Καλησπέρα! Είμαι 20 χρονών και το τελευταίο καιρό ζώντας μονη μου έχω κάνει την ενδοσκόπηση μου και συνειδητοποιώ ότι κάποιες καταστάσεις στη ζωη μου με έχουν επηρεάσει. Για παράδειγμα έχω μια αδελφή με χρόνια κατάθλιψη και το επί 2 χρόνια αγόρι μου, έχει διασπαση προσοχής. Όσον αφορά την αδελφή μου, προσπαθώ να τη βοηθήσω όπως μπορώ αλλά πλέον λόγω σπουδών δεν ζούμε μαζί και έχουμε απομακρυνθεί. Δεν μιλαμε συχνά και θα την ρωτήσω τι συμβαίνει μόνο όταν οι γονείς μου μου λένε ότι δεν είναι καλά, για να τη βοηθήσω. Παρ’ολ’αυτά συχνά δεν μου συμπεριφέρεται καλά αφού έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και ενώ θέλω να την βοηθήσω, θυμώνω μαζί της. Όσον αφορά το αγόρι μου, έχουμε σχέση εξ αποστάσεως και όταν είμαστε μακριά, πάντα βοηθάμε ο ένας τον άλλο με τα μαθήματα δίνοντας κίνητρο, Αλλά από κοντά νιώθω ότι δεν προσπαθεί για τη σχέση μας. Εγώ του κάνω έκπληξη παίρνοντας το πλοίο για να τον δω ή κάνω μιάμιση ώρα απόσταση όταν έχω επιστρέψει στο πατρικό μου για να τον δω σπίτι του, ενώ εκείνος σπάνια έρχεται να με δει και στον τόπο που σπουδάζω και στο πατρικό μου όταν είμαι εκει. Ενώ στην αρχή δείχνει όλη την καλή διάθεση μετά τον πιάνει μια “μιζερια” και παραπονιέται για την απόσταση και για τα ΜΜΕ ή ότι έχει διαβασμα και πρέπει να προσπαθήσει (λόγω ΔΕΠΥ, μπορεί να προσπαθεί όλη μέρα και να μην βγάζει ιδιαίτερα πολύ όγκο δουλειάς). Εγώ πάντα τον στηρίζω και κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να βλεπόμαστε όσο πιο συχνά γίνεται και να τον βοηθάω με τα μαθήματα της σχολής. Από τη μια βέβαια εγώ γίνομαι χίλια κομμάτια γιατι νιώθω ότι προσπαθώ παρα πολυ και μένω πίσω στη δική μου ζωή και από την αλλη αντιμετωπίζω προβλήματα με τους γονείς μου, οι οποίοι το βλέπουν αυτό και στην προσπάθεια τους να με πείσουν ότι εκείνος δεν προσπαθεί για τη σχέση μας δεν με αφήνουν να πάω σπίτι του για το βράδυ και γενικά μου απαγορεύουν διάφορα πράγματα. Στους γονείς μου γενικά δεν μιλάω πολύ γιατί από πάντα ασχολούνταν με την αδερφή μου, η οποία είχε κατάθλιψη από μικρή, και έτσι έμαθα να είμαι ανεξάρτητη και να μην εκφράζομαι πολύ. Θέλω πολύ να μιλήσω σε κάποιον για όλα αυτά Αλλά ζητώντας τους χρήματα για ψυχολόγο θα γεννούσε πολλές ερωτήσεις από μέρους τους και η οποιαδήποτε απάντηση μου θα ήταν “τρόπος εκφρασης” για εμένα, αρα επιλέγω να είμαι σιωπηλή. Δυστυχώς έχω ζήσει δύσκολες καταστάσεις με την αδερφή μου στο σπίτι τόσο με τάσεις για αυτοτραυματισμο όσο και κρίσεις πανικού από μέρους της, και ταυτόχρονα, ύστερα από 2 χρόνια συνειδητοποιώ ότι το αμέσως προηγούμενο αγόρι μου με “βίασε ” ψυχολογικά, γεγονός που όσο το σκέφτομαι αηδιαζω και δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω. Περα απο ολα αυτα, η πιο κοντινη μου φιλη εχει επισης καταθλιψη, και μετά από ένα σημείο είναι too much για εμένα μια Σκάι γενικά είμαι πολύ χαρούμενος και αισιόδοξος άνθρωπος και συχνά αυτές οι καταστάσεις με ρίχνουν. Τέλος, ενώ είμαι πολύ δραστήρια και αθλητική, ζηλεύω εύκολα φίλες με καλύτερο σώμα από εμένα, ή που μπορεί να διαβάζουν περισσότερα βιβλία. Νιώθω ότι γίνομαι τοξική όταν ζηλεύω τόσο πολύ και κάνω προσπάθειες ήδη να φτιάξω τη ζωή μου και μια συγκεκριμένη ρουτίνα με πράγματα που θέλω να πετύχω να κάνω περισσότερο ή καλύτερα.Και μόνο που τα έγραψα όλα αυτά με βοήθησαν πάρα πολύ!
Από τον/την:Μαρία
Αγαπητή Μαρία,
σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας όλες αυτές τις πληροφορίες σχετικά με την ζωή σου και τις δυσκολίες με τις οποίες έχεις βρεθεί αντιμέτωπη την δεδομένη περίοδο.
