Αρχικά είμαι 23 και είναι πρώτη φορά που γράφω και που θα μιλήσω σε κάποιον/ κάτι για τα συναισθήματα μου (ίσως) ,για το τι μου λείπει τι νιώθω τι θα ήθελα να γίνει. Νιώθω μόνη πραγματικά. Ξέρω ότι το ένιωθα χρόνια αυτό αλλά πάντα προσπαθούσα να δείχνω στο εαυτό μου ότι μπορώ να περάσω καλά και να διώξω αυτό το συναίσθημα και τα κατάφερνα. Όμως έχει εδώ και περίπου 1.5-2χρόνια που νιώθω χάλια. Δεν έχω διάθεση για τίποτα,προσπαθώ να πιέζω τον εαυτό μου να κάνει πράγματα,κάποιες φορές τα καταφέρνω κάποιες όχι τόσο. Πλέον νιώθω ότι τίποτα δεν μπορεί να με κάνει χαρούμενη ,να περάσω καλά με κάτι. Η αντίδραση μου είναι πάντα ένα “οκ, μια χαρά” με μια εντελώς απάθεια στο πρόσωπο μου (για μένα). Νιώθω πως έχω αρκετά πράγματα μέσα μου που πρέπει να δω αλλά δεν ξέρω πως να το κάνω. δεν με εξιταρει,ενθουσιάζει τίποτα πια. Και νιώθω ότι όσες φορές προσπαθώ να ζητήσω βοήθεια από φίλους δεν την παίρνω. Οπότε καταλήγω να το περνάω ολομόναχη. Ενώ θέλω μια αγκαλιά ένα αυτί να με ακούσει να νιώσω ότι κάποιος είναι εκεί για εμένα. Η καραντίνα από την άλλη το κάνει χειρότερο. εκεί που είχε μπει σε έναν ρυθμο η ζωή μου με καινούρια σχολή πρακτική και το καινούριο μου σπίτι ξαφνικά τα πήγε όλα πίσω. Νιώθω ευγνώμων για όλα αυτά όμως κάθε μέρα! Από την άλλη υπάρχει και ένα φλερτ αλλά με αυτήν την διάθεση που έχω νιώθω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ καθόλου ενώ αυτός ο άνθρωπος μου έβγαλε ένα πολύ όμορφο συναίσθημα(χαρά,ανυπομονησία,ευτυχία,αγάπη(??)ίσως ερωτευμένη ίσως ενθουσιασμο κτλ) κάτι το οποίο έχω να νιώσω 2 χρόνια. Και δεν θέλω να το αφήσω αλλά βλέπω ότι το κάνω γτ δεν ξέρω πως να το κουμαντάρω.
Συγνώμη για το κατεβατο και ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας,μπορεί να μην σας ξέρουμε αλλά να ξέρετε πως βοηθάτε αρκετό κόσμο και σας είμαστε ευγνώμων για αυτό ! Εύχομαι να μην είχα τέτοια θέματα να κυλούσε καλύτερα η ζωή αλλά πάντα θα έρχονται τέτοια για να παλεύουμε την κάθε μας ημέρα και να λέμε ένα ευχαριστώ.
Από τον/την:Κική
Κική μου θελω πραγματικά να σε ευχαριστήσω που μοιράζεσαι μαζί μας την ιστορία σου, πραγματικά με άγγιξε και χαίρομαι που επέλεξες να μην μείνεις μόνη ξανά…
Όλα τα πράγματα που έχεις παρατηρήσει και μας περιγράφεις μοιάζουν με καταθλιπτικα συμπτώματα και χαίρομαι που παρόλη την απόρριψη και απογοήτευση που έχεις νιώσει από τους γύρω σου, βρήκες την δύναμη (ναι είναι μεγάλη δύναμη) να μιλήσεις ανοιχτά για αυτό. Αυτό είναι πραγματικά αξιο θαυμασμού και χαίρομαι που το έκανες σε νεαρή ηλικία ώστε να μην σε ταλαιπωρήσει πολλά χρόνια ακόμα.
Η κρίση που ζούμε με την καραντίνα από την άλλη σίγουρα δεν διευκολύνει τα πράγματα. Πραγματικά με συγκινεί όταν λες θέλω απλώς ένα αυτί και μια αγκαλιά, και πιθανόν το περιβάλλον της καραντίνας να μην είναι αυτό που χρειάζεσαι τώρα . Παρόλα αυτά χαίρομαι που ακούω ένα “ξεπάγωμα” με το φλερτ που περιγράφεις και παράλληλα καταλαβαίνω το άγχος του ότι μπορεί να πληγωθείς ξανά και πιθανόν αυτό είναι που σε κάνει να φοβάσαι όταν λες δεν θελω να το αφήσω αλλα δεν ξέρω να το κουμαντάρω.
Φαίνεται ότι μεγάλο κομμάτι της ζωη σου έχεις δεχτεί απόρριψη και εχει πληγωθεί και ματαιωθεί. Ακούω μια μεγάλη ανάγκη για κοντινότητα, αποδοχή και ενδιαφέρον και αυτά είναι κάποια σπουδαία ζητήματα να “δουλέψεις” όπως λες σε προσωπική θεραπεία.
Εύχομαι να ξεκινήσεις αυτό το ταξίδι της αυτογνωσίας που τόσο επιθυμείς, πάντοτε θα υπάρχουν και δύσκολες στιγμές αλλα δεν χρειάζεται να είσαι στην μοναξιά. Εχεις κάνει ήδη το σημαντικότερο βήμα της επίγνωσης ότι κάτι συμβαίνει και χρειάζεται να κάνεις κάτι για εσένα , ελπίζω να κάνεις και το επόμενο.
Οτι χρειαστείς είμαστε στη διαθεση σου. Εάν θες να γνωρίσεις τον καθέναν μας έχουμε προφίλ στο σάιτ, όπου ο καθένας μας έχει πληροφορίες και προσωπικούς ιστιότοπους.
Τέλος, σε ευχαριστούμε πολύ για την ευγνωμοσύνη σου.