Θέλω εδώ και πολύ καιρό να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία αλλά κάτι με μπλοκάρει και πιστεύω ότι δεν είμαι ακόμα έτοιμη να μοιραστώ ορισμένα πράγματα. Επίσης δεν ξέρω πως να το πω στη μαμά μου χωρίς να την κάνω να ανησυχήσει και να νομίζει ότι συμβαίνει κάτι σοβαρό και της το κρύβω.
Από την: Κυριακή
Αγαπητή Κυριακή,
Αρχικά, σε ευχαριστούμε που επικοινώνησες μαζί μας! Πάμε να σχολιάσουμε μαζί αυτό που σε απασχολεί:
Από αυτά που γράφεις, καταλαβαίνω ότι υπάρχουν θέματα που «πιπιλίζουν» το μυαλό τουλάχιστον το τελευταίο διάστημα-κάτι που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνη σου και αναζητάς τη βοήθεια ενός ειδικού. Κι αυτό είναι οκ !!! Είναι πολύ σημαντικό η αναγνώριση που έχεις κάνει-έχεις αναγνωρίσει ότι δυσκολεύεσαι-κι εκεί είναι που έρχομαι να σου πω ότι είναι οκ να χρειάζεσαι κι εσύ έναν ώμο να ακουμπήσεις-να αφήσεις να σε φροντίσουν!
Επίσης, Κυριακή, αναφέρεις ότι «δεν ξέρεις πώς να το πεις στη μαμά σου». Μιας που δεν γνωριζόμαστε, είσαι ανήλικη ή ενήλικη; Όποια κι αν είναι η απάντησή σου, καταλαβαίνω τον λόγο που βάζεις αρκετά υψηλά τη μητέρα σου-η μητέρα είναι (τουλάχιστον συνήθως) ένα άτομο που θέλουμε να είναι εδώ για εμάς και εμείς εδώ για εκείνο! Υπάρχει, όμως, μια διαφορά που είναι καλό να την έχουμε στο μυαλό μας: Τι γίνεται με τις δικές σου πραγματικές ανάγκες; Έχεις παρατηρήσει να βάζεις τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές σου; Αν είχες μια ζυγαριά, προς τα πού θα έγερνε;
Με όλα αυτά, θα ήθελα να σου πω ότι αυτή τη στιγμή (όπως αναφέρεις εσύ η ίδια) η ανάγκη σου είναι να κάνεις ψυχοθεραπεία. Γιατί, λοιπόν, να μη τη διεκδικήσεις; Μπορείς να το συζητήσεις με τη μητέρα σου (η οποία ενδέχεται να έχει υποψιαστεί ότι περνάς κάποιες δυσκολίες) και να εκφράσεις απλά την ανάγκη ότι χρειάζεσαι βοήθεια! Τι πιστεύεις θα γίνει αν μείνεις στην κατάσταση που βρίσκεσαι και δεν απευθυνθείς σε ειδικό; Πώς θα είσαι; Θα παρατηρήσει κάτι η μητέρα σου σε εσένα; Αν ναι, πώς θα την κάνει να αισθανθεί; Διαφορετικά, πώς πιστεύεις θα είσαι αν κάνεις ψυχοθεραπεία;
Γενικότερα όμως, θα ήθελα να επικεντρωθείς σε εσένα. Η ψυχοθεραπεία είναι μια διαδικασία που αφορά εσένα. Αν πιστεύεις ότι το χρειάζεσαι, κάν’ το! Είμαι σίγουρη πως θα σε βοηθήσει σε ό,τι αντιμετωπίζεις! Μη ξεχνάς, απλά, ο ειδικός ψυχικής υγείας στον οποίο θα απευθυνθείς (ψυχολόγος ή ψυχίατρος) να είναι εκπαιδευμένος σε κάποιο είδος προσέγγισης (πχ. Γνωσιακή Συμπεριφορική, Συστημική, Ψυχανάλυση κτλ.). Η θεραπευτική συμμαχία που χτίζεται ανάμεσα σε θεραπευτή-θεραπευόμενο είναι αρκετά σημαντική-άρα αν πχ. δεν νιώθεις άνετα ή νιώθεις ότι σε επικρίνουν κτλ., μπορείς πάντα να επιλέξεις έναν άλλον θεραπευτή!
Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω το είδος της σχέσης με τη μητέρα σου, αλλά ίσως σε βοηθούσε να έβλεπες τα αρνητικά και θετικά κάθε επιλογής σου μέχρι να καταλήξεις τελικά στο ποιά θα εφαρμόσεις! Πάντως, σίγουρα το να μιλάμε σε κάποιον και να μοιραζόμαστε βάρος που κουβαλάμε στην πλάτη μας βρισκόμενοι σε κάποια ανηφόρα-είναι σίγουρα λυτρωτικό! Είμαστε άνθρωποι, έχουμε συναισθήματα, πληγωνόμαστε, χαιρόμαστε, χρειαζόμαστε διαλείμματα και οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς! Κάνε, λοιπόν, αυτό το δώρο στον εαυτό σου και είμαι σίγουρη ότι ο αυριανός εαυτός σου θα σε ευγνωμονεί!
* Υ.Γ: Μη ξεχνάς ότι ένα βήμα το έχεις κάνει ήδη! Έχεις προσπαθήσει να επικοινωνήσεις μαζί μας! Επομένως, μήπως να βγάλεις αυτό το φρένο και να προσπαθήσεις να ανοιχτείς; Μήπως αυτός είναι κι ένας λόγος που βρίσκεσαι τώρα σε αυτή την κατάσταση; Μήπως ήρθε η ώρα να δείξεις προς τα έξω, αλλά και στον εαυτό σου, τον εσωτερικό σου κόσμο;
