Είμαι 20 χρονών και πάσχω από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή αρκετά χρόνια, πιθανόν από το δημοτικό. Πήγαινα σε ψυχολόγο αρκετά χρόνια λόγω κρίσεων πανικού χωρίς να δίνεται ιδιαίτερη βάση στην ιδεοψυχαναγκαστική. Μόλις φέτος επισκέφτηκα ψυχοθεραπεύτρια-ψυχίατρο γιατί η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε όριο. Πέρασα πριν 6 μήνες πνευμονική εμβολή από αντισυλληπτικά και το υπέρμετρο άγχος μου αυξήθηκε ακόμα πιο πολύ. Έπαιρνα αντιπηκτική αγωγή μέχρι και πριν λίγες εβδομάδες. Έχω κουραστεί πολύ. Νιώθω μόνη μου. Οι φίλοι μου δεν καταλαβαίνουν ούτε την σοβαρότητα του προβλήματος που πέρασα ούτε το μέγεθος του προβλήματος της ψυχικής μου υγείας. Έχω απομονωθεί εντελώς και προτιμώ να μην έχω κοινωνικές επαφές. Νιώθω πολύ συχνά αυτό το αίσθημα αδειάσματος του σώματος μου και μια αηδία, μια τάση για να φύγω από το σώμα μου γιατί πραγματικά με βασανίζει. Δεν ξέρω πώς να συνεχίσω να έχω δύναμη για ζωή. Τα ζολοφτ δεν κάνουν και πολλά. Έχω κουραστεί. Φοβάμαι συνέχεια. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Από την: Inés
Αγαπημένη Inés
Σε ευχαριστούμε που βρήκες την δύναμη να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας. Θα ήθελα πριν ξεκινήσουμε να διαβάζουμε μαζί την ιστορία που μας έστειλες, να σου θυμίσω ότι είναι πολύ σημαντική η επαφή σου με έναν ειδικό ψυχικής υγείας ήδη από το παρελθόν. Δεδομένου ότι ο κόσμος γύρω μας δεν είναι πάντα εύκολος και ιδανικός, έχεις κερδίσει σημαντικά εφόδια για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των δυσκολιών που ίσως προκύψουν. Χαίρομαι που έχεις ήδη επισκεφθεί ψυχοθεραπευτή και έχεις ξεκινήσει ψυχοθεραπεία. Είναι κάτι που και εγώ θα σου πρότεινα.
Διαβάζοντας πολύ προσεκτικά όσα μας αναφέρεις, δοκιμάζω να διαισθανθώ ως έναν βαθμό , συναισθήματα που βιώνεις από την παιδική σου ηλικία. Προσπαθώ να αντιληφθώ την αβεβαιότητα και τον φόβο που προκαλεί η διάγνωση της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής καθώς και το άγχος και την αγωνία που συνοδεύουν τις κρίσεις πανικού.
Περιληπτικά θα ήθελα να αναφερθούμε στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ώστε να συμφωνήσουμε σε έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Όπως ήδη θα γνωρίζεις μετά από τις επαφές που έχεις κάνει με ειδικούς, οι άνθρωποι με διάγνωση ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, διακατέχονται από συνεχής ανεπιθύμητες σκέψεις, εικόνες και παρορμήσεις οι οποίες ονομάζονται έμμονες ιδέες και προκαλούν έντονο άγχος και δυσφορία. Εξαιτίας αυτών των στρεσογόνων συναισθημάτων τα άτομα αισθάνονται ότι πρέπει να εξουδετερώσουν τις έμμονες ιδέες με κάποια πράξη ή συμπεριφορά, την όποια ονομάζουμε καταναγκασμό. Συνήθως γίνεται εμμονικά, επαναλαμβανόμενα μέχρι να μειωθεί το άγχος. Το γεγονός ότι συνήθως τα άτομα γνωρίζουν ότι η σκέψη τους αλλά και η πράξη τους είναι παράλογη, δημιουργεί ακόμη εντονότερο άγχος όταν προσπαθήσουν να αντισταθούν σε αυτήν.
