Γεια σας,Είμαι 24 και το θέμα το δικό μου έχει πάρει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από όσο νόμιζα και μου έχει πραγματικά δημιουργήσει αρκετά προβλήματα.Ζω και σπουδάζω εδώ και 5 χρόνια στο Λονδίνο, είχα μια καλή δουλειά μέχρι τον Μάρτιο και έναν από τους κολλητούς μου εδώ μαζί μου, και την σχέση μου (ο οποίος δεν είναι Έλληνας) και όλα πήγαιναν καλά αν και πάντα μέσα μου λείπει η ζωή στην Ελλάδα και οι άνθρωποι μου.Τον Μάρτιο όλα έρχονται πάνω κάτω με τον ιο χάνω την δουλειά μου, σταματάει το μεταπτυχιακό μου ο κολλητός μου γυρίζει Ελλάδα. Παράλληλα ξεκινάει και το σημαντικό θέμα. Αρχίζω να νιώθω έναν κόμπο στον λαιμό συνέχεια.. έψαξα στο internet τα συμπτώματα μου (κακώς) και νόμιζα ότι απλά θα πεθάνω.. Δεν ηθελα να κάνω τίποτα και πήγαινα στους γιατρούς να με βοηθήσουν με τον λαιμό μου αλλά μου έλεγαν δεν είναι κάτι .. αλλά αυτό δεν έφευγε.Για να μην τα πολυλογώ από τότε ξεκίνησαν 8 μήνες που είχα διαφορετικά πρόβλημα στην υγεία μου κάθε εβδομάδα. Μέχρι σήμερα και από τον Μάρτιο έχω κάνει 11 εξετάσεις αίματος για να βρουν τι συμβαίνει αλλά δεν βρίσκουν κάτι. Εγώ είμαι πεπεισμένος ότι κάτι πολύ κακό θα μου συμβεί.. παράλληλα η ζωή μου εδώ είναι πολύ δύσκολη… δεν έχω μια καλή δουλειά όπως είχα, δεν έχω φίλους να μιλάω και να βγαίνω, και νιώθω χάσμα στην σχέση μου γιατί νιώθω πως δεν καταλαβαίνει όσο πίστευα παρόλο ποι με αγαπάει πολύ! Δυστυχώς δεν μπορώ να φύγω γιατί είμαστε μαζί 4 χρόνια και ειναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Η γιατρός μετά από 8 μήνες μου είπε να απευθυνθώ σε ψυχίατρο και μου έδωσε κάποια φάρμακα για το άγχος. Παράλληλα η ομάδα ψυχολόγων που απευθύνθηκα έχουν περάσει εβδομάδες και ακόμα δεν έχω κάνει την πρώτη τηλεφωνική συνεδρία γιατί είναι στο δημόσιο και έχουν πολύ κόσμο.Όποτε τώρα εγώ συνεχίζω να έχω συμπτώματα που πάντα πιστεύω πως είναι καρκίνος, κάνω καταστροφικές σκέψεις και νιώθω πως θα αγχώνομαι μην πεθάνω από μια ασθένεια μέχρι που ο χρόνος θα περάσει και πραγματικά θα πεθάνω και θα έχω χάσει τα πιο όμορφα και δημιουργικά μου χρόνια. Το πρόβλημα είναι πως όλα τα συμπτώματα μου είναι τόσο ρεαλιστικά που δεν μπορώ να τα αγνοήσω, και κάθε τι που νιώθω με κάνει να σκέφτομαι τα χειρότερα και να αγχώνομαι και να φοβάμαι ακόμα πιο πολύ…Ευχαριστώ που διαβάσατε το μήνυμα μου, νιώθω πολύ πιο όμορφα να μιλάω για τα θέματα αυτά στην γλώσσα μου!! Καλή συνέχεια και περιμένω την γνώμη σας στο τι θα μπορούσα να κάνω… ευχαριστώ!!
Από τον/την: Γιάννης
Αγαπητέ Γιάννη,
Σε ευχαριστώ που αποφάσισες να μοιραστείς την ιστορία σου και τους προβληματισμούς σου μαζί μας. Μπορώ να καταλάβω ότι υπάρχουν διάφορα ζητήματα αναφορικά με τη ζωή σου στο Λονδίνο, τα οποία σε δυσκολεύουν.
