Από πολύ μικρή αναγκάστηκα να βιώσω μια ατελείωτη σειρά δυσάρεστων καταστάσεων στην οικογένειά μου. Οι γονείς μου, καθόλη τη διάρκεια της συζυγικής τους ζωής αλλά και μετά τον χωρισμό τους είχαν διαμορφώσει τη ζωή μου και των υπολοίπων μελών της οικογένειας σε πεδίο μάχης. Καθώς μεγάλωνα αναγκάστηκα να βιώσω εικόνες βίας, εικόνες σε δικαστικές αίθουσες, αλλά και να αναλάβω ευθύνες που δεν μου αντιστοιχούσαν. Ενώ με τα χρόνια αποστασιοποίησα τον εαυτό μου απ’ όλη αυτή την «πραγματικότητα», μεγαλώνοντας θέλησα να φροντίσω τις πληγές που μου δημιούργησαν. Μερικές φορές μου ήταν πολύ δύσκολο, αλλά ποτέ ακατόρθωτο. Γι’ αυτό αρκετά χρόνια μετά, στα 22 μου χρόνων πλέον και μόνη, έχω μεταναστεύσει και συνειδητοποιήσει πόσο πόνο βίωσα και καθόρισε κάποια από τα χαρακτηριστικά μου. Θα ήθελα λοιπόν, με αυτό το μήνυμα να σας περιγράψω κάποιες σκέψεις μου που θα ήθελα να διαχειρίζομαι, ακόμα κι όταν δεν μπορώ να έχω τη βοήθεια ειδικού (λόγω της γλώσσας στο εξωτερικό). Κάποιες φορές ενώ η θέλησή μου είναι αδιαπραγμάτευτη για να εξελιχθώ, αισθάνομαι ότι όσα προσπαθώ να επενδύσω για τον λόγο αυτό δεν αναγνωρίζονται. Αισθάνομαι να αδικούνται απέναντι σε άλλους ανθρώπους που δεν έχουν καταβάλει προσπάθειες. Η αίσθηση της αδικίας είναι αρκετά έντονη κάποιες στιγμές. Όπως και η αίσθηση της επιβεβαίωσης καθώς δεν την εισέπραξα από τους γονείς μου. Και το τελευταίο που θα ήθελα να μοιραστώ είναι ότι δεν υπάρχουν στο περιβάλλον μου άνθρωποι που θα ήθελα να μοιράζομαι βαθύτερα θέματα μαζί τους, όπως τώρα. Δεν ξέρω αν προέρχεται από εμένα αυτό (αλλά και λόγω γλώσσας όπως σας εξήγησα), όμως η ωριμότητα γι’ αυτές τις καταστάσεις από άλλους ανθρώπους απουσιάζει. Νιώθω ότι μεγάλωσα αρκετά γρήγορα ευτυχώς ή δυστυχώς και οι εμπειρίες μου κρίνονται διαρκώς από από περίγυρό μου, επειδή παρουσιάζω μια δυναμική προσωπικότητα, χωρίς ενδοιασμούς.
Από την: GeoGo
Αγαπητή Geogo,
αρχικά θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου για ένα ιδιωτικό κι ευαίσθητο θέμα όπως είναι τα παιδικά σου χρόνια και οι σχέσεις σου με την οικογένειά σου και να αναγνωρίσουμε το θάρρος που χρειάζεται μια τέτοια κίνηση.
