Είμαι ανήλικος και απομένει ένας χρόνος ακόμα που θα συγκατοικώ με την οικογένειά μου. Στην αρχή της πρώτης καραντίνας, κυριαρχούσε ένα χάος ανάμεσα σε ‘μένα και τους γονείς μου. Αισθανόμουν ξένος στο ίδιο μου το σπίτι και δεν μπορούσα να απευθυνθώ σε κανέναν. Λίγες μέρες αργότερα, βλέπω μηνύματα ερωτικού περιεχομένου στο κινητό της μαμάς μου. Απ’ ότι φαίνεται ο συγκεκριμένος δεν ήταν ο πρώτος αλλά ούτε και ο τελευταίος. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν ότι ήμουν σοκαρισμένος. “Μα αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες. Δεν γίνεται να συμβαίνουν στο ίδιο μου το σπίτι”, σκεφτόμουν. Απογοητευμένος και βαθιά έκπληκτος (λόγω συνεχούς επιβεβαίωσης από τη μαμά μου ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο στον μπαμπά μου και γενικά) έχω μείνει άπραγος εδώ και ένα χρόνο. Ανεξαρτήτως του γεγονότος αυτού, αποφάσισα να πάω σε ψυχολόγο. Προς το παρόν έχω κλείσει τρίμηνο αλλά δεν έχω καταφέρει να ανοιχτώ σε αυτό το θέμα. Αισθάνομαι διαφορετικός, η σχέση μου με τους ανθρώπους δεν είναι η ίδια, το διάβασμά μου δεν είναι αποδοτικό, τα ενδιαφέροντά μου δεν μου προσφέρουν την ίδια ευχαρίστηση, η αυτοπεποίθησή μου έχει πέσει, οι διατροφικές μου συνήθειες έχουν αλλάξει και γενικότερα έχει επηρεαστεί η ψυχοσύνθεσή μου και ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα πράγματα. Δεν κατηγορώ αποκλειστικά για όλα αυτά την μητέρα μου. Κρύβονται πολλοί παράγοντες πίσω από αυτό που χρειάζονται λεπτομερή ανάλυση, αλλά δεν ξέρω, πραγματικά δεν ξέρω τι ζητάω…
Από τον: Aναγνώστη
Aγαπητέ αναγνώστη,
Χαίρομαι που αποφάσισες να μοιραστείς ένα τόσο εμπιστευτικό θέμα μαζί μας και θα προσπαθήσω να σου απαντήσω όσο πιο ουσιαστικά μπορώ.
Αρχικά, διαβάζοντας το κείμενό σου σε αισθάνθηκα εγκλωβισμένο μέσα στο σπίτι σου μετρώντας τις μέρες μέχρι την ενηλικίωση όπου θα φύγεις από εκεί. Επίσης, παρατήρησα πως βιώνεις μια έντονη αναστάτωση ψυχικά και πως αυτά που συμβαίνουν γύρω σου σε έχουν απομακρύνει από τον ίδιο σου τον εαυτό. Αισθάνομαι αρκετά μπερδεμένο τα “θέλω” σου με τα “πρέπει” ενώ δεν ακούω ξεκάθαρα ποιο είναι το αίτημα σου. Περισσότερο το εκλαμβάνω σαν μια ανάγκη να μοιραστείς αυτήν την εμπειρία ώστε να νιώσεις πιο ανακουφισμένος αφού όπως λες, ακόμα δεν έχεις καταφέρει να το μοιραστείς με τον ψυχολόγο σου. Στα πλαίσια αυτά και λαμβάνοντας υπόψη και το ότι ακόμα είσαι ανήλικος θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ στην ανάγκη σου.
