Νιώθω συνέχεια άρρωστη. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε ώρα πως έχω πυρετό, covid κλπ. Κουράστηκα πλέον. Είχα μια ρουτίνα καθημερινή γεμάτη από το πρωί έως το βράδυ με πράγματα να κάνω κι ήταν από τις λίγες φορές που μου άρεσε. Μ’ εξίταρε που οι μέρες μου ήταν γεμάτες. Μου έδινε δύναμη για τις επόμενες ημέρες. Ένιωθα αισιόδοξη. Όμως τέσσερις μήνες τώρα έχω κουραστεί ψυχικά, ψυχολογικά (το ίδιο είναι αυτό; )σωματικά, πνευματικά. Θέλω να γυρίσω στην δουλίτσα μου, στην σχολή μου. Όλη μέρα κοιμάμαι, δεν βρίσκω λόγο να σηκωθώ από το κρεβάτι, όλη μέρα γκρινιάζω, επίσης όλη μέρα με μια οθόνη και πλέον τρώω πολύ περισσότερο απ’ ότι πριν. Έχω προσπαθήσει να κάνω πράγματα αλλά δεν νιώθω να με βοηθάνε όσο στην πρώτη καραντίνα. Κουράστηκε ο οργανισμός μου πλέον και νιώθω ότι αυτή η κατάσταση θα τραβήξει για πολύ καιρό ακόμα. Έχω ανασφάλειες πολλές για εμένα, για το μέλλον μου για… για… για… Δεν θέλω να βρίσκομαι με φίλους αλλά με πιέζω για να μην με αφήσω τελείως. Φοβάμαι ότι έχω συμπτώματα κατάθλιψης κι αλήθεια θέλω να φύγει από το κεφάλι μου όλο αυτό. Δεν θέλω πια να βοηθάω κανέναν, δεν μπορώ να κάνω κάποιον να γελάσει, που αυτά τα δύο τα έκανα μέσα από την καρδιά μου. Νιώθω κακός Σκρουτζ σε όλα. Δεν έχω οικονομική δυνατότητα για ψυχολόγο και δεν ξέρω πως αλλιώς μπορώ να με βοηθήσω.
Το θετικό είναι ότι μερικές φορές νιώθω ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω και έχω καταφέρει μέχρι στιγμής.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που υπάρχετε κι έχετε φτιάξει αυτήν την υπέροχη πλατφόρμα που έστω κι ανώνυμα παίρνετε ένα βάρος από πάνω μας.
Από την: Κυριακή
Αγαπητή Κυριακή,
Σ’ ευχαριστούμε πολύ με τη σειρά μας που μας έστειλες τη σκέψη σου και μπορούμε να συζητήσουμε τα συναισθήματα που έχουν δημιουργηθεί λόγω της τρέχουσας συνθήκης.
Από όσα μας γράφεις καταλαβαίνω πολύ την ψυχολογική σου κούραση, καθώς το διάστημα αυτό που διανύουμε και πάλι είναι αρκετά πιεστικό και έχει προκαλέσει αλλαγές σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας. Όσον αφορά στο άγχος για την υγεία και τον covid είναι απόλυτα φυσιολογική και αναμενόμενη αντίδραση σε μια τόσο πρωτόγνωρη κατάσταση. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες ότι δεν έχεις όρεξη πλέον και είναι πράγματι αισιόδοξο ότι κάπως επιλέγεις να βρεθείς με φίλους σου έστω και αν δεν είσαι σε πολύ καλή διάθεση, γιατί αυτό σημαίνει πως έχεις κίνητρο να αλλάξεις προς το θετικό την ψυχολογία σου. Ειδικότερα αντιλαμβάνομαι πως είσαι ένας δραστήριος άνθρωπος που παίρνει ευχαρίστηση από τον έντονο ρυθμό της καθημερινότητας και αυτό είναι κάτι που δεν χάνεται. Δεν άλλαξε ο χαρακτήρας σου, η προσωπικότητά σου ή αυτά που σε ικανοποιούν στη ζωή σου. Αυτό που άλλαξε είναι οι επιλογές που έχεις τώρα και καθώς κάποιες δραστηριότητες δεν ήταν προσβάσιμες (δουλειά, σχολή) χάθηκε λίγο η καθημερινή ισορροπία. Το συναίσθημα της θλίψης που αναφέρεις είναι λοιπόν μια αντίδραση του οργανισμού σου σε όλα αυτά που έχεις στερηθεί το τελευταίο διάστημα και σε ευχαριστούσαν.
Τα συναισθήματα που αναφέρεις, η κατανάλωση φαγητού, η παραμονή στο κρεβάτι, είναι σημάδια ότι κάτι έχεις ανάγκη να κάνεις για να σε φροντίσεις και να νιώσεις ευχαρίστηση. Και ξέρω πως η σκέψη σου είναι πως δεν υπάρχουν πολλές επιλογές, όμως σε αυτήν την περίπτωση θα συμβούλευα κάποιον να δει πως μπορεί να αναπλαισιώσει την συνθήκη που βιώνει και να δει τι θετικά υπάρχουν. Για παράδειγμα, αυτός ο διαθέσιμος χρόνος μπορεί να αξιοποιηθεί διαφορετικά; Υπάρχουν πράγματα που έπαιρναν αναβολή για όταν θα υπάρχει περισσότερος χρόνος; Υπάρχει κάτι που μπορούμε να βελτιώσουμε τις δεξιότητές μας όσο μένουμε σπίτι; Αυτές είναι μερικές μόνο σκέψεις σχετικά με αυτή την περίοδο “στασιμότητας” που αναφέρεις και εσύ.
Από την άλλη πλευρά καταλαβαίνω ότι τα συναισθήματά μας είναι δυνατά και σε αυτήν την περίπτωση η επικοινωνία μας με άτομα του περιβάλλοντός μας μπορεί να πολύ σημαντική ανακούφιση και υποστήριξη, ακόμα και αν υπάρχει φυσική απόσταση λόγω συνθηκών. Θα σου έλεγα λοιπόν να μοιραστείς με τους κοντινούς σου ανθρώπους την αγωνία και την πίεση που νιώθεις. Πιθανότατα θα βρεις πως και οι άλλοι έχουν τις ανησυχίες και τα πάνω και τα κάτω και αυτό θα σου δώσει τη δυνατότητα να συνδεθείς ξανά μαζί τους. Δεν είναι απαραίτητο να θεωρείσαι πάντα “βοηθητική και χαμογελαστή”. Είναι οκ να χρειάζεσαι εσύ βοήθεια και να μην έχεις το περιθώριο τώρα να βοηθήσεις κάποιον άλλο. Είναι οκ να μην είσαι γελαστή και να κάνεις τους άλλους να γελούν. Μπορείς να είσαι όπως θέλεις! Πολλές φορές για τους δικούς σου ανθρώπους μπορεί να είναι πολύ βοηθητικό το να εκφράσεις εσύ τη δυσκολία ή το αρνητικό σου συναίσθημα και μέσα από αυτό να συνδεθείς μαζί τους βαθιά. Και τότε έρχεται αυτό που λέμε ψυχική ξεκούραση.
Έχω την αίσθηση πως τα πράγματα θα αλλάξουν σύντομα και εύχομαι να σε ανακουφίσουν οι σκέψεις μου.
Να είσαι καλά.