Αντιλαμβάνομαι από όσα μου αναφέρεις ότι το τελευταίο διάστημα αντιμετώπισες ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, μια πνευμονική εμβολή, η οποία σε συνδυασμό με την απαραίτητη αγωγή που πρέπει να ακολουθηθεί, πυροδότησε το άγχος σου. Σε καταστάσεις που απειλούν την υγεία, εμφανίζεται το άγχος ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή. Όπως μας ανέφερες το άγχος σου αυξήθηκε μετά την περιπέτεια της υγείας σου. Συνήθως μόλις αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος, το άγχος εξασθενεί. Κάτι που στην περίπτωσή σου φαίνεται ότι δεν συνέβη. Είναι πολύ σημαντικό που βρήκες το κουράγιο και είχες την αυτογνωσία να ζητήσεις βοήθεια από έναν ειδικό την κατάλληλη στιγμή. Κατά την γνώμη μου θα ήταν βοηθητικό να αναστοχαστείς κατά πόσο και με ποιον τρόπο η περιπέτεια της υγείας σου και η πνευμονική εμβολή επηρέασε την ψυχική σου υγεία και την καθημερινότητά σου. Μήπως το υπέρμετρο άγχος σου πηγάζει από την συνεχή ενασχόληση με την υγεία σου; Μήπως η σωματική υγεία σου, αποτελεί την δική σου συνεχή και έμμονη σκέψη η οποία σου προκαλεί άγχος και δυσφορία;
Αξίζει να αναφερθούμε πως συχνά, τα άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, εκτός από το να καλλιεργούν συμπεριφορές μείωσης του άγχους, αντίθετα αποφεύγουν καταστάσεις που θεωρούν ότι θα το αυξήσουν. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα την κοινωνική απομόνωση και την μείωση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Συναισθήματα όπως η μοναξιά κάνουν την εμφάνιση τους. Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα μου ανέφερες νιώθεις μόνη για δύο λόγους: o πρώτος λόγος είναι ότι οι φίλοι σου δεν επιβεβαιώνουν την σοβαρή σωματική και ψυχική κατάσταση στην οποία μας αναφέρεις ότι βρίσκεσαι. Ο δεύτερος λόγος είναι πως η ίδια έχεις απομονωθεί εντελώς, προτιμάς να μην έχεις κοινωνικές επαφές και φοβάσαι συνέχεια. Έχεις αναρωτηθεί, ποια είναι η χρησιμότητα αυτής της απομόνωσης; Μήπως το γεγονός ότι προτιμάς να βρίσκεσαι μακριά από τους φίλους σου είναι μια συμπεριφορά αποφυγής των στρεσογόνων καταστάσεων και του κινδύνου; Μήπως ωστόσο, αυτή η απομόνωση τελικά σου δημιουργεί ακόμα περισσότερο άγχος, που σε οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο δυσάρεστων συναισθημάτων;
Μου αναφέρεις επίσης ότι νιώθεις το ‘’αίσθημα του αδειάσματος του σώματος’’ και μια ‘’αηδία, μια τάση να φύγεις από το σώμα’’ σου. Φαίνεται σύμφωνα με τα όσα μας αναφέρεις ότι είσαι κουρασμένη από αυτή την συνεχή ανησυχία για την υγεία σου. Ωστόσο ως έναν βαθμό, είναι λογικό να βιώνεις το αίσθημα της ματαιότητας και του φόβου μετά από ένα στρεσογόννο γεγονός μεγάλης διάρκειας, όπως μια πνευμονική εμβολή. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η πηγή του άγχους σου είναι η υγεία σου κι εφόσον αυτή σταθεροποιηθεί, τότε θα μειωθεί και το άγχος. Παρόλο που η περιπέτεια της υγείας σου μοιάζει να είναι παρελθόν, ποιος πιστεύεις ότι είναι τελικά ο σκοπός αυτών των σκέψεων για το σώμα σου; Εφόσον σταμάτησες την αντιπηκτική αγωγή, μήπως το σώμα σου τελικά έχει καταφέρει να γυρίσει σε έναν υγιή τρόπο ζωής;
Δεν γνωρίζω αν ήδη έχεις μιλήσει στους φίλους σου για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις ή αν θεωρείς ότι πρέπει να κατανοήσουν οι ίδιοι τους την κατάσταση σου. Αν μπορούσα να σου δώσω μια συμβουλή, αυτή θα ήταν να προσπαθήσεις να τους (ξανά)εξηγήσεις πώς νιώθεις και να ζητήσεις την στήριξη και την βοήθειά τους. Δεν είναι δεδομένο πως οι άλλοι άνθρωποι μπορούν να καταλαβαίνουν ακριβώς πώς νιώθουμε παρά μόνο μπορούν να προσπαθήσουν εάν τους εξηγήσουμε.
Μην ξεχνάς ότι είναι κοινώς αποδεκτό ότι η φαρμακοθεραπεία σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπεία είναι ο καταλληλότερος συνδυασμός για την αντιμετώπιση της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Μπορεί να νιώθεις ότι ακόμα δεν έχεις βοηθηθεί αλλά να θυμάσαι ότι κάθε οργανισμός θέλει τον χρόνο του για να ανταπεξέλθει σε νέα δεδομένα. Η ψυχοθεραπεία αποτελεί μια καινούρια εμπειρία που απαιτεί χρόνο και προσωπικό κόπο μέχρι να εμφανιστούν τα αποτελέσματα της.
Ευχαριστούμε που μας εμπιστεύθηκες. Ελπίζω να σε βοηθήσουν έστω και λίγο οι σκέψεις μου.