Πρόκειται για μια όχι και τόσο εύκολη διαδικασία, η οποία απαιτεί θάρρος και ψυχικό σθένος και μπράβο σου για αυτό. Μάλιστα, δεν σου κρύβω ότι με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι, όπως μας αναφέρεις, και μόνο το μοίρασμα της εμπειρίας σου σε βοήθησε πάρα πολύ και φαντάζομαι σε έκανε να αισθανθείς μια ανακούφιση, αφού έβγαλες όλα αυτά που σε βασανίζουν από μέσα σου.
Διαβάζοντας την περιγραφή της ιστορίας σου, αντιλήφθηκα ότι τα ζητήματα που σε απασχολούν είναι αρκετά.
Η αρχική σου συνειδητοποίηση ότι κάποιες καταστάσεις στην ζωή σου σε έχουν επηρεάσει είναι αδιαμφισβήτητη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι καθετί που βιώνουμε στην ζωή μας έχει επίδραση στον τρόπο που σκεφτόμαστε, που βλέπουμε τα πράγματα και συνεπώς στον τρόπο που αντιδράμε στις διάφορες καταστάσεις. Έτσι, μέρα με την μέρα, χρόνο με τον χρόνο αλλάζουμε και αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό. Αντίθετα, η αλλαγή συνιστά αναγκαίο και αναπόφευκτο κομμάτι της εξέλιξής μας σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Επίσης, διαβάζοντας την ιστορία σου, μου δόθηκε η εντύπωση ότι αισθάνεσαι σαν να είσαι εκείνη που δίνεις περισσότερα από όσα παίρνεις στις σχέσεις σου, με αποτέλεσμα να νιώθεις ότι αυτές «ρουφάνε» όλη σου την ενέργεια στο τέλος της ημέρας. Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στην σχέση σου με την αδερφή σου, στην σχέση με το αγόρι σου και στην σχέση με την κοντινή σου φίλη. Κατανοώ ότι έχεις την διάθεση να προσφέρεις την βοήθειά σου, όταν σου ζητηθεί από τα αγαπημένα πρόσωπα που βρίσκονται στην ζωή σου και αυτό είναι πραγματικά πολύ όμορφο. Πιστεύω, όμως, ότι σε αυτή την φάση θα σε βοηθούσε να θέσεις κάποια όρια ως προς την βοήθεια αυτή. Έτσι, όχι μόνο θα συνεχίσεις να προσφέρεις την στήριξή σου στους άλλους, αλλά επιπλέον θα έχεις προσωπικό χώρο και χρόνο για εσένα, κάτι που μου έδωσες την εντύπωση ότι την δεδομένη στιγμή δεν συμβαίνει. Τα όρια είναι πολύ σημαντικά στις σχέσεις μας, καθώς μέσω αυτών γνωρίζουμε τι να περιμένουμε από τους άλλους και τι οι άλλοι από εμάς, και συνεπώς μας προσφέρουν μια αίσθηση ασφάλειας.
Όσον αφορά στην σχέση σου με τους γονείς σου, κατανοώ ότι δεν είναι ικανοποιητική για εσένα, καθώς από νωρίς έμαθες να κρύβεις τα συναισθήματά σου και τις επιθυμίες σου από εκείνους, κάτι που φαίνεται να σε συνοδεύει έως τώρα και να συμβάλλει στις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στο παρόν. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν είναι αργά να τους μιλήσεις και να τους εκμυστηρευτείς όσα σε βασανίζουν στην μεταξύ σας σχέση και στην σχέση με την αδερφή σου. Είμαι σίγουρη ότι θα είναι εκεί για να σε ακούσουν ανά πάσα στιγμή. Κατανοώ ότι σου είναι δύσκολο να εκφράζεις τις σκέψεις σου, αλλά πώς αλλιώς θα είναι οι ίδιοι σε θέση να τις γνωρίζουν, έτσι ώστε από κοινού να δημιουργήσετε μια πιο λειτουργική σχέση που θα βασίζεται στην υγιή συναισθηματική έκφραση και στην ασφάλεια; Θα σου πρότεινα, λοιπόν, για αρχή να κάνεις μια τέτοιου είδους συζήτηση μαζί τους.
Τέλος, αναφέρεις ότι το θέμα της ζήλειας ως προς την εξωτερική εμφάνιση σε προβληματίζει και σου προκαλεί ανάλογα συναισθήματα για τις φίλες σου. Θα σου πρότεινα, λοιπόν, ως προς το κομμάτι αυτό, να εστιάσεις στους δικούς σου στόχους και στην δική σου εξέλιξη. Το να συγκρίνουμε συνεχώς τον εαυτό μας με τους άλλους δεν βοηθάει σε καμία περίπτωση. Όλοι οι άνθρωποι εξελισσόμαστε, άλλοι με πιο γρήγορο και άλλοι με πιο αργό ρυθμό. Σημασία ,όμως, έχει ότι εξελισσόμαστε. Κάνε αυτά που σε ευχαριστούν και σε «γεμίζουν» σαν άτομο. Μόνο οφέλη θα αποκομίσεις από αυτήν την διαδικασία.
Ελπίζω να σε βοήθησα και να σε έκανα να αισθανθείς ακόμα μεγαλύτερη ανακούφιση!
Μην ξεχνάς να χαμογελάς!
