Καλησπέρα εκ μέρους γνωστής μου θα σας πω το εξής… είναι 22 ετών και σε τακτικά χρονικά διαστήματα έρχεται στα χέρια με την μητέρα της. Για άσχετους και μη λόγους οι βρισιές και μάλιστα παρά πολύ άσχημα προς την φίλη μου είναι στενάχωρες. Επίσης μερικές φορές πέφτει και ξύλο.. εκείνη επειδή την έχει πάρα πολύ αδυναμία δεν κάνει βήμα να φύγει από το σπίτι… πάντα όταν το σκέφτεται μετά έχει τεράστιες τύψεις και κλαίει…συγχωρει συνέχεια…και κάθε φορά είναι λες και δεν τρέχει τίποτα νομίζουν ότι δεν θα ξανά συμβούν τα ίδια.. αλλά πάλι ξανά βρίσκεται στην ίδια κατάσταση… καταλαβαίνω την αγάπη της για την μαμά της αλλά δεν μπορώ να την βλέπω συνεχώς να κλαίει και να μην κοιτάει την ζωή της.
Από τον/την:Αποστολία
Αγαπητή Αποστολία,
Σε ευχαριστώ πολύ για το θάρρος σου να μοιραστείς τους προβληματισμούς σου μαζί μας! Σε συγχαίρω που νοιάζεσαι για το καλό της φίλης σου και μας γράφεις εκ μέρους της.
Είναι γνωστό πως οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας –και ιδιαίτερα μητέρας και κόρης- είναι πολύπλοκες και πολύπλευρες, καθώς είναι πολύ σημαντικές για εμάς. Γι’ αυτό το λόγο πολλές φορές ο απογαλακτισμός και η απομάκρυνση από την οικογένειά μας, αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες αποφάσεις, τόσο σε ψυχολογικό και συναισθηματικό επίπεδο (πχ. αποχωρισμός, ανάληψη ευθυνών), όσο και σε οικονομικό επίπεδο (πχ. οικονομική ανεξαρτησία, εύρεση κατοικίας).
Αν η φίλη σου δεν παίρνει τελικά την απόφαση να φύγει από την πατρική της κατοικία, ίσως να μην είναι τόσο έτοιμη για ένα τέτοιο βήμα. Ωστόσο υπάρχουν τρόποι βελτίωσης των σχέσεων με τη μητέρα της και τους οποίους θα μπορούσε να ακούσει μέσω εσένα.
Αυτό λοιπόν το οποίο θα πρότεινα, είναι να βρεθεί το ουσιαστικό πρόβλημα της σχέσης τους –το τι δηλαδή ενοχλεί την καθεμία- και να συζητηθεί ανοιχτά. Μπορείς επομένως να την συμβουλέψεις να κάνει εκείνη την πρώτη κίνηση και να ξεκινήσει μία ήρεμη συζήτηση με τη μητέρα της σχετικά με ό,τι την απασχολεί. Πολλές φορές οι άλλοι περιμένουν από εμάς να κάνουμε το πρώτο βήμα, μία αλλαγή, ή να «ρίξουμε λίγο νερό στο κρασί μας». Σημαντική αποτελεί η εστίαση στο «εδώ και τώρα» και να μην γίνονται αναφορές σε καυγάδες του παρελθόντος.
Ακόμα η ενεργητική ακρόαση, δηλαδή το να ακούμε ενεργά αυτό το οποίο έχει να μας πει ο άλλος, χωρίς να «ακούμε» εκείνη τη στιγμή τις δικές μας σκέψεις, συνδυάζεται ιδανικά με την αποφυγή κατηγοριών και ειρωνικών εκφράσεων.
Τέλος και οι δύο πλευρές πρέπει να κατανοήσουν πως ο καθένας έχει τα όριά του, τις σκέψεις και τις απόψεις του και δεν γίνεται να υπάρχει συμφωνία σε όλα τα θέματα. Ο καθένας είναι ωφέλιμο να διαχωρίζει το «χώρο» του, ώστε να προστατεύσει την ψυχική του υγεία.
Ελπίζω το κείμενό μου να αποτελέσει μία καλή ευκαιρία να κάνεις μία συζήτηση με τη φίλη σου και να τη συμβουλέψεις με βάση αυτά τα οποία σου πρότεινα!