Δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι , χωρίς λόγο , απλά βαριόμουν την καθημερινότητα. Δεν βγήκα 1, 2 εβδομάδες ώσπου οι εβδομάδες έγιναν μήνες , 6 για την ακρίβεια . Οκτώβριο μέχρι Μάρτιο δεν είχα δει το φως του ήλιου , έπεσα σε μια “τρύπα” κατάθλιψης με αποτέλεσμα να ξυπνάω απόγευμα και να κοιμάμαι πρωί , όποτε έπεφτα στο κρεβάτι η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελή , να ζαλίζομαι και να κλαίω , φανταστείτε πως είναι να παθαίνεις κρίση πανικού κάθε φορά που πέφτεις στο κρεβάτι .
Δεν θα πω ψέματα , πολλές φορές σκεφτόμουν την αυτοκτονία , αλλά ποτέ δεν είχα τα κοτσια να το κάνω .Πήρα 15 κιλά , 6 μήνες δεν είχα κάνει κανένα είδους άθλησης είτε κίνησης. Οταν βγήκα επιτέλους από το σπίτι με λίγα βήματα κουράστηκα , ιδρωσα και ήθελα να κάνω εμετό ανέβαινα την ανηφόρα και ενιωθα πως θα λιποθυμησω.
Πήγα σε ψυχολόγο και είμαι καλύτερα , μπορεί σωματικά να είμαι ακόμα αδύναμος και να έχω σημάδια αυτών των 6 μηνών , αλλά ψυχικά είμαι πιο δυνατός , και πρόθυμος να φτιάξω τον μέλλον μου .
Από τον/την: Ανώνυμος Κ.
