Ψtalk: “Η μητέρα μου έχει κάποια ψυχολογικά προβλήματα. Τι μπορώ να κάνω για να την βοηθήσω;”
Ψtalk: “Η μητέρα μου έχει κάποια ψυχολογικά προβλήματα. Τι μπορώ να κάνω για να την βοηθήσω;”

Ψtalk: “Η μητέρα μου έχει κάποια ψυχολογικά προβλήματα. Τι μπορώ να κάνω για να την βοηθήσω;”

Καλησπέρα. Σας παρακολουθώ από το Instagram και θαυμάζω πολύ τη δουλειά σας, συνεχίστε έτσι.  Αποφάσισα να γράψω εδώ την ιστορία μου διότι νιώθω πως χρειάζομαι μια συμβουλή, ιδίως από κάποιον ειδικό καθώς πιστεύω θα βοηθούσε πολύ περισσότερο… Το πρόβλημα μου δεν αφορά άμεσα εμένα αλλά έμμεσα… Συγκεκριμένα αφορά τη μητέρα μου, η οποία έχει κάποια ψυχιατρικά προβλήματα… Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω με λεπτομέρειες με τι ακριβώς έχει διαγνωστεί αφού ο πατέρας μου ήθελε να μας κρατήσει (εμένα και την αδελφή μου) όσο πιο μακριά μπορούσε λόγο της τρυφερής μας ηλικίας… Το μόνο που γνωρίζω, είναι πως πριν πολλά χρόνια εμφάνισε κάποιες ιδιομορφίες στη συμπεριφορά της και καθώς η οικογένεια έχει κάποιο ιστορικό, ο πατέρας μου κινητοποιήθηκε και αμέσως ξεκίνησε τη θεραπεία της και τις ψυχαναλύσεις της… Απ’ όσο μου έχει πει ο ίδιος, διαγνώστηκε με μανιώδη κατάθλιψη και κρίσεις πανικού… Εμένα η εικόνα της μητέρας μου ήταν πολύ ανάμικτη… Θυμάμαι χαρακτηριστικά να την ρωτάω “μαμά γιατί παίρνεις αυτά τα χάπια;” Και εκείνη να μου απαντάει “Για να μου φτιάχνουν τη διάθεση”. Για κακή μας τύχη όμως, και κυρίως δικιά της, λόγω του ότι είχε εθισμό στο Facebook, γνώριζε πολλούς με τους οποίους απατούσε τον πατέρα μου. Ο ίδιος το γνώριζε όμως έκανε πως δεν ξέρει τίποτα γιατί ήξερε πως δεν ήταν η γυναίκα του αυτή, και τη συγχωρούσε… Δυστυχώς όμως γνώρισε τον άνθρωπο με τον οποίο είναι ακόμη και σήμερα και τον οποίο έβαλε πάνω από όλους, ακόμη και τα παιδιά της… Αυτός ο άνθρωπος την έκανε να πιστέψει πως όλη αυτή η κατάσταση στην οποία βρίσκεται είναι μια πλεκτάνη του πατέρα μου για να την κάνει ό,τι θέλει και να την τρελάνει… Έτσι λοιπόν ξεκίνησαν καβγάδες μέχρι που χωρίσανε οριστικά με τον πατέρα μου… Αμέσως σταμάτησε την θεραπεία και τις επισκέψεις της στον γιατρό… Χάσαμε κάθε επικοινωνία, και όσες ελάχιστες υπήρχαν πάντα συνοδευόντουσαν από τσακωμούς. Πήρα την θέση της στο σπίτι αφού η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη, η αδελφή μου έδινε πανελλήνιες και προσπαθούσαμε όσο γίνονταν να μην επηρεαστεί και ο πατέρας μου λόγω τον υπέρογκων εξόδων έκανε 2-3 δουλειές… οπότε έπρεπε κάποιος να αναλάβει τις ευθύνες ενός σπιτιού. Τώρα, όντας 17 χρόνων, ενώ όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε από τα 9 μου, την έχω δει να αλλάζει, να μαλακώνει, όμως πιστεύω πως το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει και μάλιστα να γίνεται χειρότερο… Όλοι οι δημοσιογράφοι ασχολούνται μαζί της, όλο το νησί στο οποίο μένουμε έχουν χτίσει μια τεράστια πλεκτάνη για να “αποτελειώσουν” εκείνη και τον σύντροφό της… Ένα μικρό αλλά τρανταχτό παράδειγμα, είναι, πως όταν ήμασταν μαζί για κάτι δουλειές έξω, την ώρα που ανεβαίναμε στο μηχανάκι της, πέρασε ένα άλλο με τον οδηγό να μασάει τσίχλα… Εκείνη την στιγμή η μητέρα μου εξαγριώθηκε και μου είπε ” είδες αυτόν που μασάει τσίχλα; Επειδή μασάω και εγώ!!! Άσε, εσύ δεν ξέρεις τι γίνεται! Είναι όλοι στο κόλπο! Θα τους ξεκάνω όλους! Θα τους σκοτώσω! Επίτηδες τον βάλανε να περάσει για να με ενοχλήσουν πάλι!” Μπορώ να πω πως δεν έχω πονέσει περισσότερο στη ζωή μου από εκείνη τη στιγμή που κατάλαβα τη σοβαρότητα της κατάστασης…. Και δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω… Δεν μπορώ με το ζόρι να τη βάλω ξανά στη διαδικασία της ψυχανάλυσης και των χαπιών… Δεν μπορώ να την απομακρύνω από αυτόν τον άνθρωπο που την εκμεταλλεύεται… Της ζήτησα να έρθει μαζί μου όπου περάσω πανελλήνιες. Το σκέφτεται, το θέλει, την βλέπω. Αλλά κάτι την κρατάει πίσω…. Κάτι φοβάται…. Και δεν ξέρω τίποτα! Η οικογένεια της δεν παρέχει καμία υποστήριξη καθώς ποτέ δεν πίστεψαν ότι έχει πρόβλημα… Τα τελευταία λίγα χρόνια έχω καταφέρει να πείσω την γιαγιά μου και τους θείους μου αλλά εκείνοι βρίσκονται στην άλλη άκρη της Ελλάδας και είναι αδύνατο να βοηθήσουν με οποιοδήποτε τρόπο… Η μητέρα μου αρνείται να πάει να τους δει γιατί με τον παππού μου έχουν τσακωθεί πάρα πολύ άσχημα, και το να έρθουν εδώ να την δουν θα την τρομοκρατούσε πιστεύω οπότε τους προέτρεψα να μην το κάνουν…

