Άρχισε η προετοιμασία για την τρίτη λυκείου πριν 2 βδομάδες, πίστευα στον εαυτό μου και έλεγα πως θα διαχειριστώ το αγχoς μου, αντιθέτως όμως δεν μπορώ να διαχειριστω τίποτα, πονάει συνέχεια το κεφαλι μου και η κοιλιά μου και είμαι στεναχωρεμενη, δεν ξέρω τί μπορώ να κάνω για όλο αυτό.
Από την: Κ.Σ
Γειά σου Κ.Σ.,
H τρίτη λυκείου στην χώρα μας είναι μία πολύ απαιτητική περίοδος. Όλα είναι δύσκολα, απαιτητικά και αγχωτικά. Έχει ταυτιστεί με την απόφαση να βρεις τί θα κάνεις στη ζωή σου και να περάσεις κάπου που να είναι καλά, και να τα καταφέρεις και να είσαι χαρούμενη. Είναι πολύ μεγάλο και υπερβολικό αυτό προς διαχείριση.
Οι περισσότεροι κοιτάμε τη ζωή μέσα σε μία κλίμακα, από τη μία έννοιες όπως το καλό, η επιτυχία, το σωστό, από την άλλη το κακό, η αποτυχία, το λάθος. Μία τέτοια οπτική μας κάνει ακόμα πιο ευάλωτους στις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των άλλων και του ίδιου μας του εαυτού. Θέλω να δημιουργήσω έναν κόσμο, όπου δεν υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός αλλά τα πράγματα έχουν αξία χωρίς να χρειάζεται να τα συγκρίνουμε και οι άνθρωποι έχουν να ακολουθήσουν ο καθένας τον δικό του μοναδικό δρόμο.
Πολλά παιδιά σε αυτήν την περίοδο της ζωής τους θεωρούν, ότι αν δεν τα καταφέρουν, θα έχουν αποτύχει ή θα απογοητεύσουν γονείς και καθηγητές, ή ακόμα και τον εαυτό τους.
Όλο αυτό βασίζεται στην ίδια ιδέα, ότι τώρα πρέπει να αποφασίσουν για όλη τους τη ζωή! Αυτό είναι αδύνατο!
Είναι ελάχιστα τα άτομα που γνωρίζουν από τόσο νέα με τί θέλουν να ασχοληθούν και ακόμα κι αν το γνωρίζουν, είναι απλά μία ιδέα που έχουν για το αντικείμενο. Δεν μπορείς να ξέρεις τί είναι αυτό που θέλεις χωρίς να έχεις δοκιμάσει, χωρίς να έχεις γευτεί και χωρίς να γνωρίζεις όλα όσα υπάρχουν.
Το να βρεις το αντικείμενο που θα σου αρέσει και να φτιάξεις τη ζωή, όπως σου αρέσει είναι αποτέλεσμα διεργασίας, εξερεύνησης και πειραματισμού. Δοκιμάζουμε και αν μας αρέσει το κρατάμε, αν δεν μας αρέσει δοκιμάζουμε κάτι άλλο. Ο δρόμος μπροστά σου είναι μακρύς και τον φτιάχνεις εσύ κάθε στιγμή. Ακόμα κι όταν φαίνεται πολύ σκοτεινός, δεν θα είναι για πάντα έτσι. Αρκεί να δώσεις χρόνο και να αφουγκραστείς τον εαυτό σου.
Το ξέρω, ότι στην πραγματικότητα, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Νιώθεις ότι πρέπει να ανταποκριθείς στις προσδοκίες όλων και να τους ευχαριστήσεις ή ακόμα μπορεί όλο αυτό να έχει γίνει κάτι δικό σου, ένα δικό σου μεγάλο πρέπει. Πόσο αυστηρό και άδικο είναι ε; Δεν μπορεί η ζωή μας να κρίνεται από μία χρονιά, ή ακόμα χειρότερα από μία μέρα.
Τί νομίζεις θα έλεγε για όλα αυτά, ο εαυτός σου 30 χρονών στον εαυτό σου του σήμερα;
Εγώ από απόσταση λέω στον εαυτό μου του τότε να μην ανησυχώ, κι ότι ακόμα κι αν δεν τα καταφέρω με την πρώτη, μπορώ πάντα να ξαναδοκιμάσω. Κι ακόμα κι αν βρεθώ κάπου που δεν μ’ αρέσει, μπορώ πάντα να πάω κάπου αλλού. Κι αυτό όχι μόνο για την τρίτη λυκείου αλλά για όλη τη ζωή.
Το άγχος που νιώθεις βέβαια, μπορεί να γίνει πολύ βασανιστικό. Κάτι που βοηθάει είναι να το μοιραστείς, να πεις πώς νιώθεις σε όποιον νιώθεις άνετα και στους γονείς σου. Μπορεί να αισθανθείς λιγότερο μόνη μέσα σε αυτό. Είναι σημαντικό να βρεις τρόπους να το διοχετεύεις έξω από το σώμα σου, γιατί αν όχι συσσωρεύεται και εκφράζεται ψυχοσωματικά. Η γυμναστική ή κάτι σωματικά εκτονωτικό, μπορεί να βοηθήσει πολύ στην διαχείριση του.
Έκανες ένα μεγάλο βήμα να ζητήσεις βοήθεια, στέλνοντας εδώ. Μπορεί το να δεχτείς βοήθεια από κάποιον ειδικό, ψυχολόγο αυτό το διάστημα να είναι μία καλή ιδέα. Πιστεύω, ότι αυτή η χρονιά στη ζωή των περισσότερων ανθρώπων είναι πολύ μοναχική και δύσκολη. Χρειάζεσαι στήριξη μέσα σε κάτι τόσο απαιτητικό και είναι σημαντικό να την ζητήσεις και να την πάρεις.
Σου εύχομαι να μαλακώσει το άγχος σου και να μην ξεχνάς να σε φροντίζεις μέσα σε όλο αυτό που ζεις! Είναι μόνο μία φάση της ζωής και όχι όλη η ζωή!
