Όταν ακούω φωνές πολύ έντονες με πιάνει ταχυπαλμία, ιδρώνω και δεν μπορώ να αναπνεύσω. Μερικές φορές νιώθω ότι κανείς δεν με θέλει ότι είμαι ένα τίποτα και έχω σκεφτεί πολλές φορές να βάλω τέλος την ζωή μου.
Από την: Σοφία
Αγαπητή Σοφία,
θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που πήρες το θάρρος να μοιραστείς μαζί μας αυτή την αρκετά δύσκολη κατάσταση που βιώνεις, η οποία προφανώς σε απασχολεί αρκετά και να αναγνωρίσουμε αυτό το σημαντικό βήμα που έκανες όσον αφορά την αναγνώριση του προβλήματος.
Από τις πληροφορίες που μας αναφέρεις στο μήνυμά σου δεν είναι εφικτό να γίνει διάγνωση/εκτίμηση της κατάστασης, συναισθάνομαι όμως το ψυχικό βάρος και την πίεση που σου δημιουργεί αυτή η συνθήκη. Φαίνεται ότι βιώνεις έντονο άγχος το οποίο κορυφώνεται με πανικό (ταχυπαλμία, ιδρώτας, δυσκολία στην αναπνοή) κάτω υπό συγκεκριμένες συνθήκες ενώ η αίσθηση χαμηλής αυτοεκτίμησης («νιώθεις ένα τίποτα και πως κανείς δεν σε θέλει») ενισχύει αρνητικά την όλη κατάσταση. Σε όλα αυτά προστίθενται και οι σκέψεις αυτοκτονίας οι οποίες επιδεινώνουν τα ήδη υπάρχοντα αρνητικά συναισθήματα.
Αρχικά θα αναφερθώ στην γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, τη διαταραχή πανικού και τις αιτίες που οδηγούν σε χαμηλή αυτοεκτίμηση για να δεις αν αναγνωρίζεις και κάποια άλλα χαρακτηριστικά μέσα σε αυτά και κατ’ επέκταση να έχεις μια πιο αντικειμενική εικόνα για το πότε το άγχος είναι παθολογικό καθώς και να ψάξεις μέσα σου ποιο γεγονός συνετέλεσε στην χαμηλή αυτοεκτίμηση και οδηγεί σε αυτοκαταστροφικές σκέψεις, ώστε να μπορέσεις να τις διαχειριστείς.
Μιλάμε, λοιπόν, για γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και όχι για απλό παροδικό άγχος όταν τα συμπτώματα που βιώνουμε είναι πιο σοβαρά από την ίδια την κατάσταση που τα προκάλεσε και όταν αρχίζουν να διαταράσσουν την καθημερινότητά μας. Και αυτά τα συμπτώματα να έχουν διάρκεια τουλάχιστον 6 μήνες. Επίσης ίσως να συνυπάρχουν και κάποια σωματικά συμπτώματα πέρα από την ανησυχία και το στρες ( κόπωση ή ευερεθιστότητα, δυσκολία στη συγκέντρωση, πονοκέφαλοι ή μυϊκοί πόνοι, αδυναμία χαλάρωσης ,δυσκολία στον ύπνο ή αϋπνία) τα οποία να μας δυσκολεύουν στις καθημερινές σας δραστηριότητες όπως το να πάμε στη δουλειά μας ή να κάνουμε τα ψώνια για το σπίτι.
Η κρίση πανικού συνήθως εκδηλώνεται ως «κεραυνός εν αιθρία», αιφνιδιάζοντας και ενίοτε τρομοκρατώντας τον πάσχοντα, αφού πρόκειται για ένα έντονο και πρωτόγνωρο για εκείνον ψυχικό και σωματικό βίωμα. Τα συμπτώματα κορυφώνονται σε μέγιστο χρονικό διάστημα 10 λεπτών και είναι ψυχολογικά (έντονο άγχος, δυσφορία , φόβος, ενίοτε ψυχικός τρόμος), πεποίθηση ότι θα «χάσει τα λογικά του» και ότι θα πεθάνει ή θα λιποθυμήσει και σωματικά (αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία, εφίδρωση, δυσχέρεια στην αναπνοή, αίσθημα βάρους στο στήθος, μουδιάσματα). Η προσβολή πανικού δεν συνεπάγεται αυτονόητα τη διάγνωση «Διαταραχή Πανικού». Η Διαταραχή Πανικού είναι μια αγχώδης διαταραχή, με αιφνίδιες και επαναλαμβανόμενες κρίσεις πανικού, αίσθηση ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες, αλλαγές στη συμπεριφορά (π.χ. αποφυγή σκέψεων, καταστάσεων, τόπων κ.τ.λ. που θυμίζουν ή συνδέονται με τις προηγούμενες κρίσεις), μόνιμο φόβο ότι θα πάθει έμφραγμα ή ότι θα τρελαθεί και δυσκολία στο να βρεθεί ανάμεσα σε πολύ κόσμο ή σε κλειστούς χώρους.