Η ερώτηση μου είναι… Τι μπορώ να κάνω να βοηθήσω τη μητέρα μου; Με πονάει όσο τίποτα άλλο να τη βλέπω έτσι, θέλω να κάνω κάτι!!!! Ξέρω ότι θέλει πολύ χρόνο και υπομονή να την φέρω με τα νερά μου, και είμαι πρόθυμη να διαθέσω όσο χρειαστεί, αλλά δεν ξέρω τον τρόπο! Σε αυτό χρειάζομαι να με βοηθήσετε…. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας

Από την: Χαρά


Αγαπητή Χαρά,

Αρχικά θέλουμε να σε ευχαριστούμε ειλικρινά που βρήκες το θάρρος  να μας εμπιστευτείς κάτι τόσο ευαίσθητο για εσένα και θέλησες να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας.

Από όλα όσα μου λες καταλαβαίνω ότι από πολύ μικρή ηλικία ήρθες αντιμέτωπη με πολύ ιδιαίτερες καταστάσεις μέσα στην οικογένεια οι οποίες, όπως είναι πολύ λογικό, σε επιβάρυναν ψυχολογικά. Πέραν της μητέρας σου και των ψυχολογικών διακυμάνσεων που βίωνε, εσύ η ίδια είχες να αντιμετωπίσεις και να ανταποκριθείς σε καινούριους ρόλους που ανέλαβες στο σπίτι λόγω των τότε συνθηκών. Αν κατάλαβα καλά με σκοπό να διευκολύνεις την αδερφή σου λόγω των πανελληνίων και ούσα μικρότερη από εκείνη, έγινες και το παιδί της οικογένειας αλλά και η μητέρα.

