Ήμουν παντρεμένος με κάποια που πάσχει από διπολική διαταραχή…
Κατά την διάρκεια του γάμου είχε πολλά συμπτώματα (0 αίσθησή κινδύνου,λανθασμενες αποφάσεις,μειωμένη αντίληψή τον πραγμάτων,χαοτικές σκέψεις, εναλλαγές στην διάθεσή της κτλ)και όλο το βάρος της οικογένειας μας ήταν πάνω μου…
Πριν 4 μήνες χωρίσαμε λόγο της παθήσεις της και κατευθείαν την επόμενη μέρα με κοίταζε σαν να έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που χωρίσαμε και τώρα είναι εκτός ελέγχου ασχολείται με άσχετα πράγματα πέρα απ το παιδί μας που έχει στην κατοχή της..
Η οικογένεια της ούτε και αυτοί είναι ψυχικά στα καλά τους συνεργασία δεν έχω με κανέναν…
Νιώθω άχρηστος και σαν άνθρωπος και σαν πατέρας…
Πώς μπορώ να έχω συνεργασία με έναν άνθρωπο εκτός ελέγχου με το μόνο συναίσθημα που έχει είναι μίσος προς εμενα και αδιαφορία απέναντι σε μένα και στο παιδί μας?
Πώς θα καταφέρω να δείξω στο παιδί μου που είναι 11 μηνών στο μέλλον τον σωστό τον δρόμο απ την στιγμή που απέτυχα με την μητέρα του και πιστεύει ότι έχει θεραπευτεί και ότι ειναι καλά?
Πώς θα καταφέρω να δείξω στο παιδί μου ότι όλα αυτά που βλέπει εκεί δεν είναι φυσιολογικά και τα άτομα που μπαίνουν στο σπίτι της είναι επικίνδυνα άτομα?
Νιώθω άχρηστος νιώθω ότι έχασα το παιδί μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το προστατέψω…Από τον/την: Μιχάλης
Αγαπητέ Μιχάλη,
Θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που ανοίχτηκες και μοιράστηκες μαζί μας τις δυσκολίες που βιώνεις.
Αρχικά θα ήθελα να αναφέρω πως θα αποφύγω οποιαδήποτε χρήση ορολογίας που παραπέμπει σε διάγνωση, για να προστατέψω τόσο εμένα όσο και εσένα καθώς επίσης δεν έχω και επαρκή στοιχεία για αυτή. Θα προσπαθήσω όμως να σε βοηθήσω όσο πιο πολύ μπορώ, με βάση τις πληροφορίες που μου δίνεις.
Στο μήνυμα σου αναφέρεις πως δεν έχεις καλή συνεργασία με την πρώην γυναίκα σου, νιώθεις πως σε μισεί και είναι αδιάφορη για το παιδί σας. Αυτά έχουν να κάνουν με τη δική της στάση και συμπεριφορά και δεν καθορίζουν εσένα και τη δική σου αξία. Δεν γίνεσαι εσύ κακός άνθρωπος ή πατέρας εξαιτίας της συμπεριφοράς κάποιου άλλου απέναντι σε εσένα, όποιος και αν είναι αυτός. Ο κάθε ένας είναι υπεύθυνος για τις δικες του πράξεις και επιλογές. Η στάση λοιπόν αυτή που περιγράφεις, της πρώην γυναίκας σου δεν έχει να κάνει με εσένα.
Συνεχίζοντας, επικοινωνείς πως η πρώην γυναίκα σου έχει στην κατοχή της το παιδί σας. Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι κάτι που συμβαίνει παρά τη θέληση σου ή κάτι που έχει αποφασιστεί από το δικαστήριο. Αν είναι κάτι που δεν έχει οριστεί από το δικαστήριο, η παράμετρος της επικινδυνότητας της μητέρας απέναντι στο παιδί της, είναι σίγουρη κάτι που θα εξεταστεί στο δικαστήριο πριν οριστεί ο κηδεμόνας του παιδιού. Αν όμως έχει οριστεί από το δικαστήριο, καθώς είναι ζήτημα που διερευνάται σε συνθήκες διαζυγίου, θα έπρεπε ίσως να αναλογιστείς μήπως η στάση που αναφέρεις πως έχει η πρώην γυναίκα σου απέναντι σε εσένα, επηρεάζει και το πώς βλέπεις ότι μπορεί να συμπεριφέρεται στο παιδί σας. Με αυτό εννοώ, ότι ίσως, στα μάτια σου να καθρεφτίζεται η αδιαφορία της και το μίσος που νιώθεις ότι τρέφει προς εσένα, όταν λες πως είναι αδιάφορη για το παιδί σας.
Το παιδί σου που είναι 11 μηνών, είναι ακόμα μωρό και σίγουρα σε μια ηλικία που χρειάζεται παρόντες και τους δυο γονείς του. Παρόλο όμως που είναι μικρό δεν σημαίνει πως δεν καταλαβαίνει αν κάτι συμβαίνει γύρω του, ακόμα και αν δεν μπορεί να το επικοινωνήσει. Το να προσπαθήσεις να του εξηγήσεις τις δυσκολίες που έχετε μεταξύ σας με τη μητέρα του, είναι κάτι που πρέπει να γίνει. Σίγουρα όσο πιο μικρό τόσο πιο δύσκολο και τόσο περισσότερο συμβολικά ίσως να πρέπει να εξηγηθεί. Όμως οφείλει να ξέρει τι συμβαίνει και δεν έχει και τους δυο γονείς του στο ίδιο σπίτι και αναγκάζεται να μετακινείται από το να σπίτι στο άλλο. Όσο μεγαλώνει θα μπορεί να κατανοήσει και να διαχειριστεί περισσότερες πληροφορίες για τη σχέση των γονιών του μεταξύ τους. Αν δεν του μιλήσετε για το τι συμβαίνει, θα μπει στη διαδικασία να κάνει σενάρια για το τι συμβαίνει ανάμεσα στους γονείς του και δεν του εξηγούν. Τα σενάρια αυτά ενδέχεται να είναι και χειρότερα από ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Παράλληλα, θα χάσει την εμπιστοσύνη του στους γονεύς του, αφού θα δει πως ‘’κρύβονται’’ από αυτό και δεν του εξηγούν μια συνθήκη που και είναι μέρος αυτής και επηρεάζεται από αυτήν σε τεράστιο βαθμό.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να σου τονίσω πως το να έχεις δυσκολίες στη σχέση σου με τη γυναίκα σου και την οικογένεια της, δεν σημαίνει πως απέτυχες ούτε σαν άνθρωπος ούτε ως πατέρας. Εγώ βλέπω έναν άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για το παιδί του και να βελτιώσει τις υπάρχουσες συνθήκες. Πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες στο δρόμο μας και σε κάποιους τομείς στη ζωή μας. Δεν μπορείς να περιμένεις να μην συναντήσεις δυσκολίες και στιγμές που θα νιώθεις πως βρίσκεσαι σε αδιέξοδο με κάποιες καταστάσεις. Το ζήτημα όμως είναι εσύ πως θα τις διαχειριστείς αυτές τις δυσκολίες, ώστε να βελτιώσεις τις συνθήκες που δεν σε ικανοποιούν.
Εύχομαι τα λόγια μου αυτά να φανούν βοηθητικά. Είμαστε στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς.