Διαβάζοντας την ιστορία σου αντιλαμβάνομαι ότι βίωσες πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια και μπορώ να συναισθανθώ την πικρή γεύση που σου άφησαν οι εμπειρίες αυτές. Όπως μας είπες η ζωή σου διαμορφώθηκε σε ένα πεδίο μάχης με εικόνες βίας, εικόνες δικαστηρίων και ευθύνες που δεν σου αντιστοιχούσαν. Συχνά υποτιμώνται οι παιδικές εμπειρίες και η επίδραση που έχουν σε εμάς όταν γίνουμε ενήλικες. Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των απόψεών μας ως ενήλικες με πολλούς τρόπους, για παράδειγμα, τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, ενεργούμε, συναναστρεφόμαστε και με πολλούς άλλους τρόπους. Καλώς ή κακώς, κάθε ενήλικας έζησε την παιδική του ηλικία. Κανείς δεν επιθυμεί μια αγχωτική παιδική ηλικία αλλά ορισμένες εμπειρίες μπορεί να προκαλέσουν τραύμα. Υπάρχουν πολλά γεγονότα που μπορούν να προκαλέσουν παιδικά τραύματα σε ενήλικες, αλλά γενικά προκαλούνται από κακοποίηση, παραμέληση ή κακομεταχείριση. Σιγουρά μέσα σε αυτά τα γεγονότα ανήκει και το διαζύγιο που βίωσες και η ενδοοικογενειακή στην οποία εκτέθηκες ενδοοικογενειακή βία είναι δυστυχώς ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στις οικογένειες και η παρακολούθηση βίας μεταξύ γονέων την οποία βίωσες για πολλά χρόνια είναι ένα ιδιαίτερα ύπουλο γεγονός, συνέβη στο σπίτι – το μοναδικό περιβάλλον που σχετίζεται γενικά με την ασφάλεια και την προστασία ενός παιδιού.
Ας δούμε αρχικά την έλλειψη επιβεβαίωσης που ανέφερες ότι νιώθεις η οποία είναι αναπόφευκτη όταν έχεις μεγαλώσει σε ένα τόσο τοξικό περιβάλλον, όπου αυτό που κυριαρχούσε ήταν η έλλειψη εμπειριών που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση και τους στόχους σου. Ο καθένας από εμάς αποτελεί προϊόν της οικογένειας που γεννήθηκε και της κοινωνίας που ζει. Το ίδιο ισχύει και για την αυτοεκτίμησή μας η οποία αναπτύσσεται κατά την παιδική ηλικία. Μεγαλώνοντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα παιδιά ψάχνουν να ευχαριστούν διαρκώς τους γύρω τους και να αναζητούν την επιβεβαίωση της αξίας τους από τους άλλους ανθρώπους επειδή δεν την πήραν από τους γονείς τους όπως συνέβη και με σένα. Αναφέρεις επίσης μια αίσθηση αδικίας που δημιουργείται σε όσες προσπάθειες καταβάλλεις να εξελιχθείς. (Δεν έχω περισσότερες πληροφορίες για το αν αναφέρεσαι σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο οπότε καλό θα ήταν να διευκρινιστεί.)
Αναρωτιέμαι επίσης αν αυτή η αίσθηση πηγάζει κυρίως από δική σου έλλειψη αυτοεκτίμησης ή όντως έχουν συμβεί κάποια γεγονότα όπου ολοφάνερα αδικήθηκες. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι στην περίπτωση που πηγάζει από δική σου πεποίθηση συνδέεται με το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσες το οποίο δεν ήταν υποστηρικτικό. Το αίσθημα της αδικίας βιώνεται σε περιβάλλοντα όπου οι κηδεμόνες είναι «τοξικοί». Αυτές οι γονικές φιγούρες δημιουργούν αισθήματα αδυναμίας και ματαιότητας τόσο στην παιδική ηλικία όσο και στην ενηλικίωση. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσες να δουλέψεις με την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης σου και με τη βοήθεια ενός ειδικού (υπάρχει σελίδα ψυχολογικής υποστήριξης Ελλήνων στο εξωτερικό η οποία ίσως σου φανεί χρήσιμη). Αν πάλι έχουν συμβεί γεγονότα όπου αδικήθηκες από κάποιους ανθρώπους είναι σημαντικό αφού εντοπίσεις αυτούς τους ανθρώπους να αναλάβεις δράση για να τους εμποδίσεις να το κάνουν αυτό, διεκδικώντας τα θέλω σου ή περιορίζοντας τον χρόνο που αφιερώνεις σε αυτούς.
