίσκεται σε σημείο να με αποσυντονίζει, φανερώνει μία βαθύτερη αιτία. Ίσως είναι ένας μαθημένος τρόπος να ανταποκρίνεσαι στις δύσκολες καταστάσεις, ή μπορεί να μην το μοιράζεσαι ή εκτονώνεις αρκετά.
Η ψυχοθεραπεία είναι ένας άλλος τρόπος αντιμετώπισης του άγχους, μέσα από την αναγνώριση των τρόπων που λειτουργώ και συσσωρεύω μέσα μου τα συναισθήματα μου. Έτσι, μπορώ να οδηγηθώ σε μία καλύτερη σχέση με τον εαυτό μου. Το μεγάλο και συνεχόμενο άγχος συνήθως οφείλεται σε μη αναγνωρισμένες πηγές άγχους, σε συναισθήματα που δεν είχαν χώρο να εκφραστούν, σε λόγια που δεν ειπώθηκαν. Είναι ένα καμπανάκι του οργανισμού, ένα κάλεσμα σε βοήθεια, μία ευκαιρία να αλλάξω μηχανισμούς που δεν με βοηθάνε πια.
Ίσως αυτό το καιρό το σώμα σου έχει επιλέξει να σου δώσει ένα σήμα, να σου ζητήσει φροντίδα και προσοχή. Ελπίζω να του δώσεις χρόνο να ακουστεί και να το φροντίσεις όπως χρειάζεται.
Εύχομαι καλή συνέχεια και να σε φροντίζεις!