Η αυτοεκτίμηση αντανακλά όσα σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας. Σημαίνει ότι εκτιμούμε, σεβόμαστε και έχουμε μια καλή άποψη για τον εαυτό μας. Η αυτοεκτίμηση έχει μεγάλη επίδραση στις εμπειρίες της ζωής μας, επηρεάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και συμπεριφερόμαστε. Επηρεάζει τις σχέσεις μας με τους άλλους και τη σχέση μας με τον εαυτό μας. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν σε χαμηλή αυτοεκτίμηση ειδικά κατά την παιδική ηλικία, περιλαμβανομένης της παραμέλησης, της κακοποίησης, των αυστηρών και επικριτικών γονέων, του εκφοβισμού από συμμαθητές. Κατά την ενήλικη ζωή σχετίζεται με τις επιλογές μας στη ζωή, τις σχέσεις μας, ή ίσως μια πρόσφατη αιτία όπως μια μεγάλη αποτυχία ή στεναχώρια, ένα ψυχικό νόσημα (πχ κρίσεις πανικού) ή σωματικό πρόβλημα υγείας ή το πένθος λόγω κάποιας απώλειας.
Επανέρχομαι στο μήνυμά σου και σε όσα μας μετέφερες. Μη έχοντας άλλες πληροφορίες διερωτώμαι ποια γεγονότα/καταστάσεις προξενούν το υπερβολικό άγχος και τις αρνητικές σκέψεις. Πριν εμφανιστούν συμπτώματα πανικού έχει προηγηθεί κάποιο πολύ στρεσογόνο συμβάν; Κι αν ισχύει αυτό έχει να κάνει με πρόσωπα της οικογένειας σου/τον περίγυρο σου ή δικές σου σκέψεις; Η χαμηλή αυτοεκτίμηση επίσης προκύπτει από λεγόμενα των άλλων ή από τη δική σου αντίληψη σχετικά με τον εαυτό σου; Οι σκέψεις αυτοκτονίας προέρχονται από κάποιο συγκεκριμένο στρεσογόνο γεγονός ή προκύπτει σαν αποτέλεσμα πολλών γεγονότων που σε πιέζουν και έτσι η αυτοκτονία έρχεται σαν κάποιο είδος λύτρωσης; Αν όλα αυτά έχουν να κάνουν κυρίως με το πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ κάποια πράγματα θα βοηθούσε αν συζητούσες ανοιχτά και ειλικρινά με τους κοντινούς σου για να επικοινωνήσεις το πώς νιώθεις και μέσα από αυτό να βρεις ένα υποστηρικτικό πλαίσιο που θα σε βοηθήσει στην προσπάθεια σου να αντιμετωπίσεις αυτό το σκόπελο. Αν πάλι όλες αυτές οι στρεσογόνες καταστάσεις ξεκινούν κυρίως από λεγόμενα άμεσα ή έμμεσα από τους κοντινούς σου ανθρώπους, τα οποία πληγώνουν την αυτοεκτίμηση σου θα σου πρότεινα να σκεφτείς κατά πόσο χρειάζεσαι τέτοιες τοξικές σχέσεις, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν ένα αρνητικό κλίμα στη ζωή σου.
Από όσα εκθέσαμε παραπάνω θα επισημάνω την αναγκαιότητα να επισκεφθείς ένα επαγγελματία ψυχικής υγείας καθώς οι σκέψεις αυτοκτονίας είναι ένα γεγονός που δεν πρέπει να αμελήσεις και το οποίο, αν μη τι άλλο, χρειάζεται έγκαιρη αντιμετώπιση. Με τη βοήθεια του θεραπευτή θα ανακαλύψεις από ποια γεγονότα πηγάζει το άγχος που βιώνεις, τι έπαιξε ρόλο στο να μην έχεις θετική αυτοεκτίμηση και κυρίως θα μπορέσεις να βρεις την αιτία των αυτοκαταστροφικών σκέψεων που σε κατακλύζουν ούτως ώστε να τις διαχειριστείς.
Ελπίζω να κατάφερα να ξετυλίξω το κουβάρι των σκέψεων που δημιουργήθηκε από την παρουσία του άγχους και να άνοιξα νέους δρόμους σκέψης.
Είμαστε στη διάθεσή σου για ό,τι χρειαστείς.