Στο τέλος της ιστορίας σου μας ανέφερες πως δεν βρίσκεις άτομα με τα οποία να μοιραστείς βαθύτερα θέματα διότι νιώθεις ότι δεν συμβαδίζετε, εφόσον έχεις ωριμάσει πιο γρήγορα από άλλους λόγω των τραυματικών εμπειριών σου και τους τρομάζει η δυναμική σου προσωπικότητα. Αντιλαμβάνομαι ότι το να επωμιστείς ευθύνες που δεν σου αναλογούσαν ή να αναγκάζεσαι να ενηλικιωθείς πολύ πιο γρήγορα από όσο έπρεπε ήταν κάτι που δεν σε άφησε να ζήσεις την παιδική σου ηλικία όπως έπρεπε κι ότι είχε συνέπειες που σε ακολουθούν για όλη σου τη ζωή. Μεγάλωσες πιστεύοντας ότι έπρεπε να είσαι πάντα δυνατή, και κάτι τέτοιο είχε ως αποτέλεσμα να αποσυνδεθείς από τις ανάγκες σου σε μεγάλο βαθμό. Επίσης πιστεύοντας ότι δεν μπορείς να ζητήσεις βοήθεια και πρέπει να κάνεις τα πάντα μόνη σου. Αυτές οι πεποιθήσεις συχνά σε οδηγούν στο να νιώθεις μοναξιά, απομόνωση, αναίτια δυσπιστία ή ότι είσαι μόνη ενάντια στον κόσμο.
Είναι πολύ δύσκολο να εκφράσεις τις ανάγκες σου σε άλλους ή μερικές φορές ακόμη και να αναγνωρίσεις ότι έχεις ανάγκες. Όπως είναι γνωστό όλοι οι άνθρωποι διαφέρουμε μεταξύ μας και διαφέρουν και οι εμπειρίες μας οι οποίες μας έχουν διαμορφώσει. Θα σου πρότεινα να συναναστραφείς με άτομα που δεν θα σε απογοητεύσουν και με τα οποία αισθάνεσαι ότι μπορείς να μιλήσεις για τα συναισθήματά σου και για βαθύτερα θέματα κάτι που το έχεις ανάγκη όπως μας είπες. Εάν αφιερώνεις χρόνο γύρω από θετικούς και υποστηρικτικούς ανθρώπους, είναι πιο πιθανό να έχεις καλύτερη εικόνα για τον εαυτό σου και να νιώθεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Κλείνοντας θα ήθελα να δούμε και τα θετικά στοιχεία που προέκυψαν από αυτή την κατάσταση. Παρόλο που η παιδική σου ηλικία δεν ήταν τέλεια δημιούργησε ευκαιρίες και οφέλη στην μετέπειτα ενηλικίωση ακόμη και αν δεν τις έχεις συνειδητοποιήσει όλες. Σε μικρή ηλικία έφυγες στο εξωτερικό, στηρίχτηκες στα πόδια σου και είσαι έτοιμη να κυνηγήσεις τα όνειρα σου και να αφήσεις πίσω σου ό,τι σε πλήγωσε.
Αναλογιζόμενη παρόμοιες ιστορίες ανθρώπων καταλήγω σε μια σκέψη για το πώς μπορεί να επέλθει η λείανση αυτών των εμπειριών. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει αυτόν τον πόνο κατά την παιδική τους ηλικία μπορεί να γίνουν αυστηροί και για αυτούς να υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο. Το πρώτο βήμα, όπως και σε όλα στη ζωή, είναι να αποδεχτούμε τις πληγές μέσα μας, να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αισθάνεται θυμωμένος γεγονός που θα μειώσει το αίσθημα της καχυποψίας και την ψυχική ακαμψία προκειμένου να γίνουμε περισσότερο ευέλικτοι και να εμπιστευόμαστε πλέον τους άλλους αλλά πάνω από όλα να δώσουμε τον ανάλογο χρόνο στον εαυτό μας να θεραπευτεί. Εννοείται ότι σε αυτή την πορεία η βοήθεια ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας θα ήταν πολύτιμη.
Ελπίζω να κατάφερα να διαφωτίσω τα σημεία που σε προβληματίζουν και να έχω γίνει αρωγός σε αυτή σου την προσπάθειά για να διαχειριστείς τις σκέψεις αυτές από εδώ και στο εξής. Είμαστε στη διάθεσή σου για ό,τι χρειαστείς.
