Ψtalk: “Είμαι 30 ετών και μένω μόνη μου,νιώθω έντονη ανασφάλεια όπως ένα μικρό παιδί.”
Ψtalk: “Είμαι 30 ετών και μένω μόνη μου,νιώθω έντονη ανασφάλεια όπως ένα μικρό παιδί.”

Ψtalk: “Είμαι 30 ετών και μένω μόνη μου,νιώθω έντονη ανασφάλεια όπως ένα μικρό παιδί.”

Είμαι 30 ετών και είναι η πρώτη φορά που μένω μόνη μου ενώ δεν το επεδίωξα ουσιαστικά κ νιώθω έντονη ανασφάλεια όπως ένα μικρό παιδί. Νιώθω απροστάτευτη κ μόνη. Και δύσκολα εμπιστεύομαι κάποιον. Έχω οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Συχνά με έμμεσους τρόπους προσπαθώ να ζητήσω βοήθεια από τους γύρω μου, αλλά δεν μπορούν να αντιληφθούν την ανάγκη μου επειδή η ηλικία μου δεν συνάδει με την ανασφάλεια μου. Ξέρω ότι θα έπρεπε να έχω μάθει να ανταπεξέρχομαι μόνη μου, αλλά δεν μπορώ. Είμαι άνεργη. Και πρέπει άμεσα να βρω δουλειά. Αλλά νιώθω ανίκανη για το ο,τιδήποτε παρότι έχω τελειώσει Πανεπιστήμιο. Δεν έχω ψυχική ανθεκτικότητα. Νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου κ συχνά έχω αυτοκτονικό ιδεασμός! Χρειάζομαι βοήθεια.

Από τον/την:Ανωνυμη


Αγαπητή Ανώνυμη,

Θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε  που μοιράστηκες μαζί μας τις δυσκολίες που βιώνεις. Από το μήνυμα σου κατανοώ πως βρίσκεσαι σε μια δύσκολη ψυχολογικά περίοδο στη ζωής σου.

Αρχικά θα ήθελα να τονίσω πως θα αποφύγω οποιαδήποτε διάγνωση τόσο για τη δική μου όσο και για τη δική σου ασφάλεια καθώς επίσης δεν έχω αρκετές  πληροφορίες για να καταφύγω σε αυτή.

Από το μήνυμα σου κατανοώ πως υπάρχει μια πολύ έντονη ανασφάλεια για οτιδήποτε κάνεις μόνη σου και μια έντονοι ανάγκη να κρατηθείς από τους άλλους, παρόλη τη δυσκολία που αναφέρεις στο να εμπιστευτείς και να επικοινωνήσεις τις δυσκολίες σου. Μου γεννιέται η απορία στο πως κατέληξες να μείνεις μόνη σου χωρίς πραγματικά να το επιδιώξεις. Οι γονείς σου σε ανάγκασαν να φύγεις από το σπίτι; Ήταν κάτι που το έκανες γιατί με βάση την ηλικία σου είναι περισσότερο συνηθισμένο κάποιος να μένει μόνος του; Εφόσον νιώθεις τόσο έντονη ανασφάλεια στο κομμάτι αυτό, του να μειώνεις μόνη σου, θα σε συμβούλευα να μιλήσεις σε κάποιο κοντινό σου άτομο και να προτείνεις την ιδέα της συγκατοίκησης. Θα μπορούσες να το δοκιμάσεις για ένα διάστημα και με τον τρόπο αυτό να γίνει πιο ομαλά η μετάβαση από το πατρικό σε ένα σπίτι μόνη σου.

