Γεια σας! Έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου το εξής. Εδώ και περίπου 3 χρόνια (είμαι 22) προσεγγίζω άντρες που μου αρέσουν πολύ και όταν «τους ρίξω», μετά δεν ασχολούμαι άλλο μαζί τους. Δε ξέρω πως ονομάζεται αυτό απλώς το παρατήρησα πολύ έντονα και αν υπάρχει κάποια εξήγηση (ίσως ψυχαναλυτικά) θα ήθελα να την ακούσω. Σας ευχαριστώ!
Από την: Γεωργία
Αγαπητή Γεωργία,
σ’ ευχαριστούμε που έστειλες το ερώτημά σου. Η αλήθεια είναι ότι ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων στις μέρες μας έρχεται αντιμέτωπο με αυτή την κατάσταση. Μου αρέσει κάτι πολύ-ενθουσιάζομαι και έπειτα χάνω το ενδιαφέρον μου με αποτέλεσμα να βαριέμαι και να το αφήνω. Σκέφτομαι πως η τωρινή εποχή προσφέρει πολλές επιλογές κοινωνικοποίησης- κυρίως μέσω του διαδικτύου- αλλά και συχνά λανθασμένα πρότυπα για τις ανθρώπινες σχέσεις. Έτσι αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι πώς μπορεί να μπερδέψει τα πράγματα, τους ανθρώπους αλλά και τις σχέσεις που συνάπτονται. Πως όταν υπάρχουν επιλογές και τόσοι άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους εσύ μπορείς να παραμείνεις αυθεντικός και να ξέρεις πραγματικά τι είναι αυτό που σου αρέσει ώστε να το υποστηρίξεις και στη συνέχεια να παραμείνεις σε αυτό. Είναι πραγματικό αυτό που σου αρέσει ή είναι κάτι που έχεις πλάσει από μια εικόνα που φαντάζεσαι;
Αγαπητή Γεωργία, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο ο οποίος σε γοητεύει δημιουργείται ένα μυστήριο ανάμεσα σας και μια επιθυμία να μπορέσεις να τον φέρεις κοντά σου. Όταν λοιπόν ο στόχος γίνεται πραγματικότητα τότε αποδεικνύεις στον εαυτό σου ότι μπόρεσες να το καταφέρεις και έτσι θέλεις έναν καινούριο στόχο για να εκπληρώσεις εκ νέου αυτό το μοτίβο. Αναρωτιέμαι όμως μήπως ο άνθρωπος που επιλέγεις κάθε φορά να μην είναι εκείνος που θα σε κάνει να έχεις μόνιμο ενδιαφέρον και προσήλωση. Αναρωτήσου πόσο ανοίγεις τον εαυτό σου, τι κομμάτια του εαυτού σου αφήνεις να φανούν. Είσαι εσύ ο ειλικρινής εαυτός σου ή ένας άνθρωπος που προσπαθείς να εντυπωσιάσεις; Είναι σημαντικό να έχουμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι χωρίς να κρύβουμε στοιχεία του (αυτό άλλωστε είναι και το γοητευτικό –η μοναδικότητα του κάθε ατόμου). Αναλογίσου από τους ανθρώπους που έχουν περάσει μέχρι σήμερα από τη ζωή σου τι ήταν αυτό που άρεσε σε εκείνους η αντίστοιχα τι ήταν αυτό που δε σου άρεσε. Τι συναισθήματα είχες; Πώς ένιωθες; Πώς ήσουν; Σε προτρέπω να καταγράψεις αυτά τα στοιχεία. Σιγά σιγά θα προσπαθήσεις να φτιάξεις ένα προφίλ συντρόφου που σου αρέσει. Έχε στο νου σου ότι το ιδανικό δεν υπάρχει και είναι προσωπικό για το καθένα. Ένας σύντροφος μπορεί να μην έχει όλα τα ιδανικά κατά εσένα στοιχεία. Βάλε στη ζυγαριά σου τι υπερτερεί κάθε φορά π.χ. θέλω να νιώθω ασφάλεια. Άκου τον εαυτό σου, το συναίσθημα σου, τις εμπειρίες σου και αναρωτήσου.