Βλέπω και κατανοώ την πρόθεσή σου να αναζητήσεις λύσεις ώστε να βοηθήσεις τη μητέρα σου και θεωρώ πως για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα-πρώτα να έχεις μία καλή εικόνα και να ενημερωθείς σχετικά με την κατάστασή της ώστε να ξέρεις με ποιον τρόπο την επηρεάζει. Αν πάρουμε λοιπόν ως δεδομένο ότι η διάγνωση της παραμένει ίδια, η μανιώδης κατάθλιψη (που πλέον ευρέως αναφέρεται ως διπολική διαταραχή) είναι μία ψυχική διαταραχή της διάθεσης που χαρακτηρίζεται από εναλλαγές επεισοδίων μανίας και κατάθλιψης. Προκαλεί επίσης δυσλειτουργία του ατόμου σε έναν ή περισσότερους τομείς της ζωής του, όπως στις διαπροσωπικές του σχέσεις, την εργασία του, την αυτοφροντίδα του, κ.α. Ο αριθμός των μανιακών και καταθλιπτικών επεισοδίων όπως και η έντασή τους ποικίλει από άτομο σε άτομο. Μεταξύ των επεισοδίων αυτών εμφανίζεται και μία περίοδος νορμοθυμίας που στην ουσία αποτελεί μία περίοδο που το άτομο παρουσιάζει μία “κανονική” διάθεση, δηλαδή πιο ήπιες και φυσιολογικές ψυχολογικές διακυμάνσεις. Σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο συναντάται πολλές φορές διακοπή της αγωγής με αποτέλεσμα να υπάρχει υψηλό ποσοστό υποτροπής και επανεμφάνισης των συμπτωμάτων. Ως επί το πλείστον ορισμένα από τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανίζονται κατά τη διάρκεια ενός καταθλιπτικού επεισοδίου είναι τα εξής:

  • αισθήματα θλίψης και δυστυχίας
  • απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες, κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και καταστάσεις
  • δυσκολία να βιώσει ικανοποίηση από δραστηριότητες που υπό άλλες συνθήκες έφερναν ευχαρίστηση
  • αίσθημα κόπωσης
  • διαταραχές ύπνου
  • αλλαγή στην όρεξη και στο βάρος
  • αισθήματα ενοχής και ανεπάρκειας

Κατά τη διάρκεια ενός μανιακού επεισοδίου μπορεί να εκδηλωθούν μερικά από τα εξής συμπτώματα:

  • υπερβολική αίσθηση αυτοπεποίθησης ή αίσθημα μεγαλείου
  • μειωμένη ανάγκη για ύπνο
  • ακατάπαυστος και ακατάσχετος λόγος με γρήγορη εναλλαγή θεμάτων χωρίς απαραίτητα να έχει ολοκληρωθεί το θέμα συζήτησης
  • αδυναμία συγκέντρωσης και διάσπαση προσοχής
  • αυξημένη ενεργητικότητα χωρίς την αίσθηση κούρασης
  • αυξημένη δραστηριοποίηση που μπορεί να οδηγήσει και σε εμπλοκή σε ριψοκίνδυνες συμπεριφορές

Σε ορισμένες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του μανιακού επεισοδίου είναι πιθανόν να εκδηλώνονται και παραληρητικές ιδέες που προέρχονται από την αίσθηση μεγαλείου. Αυτές μπορεί να αφορούν είτε την ταυτότητα του ατόμου και τις ικανότητές του, είτε τις κοινωνικές του σχέσεις αλλά μπορεί να εκφράζονται και ιδέες παρακολούθησης ή καταδίωξης όπως ανέφερες και εσύ στο παράδειγμα από το περιστατικό που σε ταρακούνησε.

