Είμαι φοιτήτρια πρώτου έτους και δυσκολεύομαι πάρα πολύ. Προσπαθώ να κάνω φίλους αλλά δεν γίνομαι αποδεκτή. Συμβιβάζομαι πολύ και πηγαίνω σε μέρη και κάνω πράγματα που δεν θέλω για να έχω παρέα. Ενώ τους καλώ σπίτι μου ή για μια βόλτα έξω συνήθως η απάντηση είναι αρνητική ή αν είναι θετική είμαστε πολλά άτομα και δεν απευθύνονται σε εμένα. Χρειάζομαι βοήθεια. Εγώ φταίω; Τι πρέπει να αλλάξω; Πώς θα κάνω περισσότερους φίλους;
Από την: Θεοδώρα55
Αγαπητή Θεοδωρα55,
θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που πήρες το θάρρος να ανοιχτείς και να επικοινωνήσεις μαζί μας τη δυσκολία που βιώνεις αναφορικά με τις φιλικές σου σχέσεις. Συχνά η επικοινωνία κάποιας δυσκολίας είναι και το πιο δύσκολο βήμα για τη διαχείριση της.
Στο μήνυμα σου αναφέρεις πως νιώθεις μη αποδεκτή από τα άτομα που προσπαθείς να συνάψεις φιλικές σχέσεις και πως στην προσπάθεια σου να σε αποδεχτούν κάνεις πράγματα και πηγαίνεις σε μέρη που δεν επιθυμείς. Αναρωτιέμαι αν όταν κάνεις τα πράγματα που δεν θες, δείχνεις με τη στάση σου πως δεν θες να βρίσκεσαι εκεί που είσαι. Μήπως η πίεση που νιώθεις όταν κάνεις πράγματα πέρα από την επιθυμία σου, σε οδηγεί να έχεις μια πιο απόμακρη και κλειστή στάση απέναντι στους άλλους; Θα σου πρότεινα να αναλογιστείς τα ερωτήματα αυτά. Να μην κάνεις πράγματα που δεν επιθυμείς, να είσαι αυθεντική και τα άτομα που θα σε επιλέξουν, να σε επιλέξουν για αυτήν την οποία πραγματικά είσαι και για τα πράγματα που σου αρέσουν να κάνεις.
Συνεχίζοντας αναφέρεις πως αν τους καλέσεις και έρθουν σπίτι σου, θα έρθουν πολλά άτομα και δεν θα σου απευθύνουν το λόγο. Γιατί πρέπει να περιμένεις να σου απευθύνουν το λόγο; Πάρε από μόνη σου το λόγο, μίλα για τα θέματα που θέλεις να επικοινωνήσεις, ξεκίνα συζητήσεις για ζητήματα που σε απασχολούν. Ίσως περιμένοντας να σου δώσουν το λόγο, στα μάτια των άλλων να δείχνεις εσύ απρόθυμη να συζητήσεις μαζί τους. Και αν αυτό έχει γίνει επανειλημμένα ίσως να την έχουν θεωρήσει μια παγιωμένη δική σου στάση απέναντι τους. Σχετικά με το ζήτημα των ατόμων που έρχονται σπίτι σου όταν τους καλείς, αυτό είναι κάτι που περνά από το χέρι σου και εφόσον είναι το δικό σου σπίτι, μπορείς να επιλέξεις τα άτομα που εσύ θα προσκαλέσεις σε αυτό.
Θα ήθελα να σου τονίσω πως δεν θα έπρεπε να νιώθεις ενοχές που δυσκολεύεσαι να κάνεις φιλίες. Κάθε αρχή ενέχει δυσκολίες, όπως και στην περίπτωση σου το ξεκίνημα της φοιτητικής ζωής και η συνακόλουθη σύναψη φιλικών σχέσεων που τη συνοδεύει. Οι φιλίες είναι κάτι πολύτιμο και για να χτιστεί μια ουσιαστική σχέση με κάποιο άλλο άτομο χρειάζεται χρόνος. Θα σου σύστηνα να δώσεις τον χρόνο που χρειάζεσαι στον εαυτό σου να δεθεί με τους γύρω του και κυρίως να μείνεις ο εαυτός σου. Να μην κάνεις πράγματα που δεν σου αρέσουν, που δεν νιώθεις ο εαυτός σου όταν τα κάνεις. Άλλωστε ο σκοπός δεν είναι να σε αποδεχτούν για αυτό που πραγματικά είσαι και όχι για κάτι που προσποιείσαι πως είσαι στην προσπάθεια σου να σε αποδεχτούν; Όπως πολύ εύστοχα έχει γράψει ο Haemin Sunim: “Όσο καλά κι αν τα πηγαίνουμε με τον άλλο, εάν κολλήσουμε χωρίς να αφήσουμε λίγο προσωπικό χώρο για τον εαυτό μας, σύντομα θα παγιδευτούμε και θα καούμε”.
Ελπίζω οι σκέψεις μου αυτές να φανούν βοηθητικές για εσένα. Είμαστε στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς.
