Καλησπέρα σας! Ταλαιπωρούμαι πάνω από 10 χρόνια. Πήγα στον ψυχίατρο όταν το δεύτερο παιδί μου έγινε 1,5. Ο λόγος που πήγα ήταν τα πολλά νεύρα που είχα και η τρομερή αϋπνία. Ήδη ψαχνόμουν σε ηρεμιστικά. Δοκίμασα με τη συμβουλή του πολλά αντιψυχωσικά και αντικαταθλιπτικά. Η διάγνωση ήταν σημαντική κατάθλιψη. Τίποτα δεν βοήθησε στον ύπνο. Τώρα, δεν παίρνω τίποτα άλλο εκτός από 1 tavor 2,mg, το οποίο έπαιρνα χρόνια και δεν μου κάνει τίποτα.(Η γιατρός ήθελε να μου το κόψει). Δεν μπορώ να ανταποκριθώ σε τίποτα και οι 3- 4 διακεκομμένες ώρες ύπνου με αρρωσταίνουν. Είμαι σε άθλια κατάσταση κι έχω παιδιά στο δημοτικό. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!
Από την: ΑNNY.
Αγαπητή ANNY,
ευχαριστούμε που μοιραστήκατε μαζί μας το πρόβλημά σας. Καταλαβαίνω ότι έχετε κουραστεί και απογοητευτεί. Παρατηρώ μια σύγχυση στο μήνυμα σας καθώς μετά από χρόνια δεν έχετε βρει μια αποτελεσματική λύση. Τα προβλήματα που αναφέρατε είναι η χρόνια αϋπνία συνοδευόμενη από πολλά νεύρα και η διαγνωσμένη κατάθλιψη. Ο στόχος είναι να μειωθούν τα συμπτώματα και να καλυτερεύσει η ποιότητα ζωής σας.
Αξιολόγηση του προβλήματος
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Η ψυχιατρική διάγνωση βασίζεται σε κατηγορικά ταξινομικά εγχειρίδια, λήψη ιστορικού του ασθενή και των συγγενών του πρώτου βαθμού για ιατρικά ζητήματα, κάποιες φορές σε χρήση ψυχομετρικών εργαλείων και παραπάνω εξετάσεων (αίματος, ορμονών, αξονικής ή μαγνητικής εγκεφάλου). Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η συμπτωματολογία μπορεί να αλλάζει στο πέρας του χρόνου. Δηλαδή ένα άτομο το οποίο αρχικά διαγνώσθηκε με κατάθλιψη στη συνέχεια μπορεί να διαγνωστεί με διαταραχή προσωπικότητας ή να διαγνωστεί με συνοσηρότητά άλλης διαταραχής. Αυτό καθιστά σημαντικό να παρακολουθείται ο ασθενής μόνιμα από έναν ψυχίατρο και να μην αλλάζει συνέχεια τους ιατρούς και την φαρμακευτική του αγωγή χωρίς λόγο. Όταν ο θεραπευμένος παρακολουθείται από έναν ψυχίατρο ακολουθεί την δική του «φιλοσοφία» για την θεραπεία και μόνο όταν δεν βλέπει πρόοδο ζητάει δεύτερη γνώμη.
Καθώς περνάει ο χρόνος και δεν βελτιώνεται η ποιότητα της ζωής σας συζητήστε ανοιχτά με τον ιατρό σας. Αναζητήστε τι έχει πάει λάθος μέχρι τώρα: η διάγνωση είναι σωστή; Έχετε κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις; Λάβατε σωστή φαρμακευτική αγωγή και πριν την αλλάξετε έγινε επανεξέταση ιατρού; Για ποιο λόγο συνεχίζεται την φαρμακευτική αγωγή αν ο ιατρός σας συστήνει να την σταματήσετε; Έχετε πάρει δεύτερη γνώμη ψυχίατρου; Πώς αξιολογείται η καταλληλότητα ενός φαρμάκου; (βάση της μαγνητικής ή αξονικής εγκεφάλου, DNA test ή μόνο βάση του ιστορικού του ασθενή).
