Νιώθω ότι έχω χάσει πολλά από την ζωή μου μέχρι σήμερα, ότι δεν περνάω καλά και ότι η ζωή μου μου είναι βαρετή σε σχέση με τις ζωές των άλλων. Δεν μου λείπει κάτι σε ότι αφορά τα υλικά αγαθά αλλά δεν νιώθω χαρούμενος. Επίσης φοβάμαι το μέλλον, φοβάμαι ότι δεν είμαι έτοιμος να μεγαλώσω, να κάνω οικογένεια κι ότι η ζωή δεν έχει νόημα.
Από την: Αφροξυλάνθη
Αγαπητή Αφροξυλάνθη,
χαίρομαι ιδιαίτερα που μοιράζεσαι μαζί μας τις σκέψεις σου κι αναζητάς με αυτόν τον τρόπο μια αλλαγή στη ζωή σου. Κάτι που θα σε τραβήξει προς τα πάνω και θα σε βοηθήσει να ανέβεις και τα υπόλοιπα σκαλοπάτια της ζωής σου. Θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω να απεγκλωβιστείς από τον φαύλο κύκλο, στον οποίο βρίσκεσαι, αλλά χρειάζομαι και τη βοήθειά σου.
Ποτέ δεν είναι αργά να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο και πράγματα τα οποία τότε αφήσαμε να τα πραγματοποιήσουμε τώρα. Μην παρεξηγηθώ. Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω. Μα οι σκέψεις μας κατά έναν περίεργο τρόπο, έχουν την τάση να μας κάνουν να αναπολούμε το παρελθόν και να μας υπενθυμίζουν συνεχώς εκείνα που αφήσαμε. Σαν να ξέρουν εκείνες καλύτερα. Άρα μήπως να δοκιμάζαμε τώρα; Στην ουσία, δεν έχουμε να χάσουμε κάτι, μόνο θα κερδίσουμε μια απάντηση στην πεποίθηση «έχω χάσει πολλά από τη ζωή μου μέχρι σήμερα» και ίσως τελικά καταφέρουμε να αντικαταστήσουμε το «έχω χάσει» με το «έχω κάνει». Συμφωνώ πως κάποια πράγματα είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν στο παρόν και για άλλα είναι αδύνατον. Αξίζει να προσπαθήσουμε, γιατί είναι καλύτερα να σκεφτόμαστε «τουλάχιστον προσπάθησα» παρά «δεν έκανα και έχασα». Όταν δεν πραγματοποιούμε τις επιθυμίες μας, όταν αφήνουμε τα πράγματα απλώς να περάσουν μένει ένα αναπάντητο «και αν;». Αυτή την κατάσταση εκμεταλλεύονται οι σκέψεις μας και μας γυρνάνε πίσω. Μα αν ξεφύγουμε από την αρχικά αρνητική προκατειλημμένη στάση μας, θα διαπιστώσουμε πως οι σκέψεις αυτές μας δίνουν την ευκαιρία να επανορθώσουμε και να κερδίσουμε ό,τι χάσαμε μέχρι σήμερα. Και όσον αφορά σ’ εκείνα που δεν μπορούμε να κερδίσουμε πλέον, σίγουρα μπορούμε να τα αντικαταστήσουμε. Αυτή τη φορά δεν θα τα αφήσουμε να περάσουν έτσι απλά. Ποτέ, λοιπόν, δεν είναι αργά για μια νέα αρχή!
