Είμαι η Β. Mετράω 12 χρόνια ψυχογενούς βουλιμίας. Ο καλύτερός μου φίλος, η τουαλέτα.
Κάποια στιγμή πέρσι αναζήτησα βοήθεια από ειδικό. Μετά από 4 μήνες σταμάτησα την φαρμακευτική αγωγή και τις συνεδρίες. Συνεχίζω ακόμα και τώρα την ίδια κατάσταση.
Από την: Β
Αγαπητή μου Β.,
Για αρχή θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πάρα πολύ που μας ανοίχτηκες και μας εμπιστεύτηκες για ένα τόσο δικό σου θέμα , που σίγουρα αρκετοί από μας σε περιόδους της ζωής μας έχουμε βρει κομμάτια του εαυτού μας μέσα σε αυτό.
Σε αυτές τις τρείς προτάσεις που μας κατέθεσες μπορώ να διακρίνω την κούραση τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική που νιώθεις από αυτή την κατάσταση στην οποία αισθάνεσαι εγκλωβισμένη. Μια κατάσταση σίγουρα εξουθενωτική , που σου κατατρώει τις δυνάμεις και σου κατακλύζει τις σκέψεις όμως εσύ παρόλα αυτά επί 12 χρόνια έχεις καταφέρει να ανταπεξέλθεις, να θέσεις μπροστά όλες σου τις δυνάμεις , να προασπίσεις τις σκέψεις σου, να παλεύεις καθημερινά με κάθε τρόπο να βγεις από όλο αυτό! Εγώ αυτό δεν μπορώ να μη το χαρακτηρίσω αξιοθαύμαστο!
Αναρωτιέμαι σε αυτό το σημείο, τι αντιπροσωπεύει το φαγητό για σένα; Πόσο μεγάλα και δυνατά πράγματα αντικαθιστά ώστε να είναι το σπίτι στο οποίο καταφεύγεις για ασφάλεια; Μπορώ μέσα σου να διακρίνω το κομμάτι εκείνο που ίσως κάποτε δεν αγαπήθηκε αρκετά, δεν πήρε την φροντίδα και το ενδιαφέρον που περίμενε από ένα σημαντικό άλλο , εκείνο το κομμάτι σου αντιπροσωπεύει το παιδί μέσα σου που κάποτε χρειάστηκε να ταΐσει την ψυχούλα του με άπλετη αγάπη και αυτή του η ανάγκη δεν ικανοποιήθηκε και έτσι αντικαταστάθηκε κάπως αυτή η ανάγκη με το φαγητό! Κάπως έτσι , οδηγήθηκε στην συναισθηματική πείνα , στην προσπάθεια σου να δώσεις στον εαυτό σου αυτά που στερήθηκε μέχρι να μην αντέχει άλλο, μέχρι να μη μπορεί ούτε λίγο ακόμα για να μη του λείψει ποτέ ξανά κάτι, για να μη νιώσει την στέρηση ξανά ! Εδώ είναι που πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω, να δεις σαν παρατηρητής τον εαυτό σου, να ακούσεις την φωνή μέσα σου που σου μιλάει, να συναισθανθείς τη πραγματική σου ανάγκη ώστε να απαλλαχτείς από το αντικατάστατο του φαγητού ,που κάποτε ήταν χρήσιμο για να ανταπεξέλθεις όμως πλέον ίσως να μην είναι.
Μπορεί τώρα να φαντάζει ότι είσαι εγκλωβισμένη σε ένα ατέρμονο φαύλο κύκλο που συνεχώς θα επαναλαμβάνεται και εσύ δε θα καταφέρεις να βγεις από αυτό , όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι! Ποτέ ο κύκλος δεν επαναλαμβάνεται, έχει μια σπυρωτή διαδρομή που μπορεί να φαντάζει παρόμοια όμως δεν είναι, προχωράει συνεχώς σαν σπιράλ προς τα πάνω και ακόμα και εκεί που πιστεύεις ότι βιώνεις ξανά και ξανά την ίδια κατάσταση, πάντα κάτι έχει πάρει από την προηγούμενη διαδρομή, πάντα στον επόμενο κύκλος μπαίνεις γνωρίζοντας κάτι παραπάνω μέχρι να εφοδιαστείς αρκετά ώστε να δώσεις τέλος σε αυτό τον κύκλο που δεν σου είναι πια χρήσιμος και να ανοίξεις έναν καινούργιο!
Αγαπητή μου Β. σε ευχαριστώ θερμά για την εμπιστοσύνη σου ελπίζω οι σκέψεις που να ήταν βοηθητικές για σένα! Θα ήθελα πολύ να ξανά ακούσω από σένα ο, τι σε απασχολεί!
