Καλησπέρα είμαι 20 χρονων και με ενδιαφέρει παρά πολύ η άποψη των άλλων γενικότερα δυσκολεύομαι στο να παρω μια απόφαση για την ζωή μου και γενικά μεγενθύνω και υπέρ αναλύω καταστάσεις μήπως έκανα κάτι λάθος μήπως είπα κάτι λάθος υπάρχουν βραδιά που σηκώνομαι με κλάματα υπάρχουν βραδιά που δεν μπορώ να κοιμηθώ υπάρχουν στιγμές που θέλω να απομονωθώ από όλους είναι σαν να περιμένω κάποια στιγμή να έρθει μια καταστροφή από κάπου όχι απαραίτητα από κάτι συγκεκριμένο και ανα περιόδους τις ζωής μου διαφέρει το είδος καταστροφής .. γενικά μου είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό έχω παρατηρήσει από την παιδική μου ηλικία είχα υπερβολικό αγχος το οποίο μάλλον δεν ξεπέρασα ποτέ και με κυνηγάει ακόμα .. έχω πάει σε ψυχολόγους ξανά και ξανά απλά κάθε φορά που πάω μπορεί να είμαι 3 μέρες χάλια να πάω την 4 να με ρωτήσει τι κανεις και να πω καλά χωρίς να μπορέσω να εκφράσω αυτό που θέλω είναι δηλαδή σαν 2 3 μέρες ή ακόμα και εβδομάδα να βγαίνω από το σώμα μου να παραιτούμαι και μετά από λίγο να επανέρχομαι πάλι.. Χάνω το νόημα ώρες ώρες της ζωης μου και κάνω κακές σκέψεις πολύ κακές … απλα μετά από λίγο καιρό που συνέρχομαι ξέρω ότι ήταν απλά οι κακές μου μέρες
Νόμιζα ότι ήταν ένας κακός εφιάλτης αυτές οι μέρες και ότι πέρασαν αλλά δυστυχώς επανήλθαν ..Από τον/την:Έλενα
Αρχικά να σε ευχαριστήσω Έλενα που μοιράστηκες τους προβληματισμούς σου.
Είναι σημαντικό για τον άνθρωπο να αισθάνεται προσωπικά επαρκής, ισορροπημένος και αποφασιστικός.
Όμως αυτό ξεκινάει από τον τρόπο που βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας, πόσο τον υπολογίζουμε, πόσο τον μαστιγώνουμε με αρνητικά μοτίβα σκέψης. Όλα πηγάζουν από το μυαλό μας, τις σκέψεις μας, την οπτικήμας. Εκεί είναι και το άγχος, οι φόβοι και οι ανασφάλειές μας. Πολλές φορές δικάζουμε τον εαυτό μας σκληρά και τον καταδικάζουμε. Χωρίς λόγο ουσιαστικά, χωρίς αιτία, τον αμφισβητούμε, μειώνουμε την αξία του.
Η μεγέθυνση και υπερανάλυση των καταστάσεων είναι ένας μηρυκασμός που μας αφήνει στάσιμους, χωρίς αλλαγή, χωρίς βελτίωση. Πρέπει να συμπονέσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, ζητώντας του ένα μεγάλο συγνώμη για την ασταμάτητη ταλαιπωρία και δείχνοντάς του καλοσύνη και τρυφερότητα. Αξιολόγησε όσο καλύτερα μπορείς την ρεαλιστικότητα των αρνητικών σου σκέψεων και βρες τη χειρότερη έκβαση των καταστάσεων που υπεραναλύεις και μεγενθύνεις. Θα δεις μόνη σου ότι τις περισσότερες φορές δεν θα συμβεί κάτι κακό, απλά για μια ακόμη φορά, ταλαιπώρησες τον εαυτό σου.
Κάνε μια προσπάθεια να επικεντρωθείς σε κάτι ευχάριστο, κάτι όμορφο, κάτι αστείο, ώστε να αλλάξεις τα καθιερωμένα πρότυπα σκέψης σου. Μην είσαι αυστηρή με σένα Έλενα, δεν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που θα σε κρίνει συνέχεια για τις αστοχίες και τα λάθη σου. Το αντίθετο είναι αυτά που θα σε κάνουν πιο δημιουργική και θα φέρουν την αλλαγή στη ζωή σου.
Αγάπησε τον εαυτό σου γιατί με αυτό τον τρόπο θα δείξεις και στους άλλους πως να σε αγαπήσουν. Μεγαλώσαμε όλοι σε μια κοινωνία που βάζουμε τους άλλους πάνω από τον εαυτό μας. Αυτό είναι ένα ταμπού που πρέπει νασπάσει. Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος, βάλε κάθε μέρα μικρούς μικρούς στόχους και προσπάθησε για την εκπλήρωσή τους. Πειθαρχία και προσπάθεια κι αν κάτι δεν πάει καλά, δεν πειράζει είσαι έτοιμη εδώ για τους επόμενους.
Προσπάθησε να βάλεις στη ζωή σου ένα είδος γυμναστικής, yoga, τρέξιμο ή και περπάτημα. Η τακτική άσκηση μειώνει το άγχος. Θα σου πρότεινα και τον καθημερινό διαλογισμό, στην αρχή θα σου φανεί λίγο δύσκολος όμως είναι μια καλή άσκηση για να μάθει το μυαλό να εστιάζει κάπου αλλού, στις αναπνοές. Είναι σημαντικό και πολύ βοηθητικό να εμπιστευτείς σε κάποιον ειδικό
τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σου.
Πρέπει να πιστέψεις ότι υπάρχει ευτυχία και μόνο έτσι θα την ζήσεις. Γι αυτό βάλε στόχους και είσαι έτοιμη να ξεκινήσεις. Κάνε το βήμα της αλλαγής, είσαι πολύ κοντά και να θυμάσαι να σέβεσαι τον εαυτό σου, να τον αγαπάς και να τον εκτιμάς.
Ελπίζω να σε βοήθησα, είμαστε δίπλα σου σε ότι χρειαστείς.