Δεν σου κρύβω πως διαβάζοντας το μήνυμά σου αισθάνθηκα την απογοήτευσή σου. Θα σου πρότεινα να σταματήσεις να συγκρίνεις τη ζωή σου με εκείνη των άλλων, ξέρω όμως ότι είναι πολύ δύσκολο. Σκέψου όμως το εξής: έχουμε την τάση να συγκρινόμαστε με το «καλύτερο» ή πιο σωστά με το «φαινομενικά καλύτερο», είτε αυτό αφορά μια πιο δραστήρια ζωή, πιο ευτυχισμένη, πιο χαρούμενη, είτε αφορά υλικά αγαθά. Σε μία τέτοια σύγκριση είμαστε πάντα ηττημένοι. Πως περνάμε, λοιπόν, στη μεριά των νικητών;
Το πρώτο βήμα είναι να ανακαλύψουμε το πρόβλημα, αυτό που μας ταλαιπωρεί, την πηγή των αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων μας, να το κάνουμε δηλαδή ορατό. Αναφέρεις, αγαπητή, ότι η ζωή σου είναι βαρετή. Προσπάθησε να ορίσεις την έννοια «βαρετή». Γιατί είναι βαρετή η ζωή σου; Τι θα ήθελες να κάνεις; Τι σε κρατάει και δεν το κάνεις; Τι θέλεις να αλλάξεις; Τι επιδιώκεις να πετύχεις; Πώς θα το πετύχεις; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα, τα οποία θα χρειαστεί να απαντήσεις. Σε αυτά θα ανακαλύψεις τις επιθυμίες σου, θα ζωντανέψεις στη μνήμη σου τα όνειρά σου. Ήρθε η στιγμή να φτιάξεις το πλάνο σου και να κάνεις σιγά-σιγά τα πρώτα βήματα προς την πραγματοποίηση κάθε επιθυμίας και κάθε ονείρου, να θέσεις στόχους.
Ο Επίκτητος είπε πριν αιώνες: « μην επιδιώκεις να σου συμβαίνουν τα πράγματα όπως θέλεις να σου συμβαίνουν, αλλά να θέλεις να συμβαίνουν όπως πράγματι συμβαίνουν. Τότε η ζωή σου θα πάει καλά». Σύμφωνα με τον βουδισμό και τον στωικισμό την ευτυχία μπορούμε να τη βρούμε μόνο μέσα μας, αν εξαλείψουμε τις προσκολλήσεις στα αγαθά του εξωτερικού κόσμου και καλλιεργήσουμε στάση αποδοχής. Φαίνεται πως η απόκτηση εξωτερικών αγαθών, είναι μάλλον ένα παιχνίδι του ανέμου. Η στάση αυτή μοιάζει με αδράνεια, και η αδράνεια είναι σίγουρα βαρετή.
Υπάρχει και μια άλλη άποψη και μάλλον τάσσομαι υπέρ αυτής, της άποψης του Τζόναθαν Χάιντ: «για κάποια πράγματα αξίζει να παλέψουμε, και η ευτυχία πηγάζει εν μέρει από έξω, αν ξέρουμε που να την αναζητήσουμε». Οι στόχοι που θέτουμε σε κάθε φάση της ζωής μας είναι η ευχαρίστηση που αναζητάμε στη ζωή. Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Ντέιβιντσον υπάρχει «ένα θετικό συναίσθημα πριν από την επίτευξη του στόχου», δηλαδή η ευχάριστη αίσθηση που βιώνουμε όταν επιτυγχάνουμε πρόοδο προς την εκπλήρωση ενός στόχου και «ένα θετικό συναίσθημα μετά την επίτευξη του στόχου», η αίσθηση ικανοποίησης. Φαίνεται πως το μεγαλύτερο μέρος της ευχαρίστησης το βιώνουμε στην πορεία, με κάθε βήμα που μας φέρνει όλο και πιο κοντά στο στόχο. Επομένως, αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός.
Στη συνέχεια του μηνύματός σου, θεωρώ πως είναι εύλογο να μας αγχώνει και πολλές φορές να μας φοβίζει το μέλλον. Αυτό συμβαίνει μάλλον, γιατί έχουμε πλήρη άγνοια και όταν κάτι δεν το γνωρίζουμε, δεν μπορούμε και να το ελέγξουμε.
