Η ζωή μου έχει αλλάξει άρδην. Είμαι δυο χρόνια χωρίς δουλειά, λόγω covid πέρυσι. Φέτος, δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Έχω στείλει άπειρα βιογραφικά για διαφορετικές ειδικότητες κι εκτός της βασικής δουλειάς μου δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Είμαι 50 ετών, νιώθω άχρηστη, δεν έχω οικονομική ανεξαρτησία, ούτε κοινωνική ζωή. Σαν συνταξιούχος, χωρίς να είμαι.
Από την: Μαρί
Αγαπητή Μαρί,
διαβάζοντας το μήνυμά σου νιώθω την αλλαγή στη ζωή σου, το πόσο έχουν χαθεί οι ισορροπίες κι η σταθερότητα που είχες. Δυστυχώς, τα κοινωνικά δεδομένα που πλέον αλλάζουν μέρα με τη μέρα, μας αναγκάζουν όλους να ζήσουμε υπό άλλες συνθήκες και πραγματικά είναι πολύ βίαιο αυτό το πράγμα. Είναι σαν να σου παίρνουν τη ζωή και να σε αναγκάζουν να ζήσεις σε κάτι καινούργιο άμεσα και γρήγορα και μάλιστα να ανταποκριθείς σαν να το ξέρεις. Σαν να μην σου δίνουν το χώρο και το χρόνο να το επεξεργαστείς και να δεις πώς είναι για σένα.
Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία σου να αναζητάς εργασία και η κάθε προσπάθεια να πέφτει στο κενό και πραγματικά λυπάμαι γι’ αυτό που βιώνεις. Δεν ξέρω αν είμαστε κοντά σε αυτό που θα σου πω, αλλά νιώθω πως όλο αυτό που περνάς κρύβει μια ματαίωση. Είναι έτσι και για σένα;
Νιώθεις, όπως μου λες, άχρηστη κι ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι δεν αισθάνεσαι παραγωγική, ότι δεν προσφέρεις κάτι, ότι δεν πατάς πλέον στα δικά σου πόδια και δεν στηρίζεσαι στις δικές σου πλάτες; Είναι πραγματικά δύσκολο στην ηλικία των 50 ετών ξαφνικά να νιώθεις έτσι, να έχεις χάσει την όποια κοινωνική ζωή, την ανεξαρτησία σου και σαν να υπάρχει μια παύση στην κανονικότητά σου. Μου λες πως αισθάνεσαι συνταξιούχος, χωρίς να είσαι στην πραγματικότητα και μέσα από αυτό ίσως νιώθεις πως έχεις φτάσει σε έναν κορεσμό. Χαίρομαι παρόλα αυτά που δεν σταματάς την προσπάθεια εύρεσης εργασίας, παρά το αποτέλεσμα που παίρνεις και αυτό μου φαίνεται ως μια δύναμη κινητοποίησης, ότι δεν τα έχεις παρατήσει.
Αυτό που θα πρότεινα είναι να μην σταματήσεις την προσπάθεια και πως το ότι υπάρχουν περίοδοι που δεν στηριζόμαστε στη δική μας αυτονομία είναι πολύ εντάξει. Υπάρχουν κι αυτές οι στιγμές που χρειαζόμαστε στήριξη από κάποιον άλλο, να ακουμπήσουμε κάπου αλλού. Δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι εφικτό για σένα να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, αλλά μπορείς να κοιτάξεις αν μπορείς να επισκεφθείς κάποιον σε δημόσια δομή που δεν υπάρχει το κόστος στη μέση. Ίσως με αυτό τον τρόπο να μπορέσεις να διοχετεύσεις όλο αυτό που σε απασχολεί, να το ανοίξεις, να δεις τι άλλο μπορεί να κρύβεται από πίσω και να δώσεις και μια φροντίδα σε σένα.
Σε ευχαριστούμε πολύ για την εμπιστοσύνη και το μοίρασμα και ελπίζω να φάνηκα βοηθητική.