Καταρχάς, οφείλω να σε συγχαρώ που έχεις καταφέρει να δημιουργήσεις μια ζωή στο εξωτερικό με τις σπουδές, τους φίλους και το σύντροφό σου. Είναι κοινό χαρακτηριστικό των Ελλήνων του εξωτερικού να νοσταλγούν τη χώρα τους και τους ανθρώπους τους, όπως συμβαίνει και με σένα. Κατανοώ ότι υπήρξαν αλλαγές στην καθημερινότητά σου με την άφιξη του ιού. Από τα λεγόμενά σου φαίνεται ότι σου στοίχισε η διακοπή του μεταπτυχιακού σου, καθώς και η αποχώρηση από το Λονδίνο του καλύτερού σου φίλου. Φαντάζομαι ότι είναι δύσκολο το συναίσθημα αυτό, αλλά υπάρχουν στις μέρες μας μέσα για να επικοινωνείς μαζί του, ώστε να μην είναι τόσο έντονο το αίσθημα της απουσίας του. Το ότι άλλαξε χώρα δε σημαίνει ότι θα χαθείτε κιόλας. Όσον αφορά το αγόρι σου κατανοώ το παράπονό σου για το ότι δεν καταλαβαίνει αυτό που βιώνεις. Αυτό, όμως, δεν είναι πάντα εύκολο. Μπορεί να σε αγαπάει, να είστε κοντά και να είστε χρόνια μαζί, αλλά είναι ορισμένα θέματα, τα οποία δυσκολεύονται οι άλλοι να αντιληφθούν, χωρίς να σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται για εσένα.
Αναφορικά με τον προβληματισμό σου σχετικά με το πρόβλημα υγείας, θα ήθελα να σου επισημάνω, όπως άλλωστε αναγνώρισες κι ο ίδιος, ότι ήταν λανθασμένη κίνηση να αναζητήσεις πού μπορεί να οφείλονται τα συμπτώματά σου στο internet, αφού κι εσύ γνωρίζεις ότι όσα αναφέρονται δεν οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα. Σε απασχολεί ιδιαιτέρως το θέμα της υγείας σου. Ωστόσο, θα ήταν καλό να αναλογιστείς το γεγονός ότι έχεις κάνει διάφορες εξετάσεις, χωρίς αυτές να έχουν δείξει κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα για την υγεία σου. Δεν είναι, λοιπόν, πιο πιθανό όντως να ισχύει ότι δεν έχεις κάτι μιας και οι εξετάσεις σου δεν έχουν δείξει το αντίθετο; Άλλωστε, βρίσκεσαι σε μια χώρα με κορυφαίους επαγγελματίες υγείας.
Μιας και οι ιατρικές σου εξετάσεις βγαίνουν γενικά καθαρές, θεωρώ πως δικαιολογημένα η γιατρός σου σε παρέπεμψε σε ειδικό ψυχικής υγείας. Κι από τη μεριά μου, εφόσον έχει αποκλειστεί κάποια παθολογία, πιθανολογώ ότι τα συμπτώματά σου μπορεί να είναι ψυχοσωματικές αντιδράσεις του άγχους σου μήπως σου συμβεί κάτι. Δεν μπορώ να αμφισβητήσω τα συμπτώματά σου, αφού μάλιστα αναφέρεις ότι είναι ρεαλιστικά. Υποθέτω, όμως, ότι ο φόβος και το άγχος σου μήπως έχεις καρκίνο σου προκαλεί κατά καιρούς και διαφορετικά συμπτώματα, τα οποία με τη σειρά τους σου εντείνουν αυτό το φόβο κ.ο.κ.
Νιώθω την ανησυχία σου για την καθυστέρηση των ψυχολόγων του δημοσίου του Λονδίνου να σε βοηθήσουν, όπως και τη λαχτάρα σου να επικοινωνείς όσα σε απασχολούν στη μητρική σου γλώσσα. Θέλω να σε ενημερώσω, λοιπόν, ότι θα μπορούσες να αναζητήσεις σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες στις οποίες παρέχονται υπηρεσίες ψυχικής υγείας (π.χ. ψυχοθεραπεία) Έλληνες ψυχολόγους ή ψυχιάτρους, με τους οποίους θα μπορούσες να συνεργαστείς διαδικτυακά. Με αυτό τον τρόπο θα έχεις τη δυνατότητα να βρεις λύσεις και την ανακούφιση που επιζητάς.
Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο και να ατενίζεις το μέλλον με αισιοδοξία!