Νομίζω πως γεννήθηκα με άγχος. Από πολύ μικρή καταλάβαινα ότι πάσχω από ψυχική νόσο χωρίς να ξέρω τι είναι αυτό το βαρύ αίσθημα που νιώθω συνέχεια, αυτό που με έκανε να με λένε όλοι ντροπαλή όταν εγώ απλά δεν ήθελα να βλέπω και να μιλάω σε κανέναν, όταν τα βραδιά ξυπνούσα και έκλαιγα στο μπάνιο γιατί φοβόμουν ότι κάτι κακό θα συμβεί στην οικογένειά μου. Το μυαλό μου υπεραναλύει τα πάντα και έχει μονίμως μια απαισιόδοξη στάση και πολλές αρνητικές σκέψεις που με κάνουν να ζηλεύω να με συγκρίνω και να νιώθω πάντα λιγότερη. Στην οικογένειά μου ήμουν το τρίτο παιδί και πάντα ένιωθα και έλεγα ότι εμένα δεν με αγαπάνε όσο τα αλλά αδέρφια μου. Οι κοινωνικές μου δεξιότητες σε όλη τη ζωή μου, περιορισμένες. Όμως για πολλά χρόνια έμαθα να ζω έτσι. Κομπλεξική θα με χαρακτήριζα. Πάντα πάσχιζα να αρέσω και να αγαπήσουν οι άλλοι και μόνιμα σκεφτόμουν τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα. Τα χρόνια πέρασαν και ένιωθα πάντα κάπως μέχρι που ήρθε η πολυπόθητη στιγμή να προσπαθήσω να γίνω μητέρα αλλά φυσικά τα πράγματα δεν ήρθαν εύκολα. Μετά από αποβολή και απόλυση νιώθω ότι έχω χάσει τον έλεγχο της ζωής μου. Νιώθω πάλι λίγη και η ευταξία μου είναι στα πατώματα
Από την: Αλίκη
Αγαπητή Άλικη,
θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε για το μήνυμά σου. Μέσα από αυτό προσπαθείς να επικοινωνήσεις τη δυσκολία σου και να πάρεις βοήθεια για σκέψεις και συναισθήματα που βιώνεις εδώ και χρόνια.
Από το μήνυμά σου κατανοώ πως βρίσκεσαι σε μια δύσκολη περίοδο ψυχολογικά. Αναφέρεις πως από μικρή είχες ένα βαρύ αίσθημα, ένα άγχος μήπως πάθει κάτι κακό κάποιο μέλος της οικογενείας σου και την αίσθηση πως δεν αξίζεις την αγάπη όσο τα αδέρφια σου. Ο φόβος μήπως πάθει κάτι κάποιος που ένα παιδί αγαπά, δεν είναι παράλογος. Όσο μεγαλώνει ένα παιδί οι απτοί και συγκεκριμένοι φόβοι γίνονται περισσότερο απροσδιόριστοι και αόρατοι. Αν όμως ο φόβος σου μήπως πάθει κάτι κακό κάποιο μέλος της οικογενείας σου υπήρχε σε εσένα από μικρή ηλικία και σε οδηγούσε στο να κλείνεσαι στο μπάνιο και να κλαις και να έχεις ένα βαρύ αίσθημα, αναρωτιέμαι μήπως συνέβαινε κάτι στον περίγυρό σου που σε επηρέαζε και σε έκανε να νιώθεις έτσι. Βίωσε κάποιο άτομο της οικογενείας σου κάποια σοβαρή αρρώστια; Βίωσες κάποια απώλεια από μικρή ηλικία; Ποια ήταν η στάση των γονιών σου απέναντι σε θέματα απώλειας; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, μπορούν να σου δώσουν πληροφορίες για γεγονότα που ίσως συνέβαιναν στη ζωή σου και ενδεχομένως να σε επηρέασαν από μικρή ηλικία, ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Παράλληλα, δεν είναι σπάνιο τα παιδιά να νιώθουν πως τα αδέρφια τους είναι περισσότερο αγαπητά. Ένα παιδί ενδέχεται να παρερμηνεύσει τη συμπεριφορά των γονιών του ως προνομιακή απέναντι στα αδέρφια του, και στη συνέχεια να βλέπει τη στάση τους κάτω από αυτά τα γυαλιά. Την ίδια στιγμή ίσως και οι γονείς άθελά τους με τη στάση και τη συμπεριφορά τους να αδικήσουν κάποιο παιδί τους δίνοντάς του λιγότερη προσοχή.