Γεια σας, αρχικά θα ήθελα να ξεκινήσω με το να πω πως ως κάποιος που έχει ζήσει την άγνοια των ανθρώπων της κοινωνίας μας όσον αφορά τις ψυχικές ασθένειες πραγματικά εκτιμώ την προσπάθεια σας και την δημιουργία αυτής της πλατφόρμας.
Και τώρα θα σας πω την ιστορία μου.
Ξεκίνησα με ψυχοθεραπεία όταν αρνητικές σκέψεις και άγχος κατέκλυζαν την καθημερινότητα μου σε σημείο που δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι. Που κάθε βήμα για μένα ήταν πάλη. Πολύ γρήγορα σε αυτόν τον αγώνα καλυτέρευσης του εαυτού μου και κρύβοντας το γεγονός ότι έβλεπα ψυχολόγο από τον υποστηρικτικό κοινωνικό μου περίγυρο εντάχθηκα σε μια “ιδεολογία” ότι δεν καλυτερευω για μένα αλλά για τους άλλους. Ως αποτέλεσμα αυτό με κράτησε πίσω και μετα από δύο μήνες ψυχοθεραπείας τα παράτησα. Αγωνιώντας όμως να τα καταφέρω, δεν άργησα να ξανά επισκεφθώ την παράλληλα άβολη – άνετη πολυθρόνα της ψυχοθεραπείας. Στο διάστημα 6 μηνών ψυχοθεραπείας με παρέπεμψαν σε ψυχίατρο, δεδομένου ότι κάποια πράγματα που είχαν συζητηθεί παρέπεμπαν σε δεξιότητες ανώτερες του εν λόγο ιατρού. Μετά από πολλές συζητήσεις ήρθε η διάγνωση.
( Θα κάνω μια παρένθεση εδώ λέγοντας ότι είχα και έχω διαβάσει πολλά πάνω στο θέμα της ψυχικής υγείας στην προσπάθεια μου να καταλάβω τι μου συνέβαινε και συμβαίνει. Είχα καταλήξει με όσα είχα διαβάσει σε κάποιο τύπο κατάθλιψης και αγχωδους διαταραχής.)
Την ημέρα που πήγα στο γραφείο του/της ψυχιάτρου δεν ήθελα να έχω δίκιο. Αλλά είχα. Με διέγνωσαν με Δυσθυμία και Γενική Αγχώδης Διαταραχή. Ένιωσα την πίεση μου να ανεβαίνει, να ζαλίζομαι και να έχω μια τάση για εμετό και λιποθυμία. Κρύος ιδρώτας έσταζε από το μέτωπο μου και τα χέρια μου σφιχτά σε γροθιά ιδρωμένα. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω και το σαγόνι μου άρχισε να μουδιάζει από την δύναμη με την οποία το είχα κλειστό. Δεδομένου ότι και ενόψει της ψυχοθεραπείας είχα κρίσεις πανικού ήξερα τι μου συνέβαινε οπότε δεν άργησα πολύ για να συνέλθω.
Έπειτα άρχισα να κάνω ερωτήσεις. Ποιοι είναι οι τρόποι αντιμετώπισης και τι μπορεί να γίνει; Μετά από μακροσκελής συζητήσεις και με τους δύο ιατρούς καταλήξαμε σε φαρμακευτική αγωγή. Από τότε έχουν περάσει δύο χρόνια. Συνεχίζω την φαρμακευτική θεραπεία και την ψυχοθεραπεία τακτικά αλλά πολλές φορές με βρίσκω σε θέση που δεν βλέπω καμιά πρόοδο.
Η διάθεση μου μεταβάλλεται συνεχώς έχω δεύτερες σκέψεις για την φαρμακευτική αγωγή και πολλές πτυχές της ζωής μου που είχα και έχω βάλει στόχο να καλυτερέψουν δεν έχουν καλυτερέψει.
Πλέον ο κοινωνικός μου περίγυρος γνωρίζει για την ψυχοθεραπεία και την επίβλεψη από ψυχίατρο. Υπάρχει μεγάλη υποστήριξη και προσπαθώ να μην κρύβω αυτά που νιώθω. Σίγουρα υπάρχει κάποια πρόοδος αλλά στο διάστημα που έχω αφιερώσει για αυτόν τον σκοπό δεν νιώθω αρκετή την υπάρχουσα πρόοδο. Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω πέρα από το να αντιμετωπίζω και να διαχειρίζομαι τις καταστάσεις και τις αρνητικές σκέψεις.
Έχω κουραστεί να προσπαθώ και αυτοκτονικές σκέψεις ακόμα περνάνε από το μυαλό μου.
Από τον/την: Άλεξ
