Έχω διαγνωστεί με κατάθλιψη από το γυμνάσιο και τώρα είμαι 18 χρονών. Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα, οι αυτοκτονικές μου τάσεις έχουν αυξηθεί και μέσα σε αυτόν τον χρόνο έχω χάσει γύρω στα 10 κιλά . Νιώθω ανίκανη να συνεχίσω και πλέον δεν έχω ελπίδα για τίποτα. Πράγματα που έκανα με ευχαρίστηση δεν μπορώ για να ξεχνιέμαι και οι βόλτες μόνη μου ή με φίλους δεν έχουν κανένα νόημα. Έχω κάνει χρόνια συνεδρίες με πολύ μικρές βελτιώσεις. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω
Ευτυχία
Αγαπητή Ευτυχία,
Αρχικά, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που πήρες το θάρρος και μοιράστηκες μαζί μας αυτό που σε απασχολεί! Είναι πολύ σημαντικό για εμάς!
Από αυτά που γράφεις καταλαβαίνω ότι βρίσκεσαι σε μια αρκετά δύσκολη περίοδο της ζωής σου και λυπάμαι, ειλικρινά, για αυτό! Όντως το να βρίσκεται κανείς σε (χρόνια) κατάθλιψη-καλύτερα ας πούμε ότι αντιμετωπίζεις προβλήματα σχετικά με τη διάθεσή σου-είναι σίγουρα αρκετά εξουθενωτικό! Όλα αυτά που περιγράφεις, Ευτυχία, πχ. παρουσία αυτοκτονικής διάθεσης, ανορεξία και απώλεια σωματικού βάρους, αίσθηση ανικανότητας και απαισιοδοξίας, ανηδονία είναι συμπτώματα αυτού που βιώνεις τώρα.
Επομένως, αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου και αντανάκλαση αυτών που νιώθεις και όχι απαραίτητα μια ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας-κάνει αυτό νόημα σε σένα; Ξέρω, ακούγεται παράξενο που ρωτάω κάτι τέτοιο, αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζω πολλά στοιχεία για εσένα! Επίσης, έχεις παρατηρήσει αν έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο το τελευταίο διάστημα και είσαι χειρότερα;
Συνήθως, άτομα που βρίσκονται στην ίδια ή παρόμοια κατάσταση με εσένα (ναι, δεν είσαι μόνη σε όλο αυτό!!) δυσκολεύονται να αντλήσουν ευχαρίστηση από δραστηριότητες που παλαιότερα τους ευχαριστούσαν! Θα σου πρότεινα, λοιπόν, αφού σκεφτείς ποιές είναι αυτές, να εμπλακείς! Η διάθεση είναι κάτι το οποίο έρχεται (σίγουρα όχι από μόνη της)-χρειάζεται να την κυνηγήσεις! Δυστυχώς, δεν θα έρθει κανείς να σε τραβήξει μέσα από το «πηγάδι» που νιώθεις ότι εγκλωβίζεσαι όλο και περισσότερο (εντάξει μπορεί και να υπάρξει κάποιος)! Αυτό, όμως, που θέλω να σου πω είναι ότι η ευτυχία σου, η αυτοεκτίμησή σου δεν εξαρτώνται από άλλους! Εσύ είσαι η κυρίαρχος του εαυτού σου!!
Αυτή την σκάλα, λοιπόν, προκειμένου να βγεις από το «πηγάδι» μπορείς να τη χτίσεις με τη βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας (πχ. Ψυχολόγο ή Ψυχίατρο) και φυσικά δικών σου ανθρώπων (πχ. οικογένεια, φίλοι), μιας που η κοινωνική υποστήριξη είναι εξίσου σημαντική! Αναφέρεις, Ευτυχία, αν έχω καταλάβει καλά ότι ακολουθείς χρόνια ψυχοθεραπεία, αλλά δεν βλέπεις κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα.. Τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει; Έχει να κάνει με τον ψυχοθεραπευτή σου; Αρχικά, ο ειδικός ψυχικής υγείας σου είναι εκπαιδευμένος σε κάποιο είδος ψυχοθεραπείας (σε καταστάσεις σαν και τη δική σου, συνήθως, προτείνεται Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία);
Πιστεύεις ότι έχετε αναπτύξει καλή θεραπευτική σχέση; Νιώθεις άνετα μαζί του; Αν όχι, πώς σου φαίνεται αν αναζητούσες άλλον ειδικό; Αν, όμως, το πρόβλημα που εντοπίζεται δεν αφορά αυτό, αλλά πρόκειται ίσως για έναν πιο ανθεκτικό τύπο κατάθλιψης, αν και σχετικά μικρή σε ηλικία, ίσως σου πρότεινα να επισκεφτείς κάποιον Ψυχίατρο (αν δεν το έχεις κάνει ήδη)! Η αυτοκτονική τάση που έχεις και λυπάμαι γι’ αυτό, είναι αρκετά σημαντική, παρορμητική και μπορεί κάποια στιγμή να νιώσεις (ή να μη το καταλάβεις άμεσα) ότι δεν έχεις τον έλεγχο της λογικής σου-έτσι είναι πολύ σημαντικό να προβλεφθεί, πιθανόν, συνδυαστικά με φαρμακευτική αγωγή!
Κλείνοντας, αυτό που θα ήθελα να σου επισημάνω και υπενθυμίσω, Ευτυχία, είναι ότι δεν είσαι μόνη σου σε αυτό που περνάς-μπορεί αυτή τη στιγμή όλα να σου μοιάζουν «βουνό», αλλά βρισκόμαστε πλάι σου ώστε να σε βοηθήσουμε να δεις την πραγματικότητα έτσι όπως είναι-αρκεί να μας εμπιστευτείς!
* (Υ.Γ.): Δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να βρει την ευτυχία που τόσο αναζητά! Μη ξεχνάς, προβλήματα πάντα θα υπάρχουν-είναι φυσιολογικό να υπάρχουν-το θέμα είναι πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε! Και πίστεψέ με, μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε!!
Εύχομαι να είσαι καλά,
Ιωάννα