Είμαι 20 ετών. Κάνω ψυχοθεραπεία εδώ και 4 χρόνια περίπου. Ο λόγος που ξεκίνησα ήταν οι κρίσεις πανικού και το άσχημο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά κατέληξα να συνειδητοποιήσω πόσο λίγο αγαπώ τον εαυτό μου, καθώς κανείς δε με έμαθε πως να το κάνω.
Κανείς μέχρι τότε, γιατί η ψυχοθεραπεία μου άνοιξε τον δρόμο προς την αγάπη για τον εαυτό μου μέσα από την οριοθέτηση , την αποδοχή των φόβων που με κρατούν πίσω, των λαθών που έκανα ή που έκαναν οι γονείς μου και με στοιχειώνουν. Είναι ένα ταξίδι προς τη συγχώρεση τόσο του εαυτού μου, όσο και των άλλων που με πλήγωσαν ανεπανόρθωτα στα παιδικά μου μάτια.
Πλέον αισθάνομαι πιο δυνατή και ικανή να σταθώ απέναντι στο δυσλειτουργικό σύστημα στο οποίο μεγάλωσα αλλά και απέναντι στο άγνωστο, που τόσο μας τρομάζει όλους. Πάντα με φόβο αλλά πια με εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μου. Μπορώ πια να επιλέγω πιο κατάλληλους ανθρώπους δίπλα μου και να δουλεύω συστηματικά για τους προσωπικούς μου στόχους.
Είμαι πραγματικά ευγνώμων για την απόφαση που πήρα τέσσερα χρόνια πριν.
Από την: Μαρία
