Καλησπέρα σας, αυτό που με απασχολεί και θα ήθελα να το μοιραστώ είναι η μεγάλη ανασφάλεια που νιώθω για τον εαυτό μου.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση κυρίως για την εξωτερική μου εμφάνιση και δεν ξέρω πως να το αλλάξω αυτό.
Είναι δύσκολο αλλά το προσπαθώ όμως εκεί που κάτι αρχίζω να καταφέρνω με τον εαυτό μου, με το που αλλάζει κάτι πάνω μου γυρίζω ξανά στα ίδια.
Πώς να πιστέψω στον εαυτό μου;
Πώς να μάθω να μην συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους;
Δεν ξέρω αν θα θεωρηθεί ιστορία αλλά σίγουρα είναι ένα θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο και θα ήθελα μια συμβουλή σας.Από τον/την:Ειρήνη
Αγαπημένη μας Ειρήνη,
Πόσο χαίρομαι που μοιράζεσαι μαζί μας κάτι από εσένα. Κάνοντας χώρο στο σημείο στο οποίο βρίσκεσαι, μας επιτρέπεις να έρθουμε να σε συναντήσουμε, και σε ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση αυτή!
Πάμε λοιπόν να δούμε μαζί αυτό που μας φέρνεις, να το ακούσουμε με προσοχή και να καταλάβουμε πώς μέσα από αυτό θα μπορέσεις να έρθεις σε επαφή με τον εσωτερικό σου εαυτό.
Αισθάνεσαι μας λες μεγάλη ανασφάλεια για τον εαυτό σου, και κυρίως για την εξωτερική σου εμφάνιση. Προσπαθείς να αλλάξεις τη στάση σου αυτή αλλά δυσκολεύεσαι, και κυρίως βλέπεις ότι η τάση σου να συγκρίνεις την εμφάνισή σου με την εμφάνιση άλλων ανθρώπων επιμένει. Θέλεις λοιπόν να πιστέψεις σε εσένα, να σε αποδεχτείς και να είσαι καλά όντας ο άνθρωπος που είσαι. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι εγώ όλα όσα μοιράστηκες.
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η «ιστορία» σου αφορά σε ένα θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο, και μιας και το θίγεις, μου δίνεις κι εμένα τη δυνατότητα να τοποθετηθώ πάνω σε αυτό με μια πιο κοινωνική ματιά. Πράγματι, Ειρήνη μου, θεωρώ κι εγώ ότι ζούμε σε μία κοινωνία και σε μία εποχή στην οποία περισσότερο από ποτέ η εμφάνιση μας είναι στο επίκεντρο και επηρεάζει εξ ολοκλήρου την αίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας. Συνάμα, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, περισσότερο από ποτέ, τροφοδοτούμε την τάση μας να συγκρίνουμε την εμφάνιση ή αλλιώς την εικόνα μας με την εικόνα άλλων ανθρώπων, εστιασμένοι κυρίως στο τι μας λείπει, πού υστερούμε, μετρώντας την αποδοχής μας με likes. Κι αυτά θεωρώ πως είναι σημαντικά να αναφερθούν γιατί το πλαίσιο στο οποίο ζούμε επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουμε να υπάρχουμε θέλοντας και μη.
Το ευχάριστο είναι ότι κάπου μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο που η σύγκριση της εικόνας μας με των άλλων ευδοκιμεί, πολλά πρόσωπα, όπως κι εσύ Ειρήνη μου τώρα, κάνουν μία παύση και προβληματίζονται αναζητώντας διαφορετικούς τρόπους μέσα από τους οποίους να υπάρχουν πιο αυθεντικά. Εμένα προσωπικά με ακουμπά πολύ το μοίρασμά σου, και με συνδέει με την απόφασή μου να αποδέχομαι τον εαυτό μου έτσι ακριβώς όπως είναι. Και αυτή την απόφασή μου την πήρα κι εγώ πριν καιρό, και κατάφερα να την τηρήσω όταν μέσα από το ταξίδι της ψυχοθεραπείας και της προσωπικής ανάπτυξης με γνώρισα. Κι έχω δει πως όσοι άνθρωποι αποφασίζουν να γνωρίσουν σε βάθος τον εαυτό τους, μαθαίνουν εν τέλει να τον αποδέχονται, να τον εκτιμούν και να αναγνωρίζουν τη δική τους μοναδική εσωτερική ομορφιά. Δεν ξέρω αν κι εσύ σκέφτεσαι να ξεκινήσεις να γνωρίζεις το δικό σου μοναδικό εαυτό σε βάθος, ή αν βρίσκεσαι ήδη σε αυτό το ταξίδι. Ένα ταξίδι που δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό, αλλά η κατεύθυνσή του είναι αστείρευτη και κάθε μέρα σε φέρνει πιο κοντά στη δική σου αλήθεια.
