Συνεχώς νιώθω ένα βάρος ! Δυσκολεύομαι να πω “όχι” και να τελειώσω καταστάσεις. Συνεχώς θέλω να ικανοποιώ τους άλλους γεγονός που μου προκαλεί άγχος και συνεχώς την ιδέα ότι έχω κάνει κάτι στους άλλους! Αυτό έχει συμβεί ύστερα από απώλεια του πατέρα μου και δεν θέλω να στεναχωρώ τους άλλους σκεπτόμενη ότι θα πονέσουν όπως πόνεσα εγώ! Τι θα μπορούσα να κάνω γι’ αυτό;
Σας ευχαριστώ.
Από την: Χρύσα
Αγαπητή μου Χρύσα,
Σε ευχαριστώ πολύ που επικοινώνησες μαζί μας την αγωνία και τη δυσκολία σου και θέλω πρώτα από όλα να σου πω πως δεν είσαι μόνη σε αυτό το δύσκολο στάδιο της ζωής σου, αλλά τα λόγια σου αγγίζουν πολλούς από εμάς. Αρχικά να σου πω πως λυπάμαι για την απώλεια του πατέρα σου, κατανοώ ότι ένα τόσο σημαντικό γεγονός μπορεί να έχει γίνει αιτία και αφορμή για πολλές αλλαγές στη ζωή σου, τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές. Η αλήθεια είναι πως το μυαλό μας βιώνει και επεξεργάζεται τις πληροφορίες και τα γεγονότα με ένα μοναδικό τρόπο και συνεπώς ο τρόπος που ερμηνεύουμε τη ζωή μας είναι πολύ ξεχωριστός για τον καθένα. Θα προσπαθήσω λοιπόν να το αναλύσω παρακάτω και να δούμε τι θα μπορούσες να κάνεις για να ανακουφιστείς λίγο από το άγχος.
Από τα λόγια σου αισθάνομαι πως είσαι ένα άτομο με μεγάλη ενσυναίσθηση και αίσθημα ευθύνης για τους γύρω σου και προσπαθείς να “προλαμβάνεις” τα αρνητικά συναισθήματα των άλλων ώστε να μην νιώσεις πως τους απογοήτευσες και τους πλήγωσες. Αυτό σε μια πρώτη ματιά φαίνεται συγκινητικό και δηλώνει πολύ καλές ποιότητες για σένα. Ωστόσο υπάρχει μια μεγάλη παγίδα και είναι αυτή που τελικά γεννά το συνεχές άγχος σου. Η προσπάθεια να προνοήσεις για τους άλλους, να μην πάρεις αποφάσεις που ενδεχομένως θα τους ενοχλήσουν και θα τους ξεβολέψουν, αλλά και η απόκρυψη των πραγματικών σου αισθημάτων και αναγκών είναι που τελικά σε βάζουν σε ένα δύσβατο δρόμο, αυτόν του άγχους και την ενοχής και της θλίψης. Σκέφτομαι πως είναι πολύ ωραίο να φροντίζουμε τους γύρω μας, να μην έχουμε την πρόθεση να τους πληγώνουμε και να τους εγκαταλείπουμε όταν μας χρειάζονται. Όμως αυτό Χρύσα μου, απέχει από το να θυσιάζουμε τον εαυτό μας για να προστατέψουμε τα συναισθήματα των άλλων. Έχεις πέσει σε μια παγίδα που ίσως θεωρείς ότι το να εκφραστείς και να πεις τι χρειάζεσαι, να φύγεις από καταστάσεις που σου κάνουν κακό και να διεκδικήσεις την ευτυχία σου, θα πληγώσουν ανεπανόρθωτα τους άλλους και θα βιώσουν το ίδιο πένθος όπως εσύ με τον πατέρα σου. Όμως σε αυτό το σημείο θέλω να σου υπενθυμίσω πως δεν βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο την απώλεια και επίσης δεν είναι κάθε απώλεια το ίδιο δύσκολη και τραυματική. Με άλλα λόγια, αν είχα μια συμβουλή να σου δώσω θα ήταν να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για το πως θα νιώσουν και τι θα κάνουν οι άλλοι. Είναι σημαντικό να απαλλαγείς από αυτήν την ευθύνη, ώστε να ζήσεις ελεύθερη και ικανοποιημένη όπως θες εσύ. Ξέρω καλά ότι δεν είναι εύκολο, ούτε θα συμβεί άμεσα. Θέλει πολλή δουλειά και επεξεργασία.
Παρατηρώ όμως και μια άλλη “παγίδα” σε αυτά που αναφέρεις. “Θέλω συνεχώς να ικανοποιώ τους άλλους“. Ποιο κομμάτι σου είναι αυτό που θέλει να ικανοποιεί τους άλλους και συνεπώς να δείχνει ένα καλό πρόσωπο; Καταλαβαίνω πως και για σένα είναι δύσκολο να σκεφτείς για τον εαυτό σου ότι θα “ξεφύγει από τα όρια” και θα αποφασίσει για το δικό του καλό και όχι για των άλλων. Καταλαβαίνω επίσης πως αυτό δεν είναι κάτι που επιλέγεις, αλλά είναι τόσο βαθιά μαθημένο που βγαίνει σαν αυτόματη σκέψη, όταν βρίσκεσαι σε τέτοιες καταστάσεις. Μήπως όμως πρέπει να σκεφτείς ότι για να μην νιώθεις καλά σε κάποιες συνθήκες έχουν συμβάλει και οι άλλοι για αυτό. Οι σχέσεις είναι αμφίδρομες, δεν έχουμε μόνο εμείς επιρροή στα πράγματα, έχουν και οι άλλοι. Αν λοιπόν εσύ έχεις θελήσει να φύγεις από καταστάσεις που δεν νιώθεις καλά, σημαίνει πως κάτι έχει συμβεί στο ενδιάμεσο. Ο φόβος του να το εκφράσεις και να πεις αυτό που χρειάζεσαι, αυτός πράγματι είναι μαθημένος από την παιδική ηλικία και εκεί χρειάζεται να ρίξεις φως και να το ψάξεις προκειμένου να απελευθερωθείς.
Καταλαβαίνω πως όλα αυτά ίσως σου ακούγονται δύσκολα και δεν σου προσφέρουν κάποια πρακτική τεχνική για να αλλάξεις, αλλά φαίνεται πως για να αλλάξουμε μια σκέψη ή συμπεριφορά πρέπει πρώτα να την κατανοήσουμε, από που προέρχεται και σε τι μας εξυπηρετεί. Στη δική σου περίπτωση η προσπάθεια να τους έχεις όλους ικανοποιημένους ίσως εξυπηρετεί τη δική σου ανάγκη να μην μείνεις μόνη και να μην βιώσεις άλλη απώλεια. Σε κάθε περίπτωση, θα σε προέτρεπα να μιλήσεις με ανθρώπους που εμπιστεύεσαι, ίσως και με έναν ειδικό, για να φύγει αυτό το βάρος που νιώθεις και να μειωθεί το άγχος σου. Είναι δύσκολος δρόμος, το ξέρω, αλλά στο τέλος έρχεται το φως που σε αναζωογονεί και σε ανακουφίζει.
Ευχόμαστε να είσαι καλά και να επικοινωνήσεις αν χρειαστείς οτιδήποτε.
