Έχω Οριακή διαταραχή προσωπικότητας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κι ας μην το γνώριζα. Η διάγνωση μου εγινε σε ηλικία 21 ετων μετά από πολλαπλές επισκέψεις σε διαφορετικούς ψυχιάτρους. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί ειμαι παρορμητική, καταθλιπτική, απαισιόδοξη, θυμωμένη και δύσκολη σαν άνθρωπος.
Μεγάλωσα με πολύ πιεστική οικογένεια που δεν με καταλάβαινε σε κανένα τομέα και δεχόμουν ψυχολογική και σωματική βία στο σπίτι. Δεχόμουν μπουλινγκ στο σχολείο και ποτέ δεν είχα φίλους και παρέες να βρω λίγο έξω από το σπίτι μου. Κατέληξα από την ηλικία των 14 να θέλω να αυτοκτονήσω, να αυτοτραυματιζομαι, να έχω ψυχοσωματικά θέματα, να μου πέφτουν τα μαλλιά, να πονάω σε διάφορα μέρη του σώματος με το παραμικρό στρες και να νιώθω απαισια εξαιτίας των γύρω μου που με κάνανε να νιώθω αχάριστη που εχω την υγεία μου και ένα πιάτο φαΐ ενώ άλλοι δεν έχουν. Ποτε δεν ειχα σταθερες σχεσεις, ειτε ερωτικες ειτε φιλικες. Με τους γονεις μου τσακωνομασταν συνεχεια, ακόμα και σήμερα. Εξαιτίας του περίγυρου μου πίστευα ότι ειμαι ενα κακομαθημένο αδυναμο παιδί και δεν πίστευα ότι έχω κατι που χρήζει ψυχιατρικής και φαρμακευτικής βοήθειας. Δεν σπουδασα ποτε γιατι δεν ειχα διψα για μαθηση και δεν με ενδιεφερε τιποτα περα απο την μουσικη οπου οι γονεις μου δεν με στηριξαν ποτε. Με εδιωξαν απο το πατρικο μου στα 18 και γυρισα στο παλιο μας σπιτι.
Σε ηλικία 21 ετων παραιτήθηκα από την δουλεια που είχα τότε γιατί ένιωθα τόσο κουρασμένη ψυχολογικά και κατέληξα να ειμαι για μήνες κλειδωμένη στο σπίτι να κοιμάμαι όλη μέρα. Αυτή η κατάσταση ανησύχησε την μανα μου που δεν είχε νέα μου για μέρες και από τότε άρχισε να με πηγαίνει σε διάφορους ψυχολογους-ψυχιάτρους μπας και καταλάβουμε τι έχω και αν έχω κατι. Ο πρώτος είπε ότι έχω μεγαλώσει πολύ ασχημα εξαιτίας των γονιών μου. Σταμάτησα ναα πηγαίνω εκεί. Ο δεύτερος είπε στην μάνα μου ότι φταίνε που με κακό έμαθαν και δεν στηριζομαι στα πόδια μου. Εφυγα κι απο κει. Η τριτη ήταν ψυχολόγος και αφού έβγαλε το συμπέρασμα ότι σίγουρα χρειάζομαι φάρμακα με έστειλε σε μια συνάδελφό ψυχίατρο. Με την πρώτη επίσκεψη μου βρήκε τι είχα και μου έγραψε φάρμακα, αντικαταθλιπτικά και αντιψυχωσικα. Ένιωσα τόσο άσχημα αλλά ταυτόχρονα και δικαιωμένη διότι τόσα χρόνια μου έλεγαν όλοι ότι δεν έχω τίποτα κι ότι όλα είναι στο μυαλό μου. Τελικά ήταν λάθος.
Μέχρι και σήμερα έχω διαταραχες στη διαθεση, στη διατροφη και στον υπνο μου. Τα φαρμακα δεν βοηθανε πληρως την κατασταση αλλα τουλάχιστον δεν θέλω να πεθάνω. Θέλω να ζήσω, νιώθω ότι ειμαι εδώ για ένα σκοπό, να βοηθήσω. Θέλω να δημιουργήσω καμπάνια για τις ψυχικές διαταραχές και να δημιουργήσω κάτι όμορφο. Δεν είναι μόνο αρνητική η διαταραχή μου αλλά μου έδωσε το λόγο που θέλω να κανω το κόσμο καλύτερο..και θα το κανω!
Από τον/την: Nyna
