Η κολλητή μ έχει διαγνωσμενη κατάθλιψη…Την οδήγησαν εκεί πολλά συμβάντα της ζωής της. Κάθε μέρα μου λέει πως είναι χάλια, πως θα αυτοκτονήσει… Έχει προσπαθήσει πολλές φορές να δώσει τέλος στη ζωή της. Λίγες φορές είναι κεφάτη. Τον περισσότερο χρόνο είναι στο δωμάτιο της. Κλαίει, είναι θλιμμένη και δεν την γεμίζει σχεδόν τίποτα… Είμαι δίπλα της.. Δεν τα καταφέρνω πάντα τέλεια γιατί είναι και για εμένα πολύ δύσκολο όλο αυτό… Δεν ξέρω πάντα πως να την στηρίζω…Την αγαπώ και όσο συναισθηματικά αντέχω και εγώ θα είμαι δίπλα της σε αυτό το δρόμο… Ελπίζω να καταφέρει να τα βρει με τον εαυτό της γρήγορα…
Χριστίνα
Γεια σου Χριστίνα,
η κατάθλιψη είναι ένας δύσκολος και προσωπικός αγώνας για το άτομο που την αντιμετωπίζει. Εφόσον λες ότι είναι διαγνωσμένη η κατάθλιψη, φαντάζομαι ότι δέχεται τη φροντίδα που χρειάζεται.
Μεγάλη σημασία σε αυτά που έγραψες έχει η φράση σου “Την αγαπώ και όσο συναισθηματικά αντέχω και εγώ θα είμαι δίπλα της σε αυτό το δρόμο…”. Η αγάπη είναι πολύ σημαντική, είναι μία από τις δυνάμεις που κινεί τις σχέσεις και μας κινεί προς τη ζωή. Είναι πολύ όμορφο που την αγαπάς τόσο και που θες να είσαι δίπλα της. Στον αγώνα αυτό που ζει η φίλη σου, χρειάζεταi συνοδοιπόρους.
Για να είσαι όμως καλή συνοδός χρειάζεται να είσαι πρώτα εσύ καλά και όχι απλά να αντέχεις αλλά πραγματικά να είσαι καλά. Για όσους συνοδεύουν έναν άνθρωπο που περνάει κάτι δύσκολο είναι εξίσου δύσκολα τα πράγματα. Βιώνεις κι εσύ δύσκολα συναισθήματα και χρειάζεσαι κι εσύ φροντίδα.
Είναι σημαντικό που με κάποιο τρόπο το αναγνωρίζεις και ζητάς κι εσύ στήριξη στέλνοντας εδώ.
Όπως και όσοι βιώνουν κατάθλιψη χρειάζονται στήριξη, έτσι και όσοι είναι γύρω του χρειάζονται τη δική τους στήριξη. Είναι πολύ βαρύ να βλέπεις έναν άνθρωπο που αγαπάς να μην μπορεί να συνδεθεί με τη ζωή και να την απαρνείται. Φέρνει πολλά συναισθήματα μέσα σου, όπως θυμό, θλίψη, αγωνία ή και ενοχή.
Συνήθως, δίνεται πολύ έμφαση στην βοήθεια που χρειάζεται το άτομο και ξεχνάμε πόσο βαρύ είναι και για όσους το συνοδεύουν. Μπορεί να ρουφηχτείς πολύ στη προσπάθεια σου να είσαι εκεί και να κουραστείς.
Γι’ αυτό προσπάθησε να μην ξεχνάς τον εαυτό σου, να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν και σε συνδέουν με τη ζωή και την απόλαυση. Να παίρνεις δύναμη από αυτά για να μπορείς να επιστρέφεις στη φίλη σου ανανεωμένη.
Επίσης, θέλω να σου πω ότι βοήθεια μπορεί να σημαίνει να είσαι εκεί και να την ακούς όταν χρειάζεται. Ο αγώνας με την κατάθλιψη, όπως και με άλλα πράγματα, είναι καθαρά προσωπικός και όσοι είμαστε δίπλα σε αυτό μπορούμε απλά να είμαστε δίπλα. Δεν μπορούμε να αγωνιστούμε για το άτομο, ούτε να το βγάλουμε από εκεί, όσο και αν το θέλουμε. Αυτό είναι κάτι που θα χρειαστεί να το κάνει μόνη της.
Μέσα σε αυτό, μπορεί συχνά να νιώσουμε ανήμποροι όμως στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα από την παρουσία μας. Η παρουσία αυτή όμως έχει πολλή αξία, γι’ αυτόν μην την υποτιμήσεις.
Βρες όσο γίνεται την εμπιστοσύνη σου για τη φίλη σου. Πίστεψε ότι μπορεί να τα καταφέρει να βρει τον δρόμο της από το σκοτάδι στο φως, εφόσον δέχεται βοήθεια, και μείνει δίπλα της από τη δική σου θέση μέχρι να το κάνει. Δεν χρειάζεται κι εσύ να μπεις στο σκοτάδι, χρειάζεται απλά να μπορείς να δεις τη δική της οπτική τη δεδομένη περίοδο.
Φρόντισε τον εαυτό σου κι εσύ. Μόνο αν εμείς είμαστε καλά μπορούμε να είμαστε δίπλα στους άλλους που μας χρειάζονται.
Εύχομαι καλή συνέχεια σε αυτό τον δρόμο και καλή δύναμη!
