Μοιάζει σαν να μην μπορώ να το ξεπεράσω. Νιώθω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Τον τελευταίο χρόνο έχω αισθήματα για ένα άνθρωπο, που από την πρώτη μέρα που βρεθήκαμε μου είχε πει ότι δεν είναι της σχέσης. Συμβαίνει κάτι μεταξύ μας για πανω από 1 μισή χρόνο. Είναι πολύ σημαντικός για εμένα. Και έχω πολύ έντονη συναισθήματά, ο κόσμος μοιάζει να μην έχει νόημα χωρίς αυτόν. Ήταν η προτεραιότητα μου. Νιώθω ήρεμη, ήσυχη όταν είναι κοντά του. Όσο διαρκεί η σχέση μας νιώθω πως μπορώ να καταφέρω τα πάντα. Όμως εξηγεί ότι προτιμά να είναι μόνος. Δεν είναι πως δεν το καταλαβαίνω, απλώς πονάει πολύ και κάθε φορά είναι και πιο δύσκολο. Έχουμε διακόψει ξανά στο παρελθόν. Και έχουμε ξανά γυρίσει, σίγουρα 3 – 4 φορές. Απλώς κάθε φορά μοιάζει ακατόρθωτο. Νιώθω πως πνίγομαι, ότι δεν υπάρχει νόημα, δεν ξέρω τι να κάνω. Γνωρίζω ότι ίσως έτσι νιώθει εκείνος. Γνωρίζω ότι δεν έχει νόημα να καταπιεζω έναν άνθρωπο σε μια σχέση που δεν θέλει. Πονάει πολύ να ακούς κάτι τέτοιο απο τον άνθρωπο που αγαπάς και νιώθεις ότι θες να μείνεις κοντά του. Δεν ξέρω όμως εάν μπορώ να τα καταφέρω ως φίλη. Πονάω και κλαίω συνέχεια. Νιώθω δεν μπορώ να ανασάνω. Δεν θέλω να τον καταπιεσω. Το σώμα, το μυαλό μου δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Πολλές φορές είπα να κάνω πίσω. Κάθε φορά και χειρότερα. Πόνος, θλίψη, κανένα νόημα. Το χειρότερο είναι ότι είναι πραγματικά παντού. Φτάνω σε αδιέξοδο. Θελω να νιώσω καλά, να σταματήσω να κλαίω. Δεν θέλω να πονάω άλλο.
Από τον/την: Αντωνία
Αγαπητή Αντωνία,
Σε ευχαριστούμε θερμά που αποφάσισες να μοιραστείς μαζί μας την ιστορία, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Οι σχέσεις είναι ένα θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο. Ειδικότερα η επιθυμία να είμαστε με κάποιο άτομο, το οποίο δεν ανταποκρίνεται όπως θα θέλαμε είναι ένα συχνό φαινόμενο.
Διαβάζοντας με μεγάλο ενδιαφέρον την ιστορία σου σίγουρα μπορώ αμέσως να καταλάβω τη σπουδαιότητα που έχει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή σου. Έχεις για εκείνον έντονα συναισθήματα και φαίνεται να αισθάνεσαι ότι όλα είναι πιο εύκολα όταν είναι κοντά σου. Όπως αναφέρεις, όμως, εκείνος προτιμάει να είναι μόνος του. Όσο κι αν έχετε προσπαθήσει να είστε μαζί αυτόν τον 1,5 χρόνο δεν είχε κάποιο ουσιαστικό για σένα αποτέλεσμα. Η κατάσταση αυτή σε δυσκολεύει και σε καταβάλλει συναισθηματικά. Είναι προφανές ότι η παρουσία του στη ζωή σου σου είναι απαραίτητη. Έχεις αναρωτηθεί, όμως, τι είναι αυτό που σε κάνει να τον θέλεις τόσο απεγνωσμένα τη στιγμή που έχει εκφράσει τη μη διαθεσιμότητά του να εμπλακεί σε μία σχέση;
Η προσωπική μου οπτική πάνω στο ζήτημα που σε απασχολεί και βασιζόμενη στις λεπτομέρειες που παρέθεσες είναι οι εξής. Όταν δεν μπορούμε να έχουμε έναν άνθρωπο για τον οποίο τρέφουμε έντονα συναισθήματα, τείνουμε να τον εξιδανικεύουμε και να του δίνουμε μεγαλύτερη αξία. Κατά καιρούς επιστήμονες που έχουν ερευνήσει αυτό το φαινόμενο το έχουν συσχετίσει με τον εθισμό. Είναι σαν η απόρριψη από το αντικείμενο του πόθου μας να διεγείρει τμήματα του εγκεφάλου μας που σχετίζονται με τα κίνητρα, την επιβράβευση και τον εθισμό. Η εξάρτηση αυτή, και στη δική σου περίπτωση, μπορεί να αφορά τόσο αυτά που ζήσατε μαζί όσο και αυτά τα οποία ονειρεύτηκες ότι μπορούσατε να κάνετε και δεν υλοποιήθηκαν.