Επικέντρωση στην ολιστική θεραπεία του προβλήματος και όχι σε μονωμένη
Η αϋπνία ανήκει σε ομάδα συνδρόμων διαταραχής του ύπνου και έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία και στη ποιότητα της ζωής. Η ανικανότητα του ατόμου να κοιμηθεί είναι από τις εμφανές ενδείξεις της κλινικής κατάθλιψης. Η αϋπνία ή ο διακεκομμένος ύπνος αυξάνουν τα επίπεδα της κορτιζόνης, της κατεξοχήν ορμόνης του στρες με αποτέλεσμα εμφάνισης νευρικότητας στην διάρκεια της ημέρας. Το ερώτημα είναι – η αϋπνία έχει προηγηθεί της κατάθλιψης και είναι συννοσηρότητα ή η αϋπνία είναι ένα σύμπτωμα της κατάθλιψης; Οι έρευνες δείχνουν πως συχνά η ψυχοθεραπεία είναι πιο αποτελεσματική μακροπρόθεσμα από τα φάρμακα σε κάποιες διαταραχές, μια από αυτές είναι και η διαταραχή του ύπνου και σε κάποιες μορφές κατάθλιψης. Ωστόσο, συχνά ο συνδυασμός τον δυο είναι απαραίτητος. Αναρωτιέμαι αν σκέφτεστε να ζητήσετε βοήθεια από ψυχολόγο για να κάνετε μια αλληλοσυμπληρωματική θεραπεία. Οι επιπλέον πιθανοί λόγοι για τους οποίους δεν υπάρχει βελτίωση είναι η έλλειψη παρακολούθησης από ψυχίατρο, μη κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και η μη σωστή λήψη των φαρμάκων.
Επίσης, υπάρχουν λύσεις που μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά και να φέρουν αποτέλεσμα. Τα «φυσικά» αντικαταθλιπτικά όπως ο βελονισμός και η ομοιοπαθητική μπορεί να σας προσφέρουν σημαντική βοήθεια, όμως έχουν αμφίβολη αποτελεσματικότητα και σαφώς δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα αντικαταθλιπτικά σε ισχύ, ιδίως στις πιο σοβαρές μορφές κατάθλιψης.
Με ποια οπτική βλέπετε το πρόβλημα σας
Δώστε μορφή στο πρόβλημα σας. Πάρτε ένα χαρτί και ένα μολύβι και γράψτε ότι σας δυσκολεύει, βάλτε τα σε μια σειρά από το λιγότερο οδυνηρό στο μεγαλύτερο. Μπορείτε να το κάνετε με χρώματα, με εικόνες ή όπως σας αρέσει περισσότερο π.χ. «έχω διάγνωση κατάθλιψη» – τι συμπτώματα έχω εκτός από τα νεύρα και την αϋπνία, ή «είμαι σε μια άθλια κατάσταση» – π.χ. ζαλίζομαι όλη την ημέρα, ή νοιώθω κουρασμένη. Το δεύτερο μέρος θα συνδεθεί με το πρώτο καθώς σας τα προκαλεί η αϋπνία. Κατόπιν θα έχετε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης και όχι τόσο αόριστη και χαοτική. Στο μήνυμα σας αναφερθήκατε στην κατάθλιψη για δέκα χρόνια, για την άθλια κατάσταση σας όμως δεν αναφέρατε παραπάνω πληροφορίες. Η κατάθλιψη σαν διάγνωση δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα, χρειάζονται συγκεκριμένα συμπτώματα για να ξεκινήσει αντιμετώπιση. Η διάγνωση είναι ένας οδηγός για τον ιατρό, ένας τρόπος επικοινωνίας με άλλους ιατρούς. Ο θεραπευμένος δεν επικεντρώνεται στους ιατρικούς όρους ή ονομασίες, ούτε περιμένει μόνο με φαρμακευτική αγωγή να γιατρευτεί. Δουλεύει ολικά και δεν αναζητά μια εύκολη λύση στα ηρεμιστικά. Σαφώς, αυτό δεν ακυρώνει ούτε την φαρμακευτική αγωγή ούτε την διάγνωση σας.
Ευχαριστούμε που επικοινωνήσατε μαζί μας. Είμαστε στην διάθεσή σας για οτιδήποτε χρειαστείτε.