Θέλω επίσης να σου πω ότι μπορεί να μην βλέπω πώς είσαι εμφανισιακά, αλλά μέσα από τον τρόπο που τοποθετήθηκες εισπράττω όλη την ευαισθησία, σου, τον πλούτο και το βάθος σου και αντιλαμβάνομαι ότι επικοινωνώ με ένα στα αλήθεια όμορφο πρόσωπο! Κι ακόμη, μπορεί να έχω επικοινωνήσει μέσα από το ψtalk με πολλά πρόσωπα τα οποία καταθέτουν το καθένα τη δική του ιστορία, αλλά όπως με άγγιξαν τα δικά σου λόγια δεν με έχουν αγγίξει τα λόγια άλλου προσώπου! Είσαι τόσο μοναδική, όσο κι εγώ, όσο κι ο κάθε αναγνώστης που διαβάζει αυτή τη στιγμή το διάλογό μας! Κι αυτό είναι το μαγικό και το αληθινά όμορφο!
Θα κλείσω με τα λόγια του αγαπημένου μου Carl Rogers, του ιδρυτή της προσωποκεντρικής προσέγγισης στην ψυχοθεραπεία στην οποία και έχω εκπαιδευτεί, μέσα από την οποία γνώρισα τη δική μου μοναδικότητα και τη μοναδικότητα πολλών ανθρώπων με τους οποίους έχω συνδεθεί βαθιά. Σου χαρίζω λοιπόν τα παρακάτω:
«Ένα από τα πιο ικανοποιητικά συναισθήματα που γνωρίζω, κι ένα από αυτά που προάγουν περισσότερο την προσωπική εξέλιξη του άλλου, προέρχεται από το γεγονός ότι εκτιμώ ένα άλλο άτομο με τον ίδιο τρόπο που εκτιμώ ένα ηλιοβασίλεμα. Άλλωστε, οι άνθρωποι είναι εξίσου υπέροχοι με ένα ηλιοβασίλεμα, εφόσον τους το επιτρέψω εγώ να είναι. Στην πραγματικότητα, ο λόγος για τον οποίο μπορούμε να εκτιμάμε το ηλιοβασίλεμα είναι ίσως ότι δεν μπορούμε να το ελέγξουμε. Όταν κοιτάζω το ηλιοβασίλεμα όπως το κοίταξα προχθές, δεν αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου να λέει: “Απάλυνε λίγο το πορτοκαλί στη δεξιά γωνία και βάλε λίγο περισσότερο μοβ στο σύννεφο”. Όχι, δεν το κάνω. Δεν προσπαθώ να ελέγξω το ηλιοβασίλεμα. Το παρακολουθώ με δέος καθώς αυτό αποκαλύπτεται μπροστά μου. Προτιμώ τον εαυτό μου όταν μπορώ να εκτιμώ τον Σημαντικό Άλλον της ζωής μου με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Ένα πρόσωπο που το αγαπούν επειδή το εκτιμούν πραγματικά κι όχι από κτητικότητα εξελίσσεται και αναπτύσσει το δικό του μοναδικό εαυτό.»
Εύχομαι να μπόρεσα να σε συναντήσω εκεί που βρίσκεσαι και να σου έδωσα μέσα από τη δική μου αίσθηση σχετικά με όσα μοιράστηκες, μία φρέσκια ματιά! Αν κοιτάξεις ξανά με αυτή τη ματιά μέσα σου τι βλέπεις? Για ό, τι παραπάνω χρειαστείς είμαστε στη διάθεσή σου!