Ενώ βλέπεις ότι δυσκολεύεται να ανταποκριθεί σε όσα ζητάς, επιμένεις να θέλεις να είσαι κοντά του και να προσπαθείς να είσαι μαζί του. Αναφέρεις αισθήματα θλίψης, πόνου και κλαις όταν είσαι μακριά του. Όλη αυτή η κατάσταση με παραπέμπει στα στάδια του πένθους., όπως αναφέρονται στο πεδίο της Ψυχολογίας. Αυτά τα στάδια συνοδεύουν οποιαδήποτε απώλεια, όπως είναι αυτή της ερωτικής σχέσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να περάσει από αυτά σταδιακά και διαδοχικά ή με αυτή ακριβώς τη σειρά. Τα πέντε αυτά στάδια του πένθους είναι η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη και η αποδοχή. Ωστόσο, η διαδικασία της θλίψης είναι μια ιδιαίτερη και προσωπική υπόθεση για το κάθε άτομο.
Μπορεί σε αυτή τη φάση να μην έχεις τη δυνατότητα να φανταστείς ότι θα καταφέρεις να τον ξεπεράσεις και είναι φυσιολογικό, αλλά άμα το δουλέψεις και με το πέρασμα του χρόνου μπορεί να υπάρξει εξέλιξη. Πάντως οφείλω να σου αναγνωρίσω ότι είναι πολύ σημαντικό εκ μέρους σου που δεν προσπαθείς να τον καταπιέσεις και σέβεσαι αυτό που επιθυμεί ακόμα κι αν σου είναι δύσκολο.
Από τη μεριά μου και την ιδιότητα μου, θα σε συμβούλευα να αφήσεις τον εαυτό σου να θρηνήσει. Δεν είναι κακό να εκφράσεις τη λύπη σου για αυτό που χάνεις. Είναι ίσως και μια απαραίτητη διαδικασία προκειμένου να προχωρήσεις μπροστά. Χρήσιμο θα ήταν, ακόμα, να δεις και την κατάσταση από μια άλλη οπτική. Σκέψου, για παράδειγμα, ότι όλα αυτά τα βιώνει μια φίλη σου. Τι θα της έλεγες; Πώς θα τη συμβούλευες να το αντιμετωπίσει; Ως εξωτερικός παρατηρητής μπορεί να βρεις λύσεις που θα ήταν δύσκολο να έρθουν στην επιφάνεια σε άλλη περίπτωση. Πέρα από αυτό, όμως, θα σου ήταν ωφέλιμο να κρατήσεις και μια απόσταση από αυτό τον άνθρωπο. Ίσως έτσι βοηθηθείς ώστε να μειώσεις τις επαφές και την επικοινωνία μαζί του. Με αυτό τον τρόπο θα μιλάτε και θα αλληλεπιδράτε όλο και λιγότερο. Θα απομακρυνθείς και θα δώσεις χώρο και χρόνο στον εαυτό σου να συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Δε λέω ότι θα είναι εύκολο, αλλά αξίζει να το προσπαθήσεις.
Ελπίζω σύντομα να βρεις τα πατήματά σου και να καταλάβεις πόσα αξίζεις. Υπάρχει έξοδος από το τούνελ στο οποίο έχεις εγκλωβιστεί, αρκεί να το πάρεις απόφαση. Τη θέληση την έχεις!!!