Συμβαίνει, συχνά, το εξής παράδοξο: όταν είμαστε παιδιά, βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε, καθώς έτσι θα έχουμε περισσότερη ελευθερία και θα κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν δίχως να μας επιβάλλουν άλλα οι γονείς μας. Όταν, όμως, έρθει η πολυπόθητη στιγμή της ενηλικίωσης, την καταριόμαστε και σκεφτόμαστε πόσο ωραία ήταν τότε που ήμασταν παιδιά, δίχως έγνοιες. Η ενηλικίωση συνεπάγεται αρκετές ευθύνες για τις οποίες δεν έχουμε προετοιμαστεί. Είναι, όμως, ένα στάδιο στη ζωή μας, το οποίο δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Αν συμφιλιωθούμε με αυτό και προετοιμαστούμε κατάλληλα, τότε το μέλλον δεν θα είναι τόσο δυσοίωνο.
Όπως συχνά αναφέρω, μία κατάσταση είναι δύσκολη ή εύκολη ανάλογα με την ερμηνεία, την οποία της δίνουμε. Αν σε κάθε εμπόδιο σκεφτόμαστε «είναι δύσκολα, δεν θα τα καταφέρω», τότε και η γενικότερη πεποίθηση μας θα είναι ότι «η ζωή είναι δύσκολη». Αν, όμως, μετατρέψουμε λίγο την αρχική αρνητική μας σκέψη, «είναι δύσκολα, αλλά θα προσπαθήσω, θα τα καταφέρω», τότε πιθανότατα θα εκπλαγούμε με όσα μπορούμε να επιτύχουμε. Ακόμα και αν αποτύχουμε, τα πράγματα δεν είναι τόσο δυσοίωνα. Ως ανθρώπινα όντα, έχουμε την ικανότητα να προσαρμοζόμαστε με σχετική ευκολία ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις.
Όσον αφορά στην δημιουργία οικογένειας, θεωρώ πως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι μια βεβιασμένη απόφαση και φυσικά θα πρέπει να είναι σύμφωνοι και οι δύο σύντροφοι. Πιστεύω, επίσης, πως η πεποίθηση κάποιων ότι είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν οικογένεια και κυρίως είναι έτοιμοι να γίνουν γονείς, είναι περισσότερο μια πλάνη. Η ισχυρή θέληση συνδέεται με την αίσθηση ετοιμότητας. Μαθαίνουμε παράλληλα. Ίσως, ακούγεται τρομακτικό, αλλά δεν είναι. Σίγουρα θα υπάρξουν δυσκολίες, αλλά θα υπάρξουν και ευτυχισμένες, χαρούμενες περίοδοι. Πρόκειται για ένα μεγάλο βήμα, το οποίο θα πρέπει να το θέλουμε εμείς πραγματικά πριν προχωρήσουμε. Η οικογένεια, ο/η σύντροφος, τα παιδιά δεν είναι υποκατάστατα της ευτυχίας. Οφείλουμε να είμαστε πρώτα καλά με τον εαυτό μας γιατί μόνο τότε και οι σχέσεις μας με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας θα είναι καλές. Μη βιαστείς, αλλά μη φοβηθείς να πάρεις αυτή την απόφαση.
Πιστεύω πως το νόημα της ζωή μας το δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι. Είναι οι επιλογές μας, οι στόχοι μας, οι επιθυμίες και τα όνειρά μας, η δέσμευση μας σε κάποιον ή κάτι. Πίσω από αυτά κρύβονται «τα θέλω μας» και οι σκέψεις μας. Αξίζει να παλέψουμε γι’ αυτά και να δώσουμε νόημα στη ζωή μας, να τη γεμίσουμε με ευτυχισμένες στιγμές!
Αγαπητή, επιβιβάσου στο βαγόνι του τρένου «ζωή» και ξεκίνα το μακρύ σου ταξίδι. Μη διστάζεις. Οποιαδήποτε στιγμή δυσκολευτείς, είμαστε εδώ για να σε ακούσουμε και να σε βοηθήσουμε.