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, στις οποίες εσύ ένιωθες ένα ψυχολογικό βάρος, λιγότερο αγαπητή και μια διαρκή αγωνία και διαφορετικότητα, με πρόσημο αρνητικό, από τους άλλους, είναι επόμενο να πασχίζεις να κερδίσεις την αποδοχή των άλλων και να ελέγξεις το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα. Θα σταθώ στη λέξη κομπλεξική που αναφέρεις και θα σου προτείνω να αναλογιστείς τα εξής ερωτήματα: Γιατί οι δυσκολίες σου σαν παιδί και αργότερα όσο μεγάλωνες να είναι εκείνες που θα σου προσδώσουν μια ταμπέλα; Γιατί ο τρόπος που προσπάθησες να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες που αντιμετώπιζες, να σε καθιστούν κομπλεξική; Δεν αξίζεις να βάζεις αυτή την ταμπέλα στον εαυτό σου για την προσπάθεια σου να βοηθήσεις τον εαυτό σου και να ανταπεξέλθεις. Ταυτόχρονα και η υπερανάλυση όλων των καταστάσεων ίσως ήταν και αυτός ένας δικός σου τρόπος να προσπαθήσεις να τις διαχειριστείς και να τις ελέγξεις.
Η απόλυση και η αποβολή ενός παιδιού, είναι γεγονότα δύσκολα και είναι εύλογο να σου δημιουργούν αναστάτωση και την αίσθηση της απώλειας ελέγχου στη ζωή σου. Χρειάζεσαι να πάρεις τον χρόνο σου, ώστε να μπορέσεις να βιώσεις όλα τα συναισθήματα που προκύπτουν από τις εμπειρίες αυτές και σιγά σιγά να νιώθεις όλο και πιο δυνατή συναισθηματικά. Θα σου σύστηνα, σε περίπτωση που ήδη δεν το έχεις κάνει, να μιλάς σε άτομα που τα νιώθεις κοντά σου. Ένα βάρος μοιρασμένο, φαντάζει πιο ελαφρύ. Να επικοινωνήσεις τις δυσκολίες σου και τα συναισθήματα σου και να ζητάς βοήθεια οπότε το έχεις ανάγκη. Ίσως να βοηθούσε να επισκεφτείς και έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστοσύνης, θα μπορέσει να σε βοηθήσει να ανακαλύψετε μαζί πιθανά δυσλειτουργικά μοτίβα που ενδεχομένως να έχουν εδραιωθεί από την παιδική σου ηλικία, και να τα μετατρέψετε σε νέες περισσότερο λειτουργικές συμπεριφορές. Επιπλέον, θα μπορέσει να σε βοηθήσει να διαχειριστείς και τα δύσκολα συναισθήματα που προκύπτουν από την αποβολή και την απόλυση σου.
Αγαπητή Άλικη, βιώνεις μια δύσκολη περίοδο ψυχολογικά και είναι λογικό να σου φαίνεται αδύνατο να βγεις από αυτή. Από τα λογια σου κατανοώ πως έχεις μεγάλη ευαισθησία για τις ανάγκες των άλλων, ευαισθησία που, αν την στρέψεις και προς τον εαυτό σου, θα μπορέσει να σε βοηθήσει να βγεις δυνατότερη μέσα από τις δυσκολίες που βιώνεις. Σε κάποιο βιβλίο είχα διαβάσει την εύστοχη αυτή φράση: “σκεφτείτε τώρα τι υπάρχει μέσα σε εσάς. Ολόκληρο το σύμπαν υπάρχει μέσα μας”.
Eλπίζω τα λόγια μου να φανούν βοηθητικά. Είμαστε στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς.