Αν πάρουμε το θέμα από μια πιο ψυχολογική ματιά θα μπορούσαμε να το δούμε από τη σκοπιά της θεωρίας του δεσμού η οποία αναφέρει το κατά πόσο επηρεάζονται οι ενήλικες σχέσεις μας από την αγάπη και τη φροντίδα που πήραμε από τους φροντιστές μας στη βρεφική μας ηλικία. Υπάρχουν αρκετά βιβλία και πηγές που θα μπορούσες να ανατρέξεις. Για αρχή, ένας δεσμός μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ασφαλής» ή «ανασφαλής», ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της αλληλεπίδρασης του παιδιού με τον φροντιστή του. Ένα παιδί με ασφαλή δεσμό αισθάνεται προστατευμένο και ασφαλές. Γνωρίζει ότι ο φροντιστής του είναι δίπλα του όταν θα τον χρειαστεί. Αισθάνεται ασφαλές να εξερευνήσει και να αλληλεπιδράσει με το περιβάλλον του. Ενώ αντίθετα, ένα παιδί με ανασφαλή δεσμό μπορεί να έχει ανάμεικτα συναισθήματα προς τον βασικό φροντιστή του. Αυτό το πρόσωπο μπορεί να του δείχνει αγάπη αλλά και να του προκαλεί και φόβο, μπορεί να ικανοποιεί τις φυσικές και συναισθηματικές του ανάγκες. Έχει μεγάλη σημασία διότι είναι η πρώτη σχέση που δημιουργείται και μαθαίνει ο άνθρωπος τον όρο “σχέση”. Μετέπειτα για την ενήλικη ζωή έχουν δοθεί 4 κατηγοριοποιήσεις ανάλογα με το τι τύπο δεσμού είχε κάποιος με τον φροντιστή του σε βρεφική ηλικία οι οποίες παρατίθενται παρακάτω:
Σταθερός- ασφαλής συναισθηματικός δεσμός. Ο ενήλικας με ασφαλή δεσμό έχει αυτοπεποίθηση και ικανότητα να δημιουργεί διαπροσωπικές σχέσεις. Δημιουργεί μακροχρόνιες σχέσεις χωρίς να φοβάται την απόρριψη, εμπιστεύεται τους συντρόφους του και δε φοβάται να εκδηλώσει τις ανάγκες και τα θέλω του.
Αποφευκτικός συναισθηματικός δεσμός. Ο ενήλικας που εντάσσεται στη κατηγορία αυτή αποφεύγει τις στενές σχέσεις γιατί είναι επιφυλακτικός και φοβάται την απόρριψη. Καταπιέζει τα συναισθήματα του γιατί από τη παιδική του ηλικία έχει μάθει να αποστασιοποιείται από τα δυσάρεστα συναισθήματα. Μπορεί να δείχνει ανεξάρτητος όμως αποφεύγει τις ουσιαστικές διαπροσωπικές σχέσεις.
Αμφιθυμικός – Αγχώδης συναισθηματικός δεσμός. Γίνεται ελεγκτικός και κυριαρχικός στη σχέση του γιατί φοβάται την εγκατάλειψη και δεν εμπιστεύεται εύκολα. Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν μπορεί να διαχειριστεί την απόρριψη. Διακατέχεται κυρίως από αρνητικά συναισθήματα και καταλήγει σε συναισθηματικές υπερβολές επιζητώντας την αποδοχή.
Αποδιοργανωμένος συναισθηματικός δεσμός. Οι ενήλικες αυτοί έχουν σημαντικές δυσκολίες δέσμευσης στις διαπροσωπικές τους σχέσεις και είναι πιθανό να εκδηλώσουν αγχώδεις και συναισθηματικές διαταραχές.
Τα παραπάνω παρατίθενται με μεγάλη προσοχή και προφανώς δε αποτελούν διαγνωστικά στοιχεία. Με τη ψυχοθεραπεία και τον κατάλληλο θεραπευτή θα μπορούσες να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει και να βρεις τη ρίζα του θέματος που αναφέρεις.
Ελπίζω να σου φάνηκαν χρήσιμα τα παραπάνω στη διάθεση σου για ό τι άλλο χρειαστείς .
*Η στήλη Ψtalk έχει περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά την Ψυχοθεραπεία ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης.
Στείλε και εσύ τον δικό σου προβληματισμό ανώνυμα και λάβε απάντηση από ειδικό ψυχικής υγείας εδώ