Διαβάζοντας τη φράση σου << Η ηλικία μου δεν συνάδει με την ανασφάλεια μου >>, θα ήθελα να σου τονίσω πως τα συναισθήματα και οι ανασφάλειες του κάθε ατόμου δεν μπορούν να μπουν σε κουτάκια ούτε να πούμε πως κάτι ταιριάζει ή δεν ταιριάζει σε κάποιον με βάση την ηλικία του. Ο καθένας, όπως και εσύ, έχει τη δική του ιστορία και τα δικά του βιώματα που μπορούν να του δημιουργούν ανασφάλειες, άγχη, δυσκολίες, σε κάποιους τομής. Σε καμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε να νιώθεις άσχημα ή μειονεκτικά για κάποια ανασφάλεια ή συναίσθημα σου. Είναι σημαντικό όμως να μιλάς στα άτομα που νιώθεις άνετα για τις ανάγκες σου και τις δυσκολίες σου και να μην περιμένεις δείχνοντας τους έμμεσα να καταλάβουν απαραίτητα. Δεν είναι παράλογο κάποιος αν δεν επικοινωνήσεις άμεσα την ανάγκη σου είτε να την παρανοήσει είτε να μην την αντιληφτεί.

Από τις φράσεις σου <<δεν έχω μάθει να ανταπεξέρχομαι μονή μου >>, <<είμαι ανίκανη>>, αναρωτιέμαι αν μέχρι αυτή τη στιγμή που έμεινες μονή σου, είχες πάντα ‘’κάποιον από πάνω σου’’ για να σε καθοδηγεί και να παίρνει αποφάσεις για εσένα, χωρίς να αναλαμβάνεις εσύ την ευθύνη για αυτές και τώρα που έμεινες μόνη σου νιώθεις αυτή την έντονη ανασφάλεια και συναισθηματική κατάπτωση.  Με αυτό δεν έννοα πως αν συνέβη κάτι τέτοιο, το άτομο ή τα άτομα που σε βοηθούσαν το έκαναν με κάκια ή για να σε δυσκολέψουν, σίγουρα το έκαναν με φροντίδα. Όμως τις αποφύσεις για τη ζωή σου οφείλεις να τις παίρνεις εσύ, ακόμα και αν έρχονται σε αντιθέσει με τη γνώμη αγαπημένων σου προσώπων.

Αναφορικά με το ζήτημα της δουλειάς, το γεγονός πως έχεις τελειώσει Πανεπιστήμιο είναι ένα μεγάλο προσόν σου. Θα σου σύστηνα να σκεφτείς τις ιδανικές συνθήκες εργασίας που θα ήθελες και να τις κυνηγήσεις. Κάτι τέτοιο όμως δεν αναιρεί και το να κάνεις μια δουλειά σε διαφορετικό αντικείμενο, ώστε να μπορέσεις να υποστηρίξεις το όνειρο σου.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σου πω πως η ψυχική ανθεκτικότητα είναι κάτι που χτίζεται και δεν είναι κάτι που εκ γενετής το έχεις ή δεν το έχεις. Μπορείς να δουλέψεις με τον εαυτό σου και να την ενισχύσεις. Για τους αυτοκτονικούς ιδεασμός που αναφέρεις, θα σου πρότεινα να επισκεφτείς έναν ειδικό ψυχικής υγείας  το συντομότερο δυνατό, καθώς δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να περνά απαρατήρητο και σίγουρα θα βασανίζει και εσένα στην καθημερινότητα σου.

Αγαπητή Ανώνυμη, το να επικοινωνήσεις μαζί μας και να ανοιχτείς για όλες αυτές τις δυσκολίες που βιώνεις, είναι το πρώτο βήμα για να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Συνήθως το πρώτο βήμα είναι και το πιο τρομακτικό και εσύ το έχεις ήδη κάνει. Εύχομαι να αχείς τη δύναμη να κάνεις όλα εκείνα τα βήματα για να νιώσεις σταδιακά πιο ηρεμεί. Εγώ βλέπω ένα άτομο που παρ’ολες τις δυσκολίες θάλλει να βοήθησε τον εαυτό του να τις ξεπεράσει.

Είμαστε στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς.

 

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com