Ψtalk: “Kάθε πρωί ξυπνάω με ένα σφίξιμο στο μυαλό μου, σαν πονοκέφαλο. Χρειάζομαι να χαλαρώσω;”
Ψtalk: “Kάθε πρωί ξυπνάω με ένα σφίξιμο στο μυαλό μου, σαν πονοκέφαλο. Χρειάζομαι να χαλαρώσω;”

Ψtalk: “Kάθε πρωί ξυπνάω με ένα σφίξιμο στο μυαλό μου, σαν πονοκέφαλο. Χρειάζομαι να χαλαρώσω;”

Έχω γεμάτο πρόγραμμα με τη σχολή μου αυτό το εξάμηνο γιατί θέλω να τελειώσω όσο πιο γρήγορα την σχολή μου όποτε παρακολουθώ μαθήματα εξαμήνου και χρωστούμενα μαζί. Έχω βελτιώσει τα ωράρια του ύπνου μου ξυπνάω και κοιμάμαι νωρίς. Κι ενώ προσπαθώ κι έχω βελτιώσει την απόδοση μου και την οργάνωση μου, κάθε πρωί νιώθω ότι ξυπνάω με ένα σφίξιμο στο μυαλό μου και σαν πονοκέφαλο. Χρειάζομαι να χαλαρώσω; Τι να σκέφτομαι που μπορεί να βοηθήσει;

Από τον/την: Mαρία


Αγαπητή Μαρία,

αρχικά σε ευχαριστούμε πολύ που μας εμπιστεύεσαι τις σκέψεις και τον τρόπο που βιώνεις κάποια από τα γεγονότα της ζωής σου.

Η ολοκλήρωση των σπουδών αποτελεί μια κατάσταση, η οποία φέρνει το άτομο αντιμέτωπο με ποικίλες επικείμενες αλλαγές σε πολλαπλά επίπεδα. Πρόσθετα στην ήδη ψυχοπιεστική αυτή κατάσταση φαίνεται, μέσα από την αφήγηση σου, να δρα και το επαυξημένο διάβασμα. Είναι σαν να έχεις πει στον εαυτό σου ότι αυτή την περίοδο μόνιμα “σπριντάρουμε”. Δεν υπάρχει χρόνος για μια στάση για νερό, ένα χρονικό περιθώριο να ξαποστάσεις. Ο εαυτός σου και το σώμα σου βλέπει ότι έχει μπροστά του έναν μαραθώνιο, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται αντοχές, σταθερό βηματισμό, ενυδάτωση (αναζωογόνηση) και το περιθώριο να ξέρει ότι μπορεί και να τερματίσει και σε μια θέση κάτω από την τελική δεκάδα.

Εσύ πράγματι έχεις βελτιώσει τα ωράρια του ύπνου σου, την οργάνωση σου και την απόδοση σου. Έχω όμως την αίσθηση ότι μέχρι τώρα δεν άκουγες τι έχει το σώμα σου να σου πει ή για να είμαι πιο ακριβής, δεν άκουγες ενεργητικά – χρησιμοποιώ χρόνο παρελθοντικό, γιατί το γεγονός ότι μας γράφεις δείχνει ότι αυτή τη στιγμή έχεις έλθει σε επαφή με το βίωμα σου. Είναι σαν και να έδινες στο σώμα σου όσα πίστευες ότι χρειάζονται, προκειμένου να κατακτήσεις τον στόχο σου. Ως εκ τούτου το άγχος, αφού αντιλήφθηκε ότι ίσως το αγνοείς, αποφάσισε να “σφυροκοπήσει” το κεφάλι σου.

Αυτό που θα σου πρότεινα για αρχή είναι να συνδεθείς με το σώμα σου. Αφιέρωσε του χρόνο για να μάθεις να το αφουγκράζεσαι και να το ερμηνεύεις. Σε αυτό θα βοηθούσε η διαφραγματική αναπνοή. Μπορείς να βρεις ένα αναπαυτικό σημείο, θα πρότεινα το πάτωμα, ούτως ώστε να σε κρατάς γειωμένη (άμεση επαφή με το έδαφος και τον άξονα σου). Κλείσε τα μάτια σου και εστίασε μονάχα στην αναπνοή σου. Στη συνέχεια εισέπνευσε από τη μύτη (7 δευτ/τα) και εξέπνευσε από το στόμα (επανέλαβε αυτή την διαδικασία 4-5 φορές). Αφού ολοκληρώσεις του κύκλους αυτούς χαλάρωσε για 1-2 λεπτά και ξάπλωσε ανάσκελα . Άφησε το σώμα σου ελεύθερο να κινηθεί.

Επιπλέον, το άγχος, είναι συχνά αποτέλεσμα της ανάγκης μας να ελέγξουμε την κατάσταση. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ σημαντικό να σου επιτρέψεις να απολαμβάνεις ξεχνώντας για λίγο την “νίκη” (π.χ. άκουσε μουσική, κοιμήσου παραπάνω από το καθορισμένο, κοκ).

Φυσικά όλα αυτά δε σε απομακρύνουν από τον στόχο σου. Ενδεχομένως μάλιστα να σε φέρνουν πιο κοντά στην υλοποίηση του, καθώς δίνοντας χρόνο στον εαυτό σου λες ουσιαστικά στοπ στην αλυσίδα “κούραση, ευερεθιστότητα, πανικός, κατάρρευση”.

Ελπίζω η εικόνα που σου περιγράφω, αυτό δηλαδή που ακούω διαβάζοντας την ιστορία σου, να σου κάνει νόημα και να βοηθήσει.

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com