Αντιλαμβάνομαι πόσο απογοητευμένος νιώθεις με την μητέρα σου και αναρωτιέμαι μήπως εκτός από απογοήτευση νιώθεις και θυμό απέναντί της. Τα παιδιά τις περισσότερες φορές δημιουργούν μια εξιδανικευμένη εικόνα για τους γονείς τους θεωρώντας τους αλάνθαστους, χωρίς αδυναμίες, παντοδύναμους. Μια τέτοια εξιδανίκευση φυσικά αποσκοπεί στο να μπορέσει το παιδί να εξασφαλίσει την απαραίτητη συναισθηματική αλλά και φυσική ασφάλεια. Είναι πράγματι οδυνηρό και σκληρό όταν αυτή η εικόνα απομυθοποιείται και καλούμαστε να δούμε τους γονείς μας ως πραγματικούς ανθρώπους που κάνουν λάθη, έχουν αδυναμίες, ελαττώματα και δεν είναι οι τέλειοι γονείς που εμείς φανταζόμασταν. Άλλωστε υπάρχει τέλειο; Συχνά τα παιδιά, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται σε μικρότερες ηλικίες, έχουν την τάση να κατηγορούν και να κατακρίνουν τους γονείς τους όταν αντιλαμβάνονται την ύπαρξη εξωσυζυγικής σχέσης, νιώθοντας ότι στο πρόσωπο του γονέα που εξαπατείται, απατώνται και τα ίδια. Είναι όμως σημαντικό σε αυτό το σημείο να διαχωριστεί η σχέση της μητέρας σου με τον πατέρα σου και η σχέση της μητέρας σου μαζί σου που σημαίνει, πως η εξωσυζυγική της σχέση δεν την καθιστά κακή μητέρα. Η πράξη της μητέρας σου, είτε έγινε μια φορά είτε όπως λες έχει συμβεί και στο παρελθόν, φανερώνει πως οι γονείς σου αντιμετωπίζουν προβλήματα στην σχέση τους που χρειάζεται να δουν και να συζητήσουν οι ίδιοι. Σκέφτομαι πως ίσως στα συναισθήματά σου να υπάρχει και μια ανησυχία αναφορικά με την διατήρηση της οικογενειακής ενότητας μετά από μια τέτοια αποκάλυψη. Χρειάζεται όμως να διευκρινιστεί πως η οικογενειακή ενότητα είναι διαφορετική από την συζυγική για αυτό δεν χρειάζεται να αναλάβεις μια ευθύνη που δεν σου αναλογεί και ούτε να αναμιχθείς περισσότερο στην μεταξύ τους σχέση καθώς αυτός δεν είναι ο ρόλος σου. Αντιλαμβάνομαι ωστόσο πως μια τέτοια αποκάλυψη έχει προκαλέσει ένα συναισθηματικό πάγωμα μέσα σου που φαίνεται να σε έχει καθηλώσει σε μια θέση απραξίας. Πρέπει όμως να αναρωτηθείς τι είναι αυτό που θα ήθελες να είχες κάνει τότε ή που θες να κάνεις τώρα καθώς και ποια εμπόδια υπάρχουν σε αυτό ώστε να ακούσεις τα “θέλω” σου και τις ανάγκες σου.
Είναι σημαντικό που εντόπισες την δυσκολία σου και ζήτησες βοήθεια γι’ αυτό. Σίγουρα η θεραπευτική σχέση χτίζεται σταδιακά και ο θεραπευόμενος σιγά σιγά αποκτά εμπιστοσύνη στην σχέση ώστε να ανοιχτεί και να μιλήσει για πιο προσωπικά του ζητήματα. Ακούω ωστόσο ότι στο παρόν αυτό το θέμα είναι καίριο για εσένα καθώς επηρεάζει την καθημερινότητά σου και παρεμβαίνει στην ζωή σου, οπότε χρειάζεται να εστιάσεις σε αυτό το θέμα, να το συμπεριλάβεις στην θεραπεία και επικοινωνώντας το να σε ανακουφίσει. Εάν ωστόσο παρατηρείς ότι δυσκολεύεσαι να το κάνεις, θα ήταν βοηθητικό να το συζητήσεις με τον ψυχολόγο σου ώστε να διερευνηθεί που οφείλεται αυτή η δυσκολία σου και αν μπορείτε να συνεχίσετε μαζί παρακάτω.
Ελπίζω να ήταν βοηθητικά αυτά για εσένα. Για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς μην διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μας.