Καταλαβαίνω, λοιπόν, αγαπητή Χαρά πως αντικρίζοντας τέτοιες καταστάσεις και βλέποντας την μητέρα σου να έχει αυτή τη συμπεριφορά θέλεις να κάνεις ό τι περνάει από το χέρι σου για να την βοηθήσεις. Αρχικά μπορείς να της δείξεις αυτό σου το ενδιαφέρον και την πρόθεσή σου να της σταθείς και να είσαι εκεί για να την βοηθήσεις με τον τρόπο σου. Η στήριξη και η βοήθεια που θέλεις να της παρέχεις μπορεί να επιτευχθεί με ένα βήμα που μπορεί να σου φαίνεται πολύ απλό αλλά είναι και συγχρόνως πολύ ουσιαστικό και απαιτητικό: να είσαι δίπλα της και να ξέρει η ίδια ότι είσαι κοντά της.

Μπορείς αν θέλεις να της μιλήσεις ανοιχτά για τις σκέψεις σου και να της ζητήσει αν θέλει να μοιραστεί και η ίδια της δικές της. Μπορείς κιόλας να της μιλάς και για δικά σου θέματα που σε απασχολούν και θέλεις τη γνώμη της. Με το να μοιράζεσαι μαζί της τους προβληματισμούς σου και τις σκέψεις σου θα της αποσπάσεις την προσοχή από τις δικές της δυσλειτουργικές σκέψεις και ίσως βοηθηθεί μπαίνοντας στην διαδικασία να σε ακούσει και να σε συμβουλεύσει μέσα από τον ρόλο της μητέρας. Μπορείς ακόμη να την ρωτήσεις κιόλας με ποιον τρόπο θεωρεί η ίδια πως θέλει να τη βοηθήσεις ώστε να δεις αν χρειάζεται κάτι συγκεκριμένο από εσένα.

Σε αυτήν την ιδιαίτερη κατάσταση που βρίσκεται η μητέρα σου, πέραν της δική σου καλής πρόθεσης και στήριξης, πολύ βασικός και απαραίτητος αρωγός για την θεραπεία της είναι η δέσμευση στην φαρμακευτική αγωγή και η συνέχισή της. Μπορείς λοιπόν να την ενθαρρύνεις και να υποστηρίξεις την θεραπεία της προτρέποντάς την να την συνεχίσει και τονίζοντάς της πως θα είναι για το καλό της. Πέραν όμως αυτού μπορείς να την προτρέψεις και να την κινητοποιήσεις ώστε να ενεργοποιηθεί και η ίδια. Μπορείς δηλαδή να την ενθαρρύνεις να ακολουθήσει μία πιο ισορροπημένη διατροφή, να εξασκηθεί σωματικά, να πάτε για βόλτες και περπάτημα μαζί ώστε σταδιακά με τέτοιες “μικρές” αλλαγές στην καθημερινότητά της να βελτιωθεί η διάθεσή της. Ωστόσο, εδώ θα χρειαστεί λίγη προσοχή ώστε να μην την πιέσεις να κάνει πράγματα για το οποία δεν είναι ψυχολογικά έτοιμη καθώς αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να πιεστεί ακόμα περισσότερο.

Ακόμη, αν θέλεις μπορείς να επικοινωνήσεις με τον ψυχίατρο που την παρακολουθεί μιας που εκείνος θα ξέρει καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά την κατάστασή της. Μπορείς να του ζητήσεις να σου εξηγήσει και να σε πληροφορήσει αναλυτικότερα για τη συγκεκριμένη διαταραχή, αλλά και να τον συμβουλευτείς σχετικά με την γνώμη του και το τι πιστεύει εκείνος ότι μπορείς να κάνεις για να την βοηθήσεις.

Κάπου εδώ αγαπητή Χαρά, θα ήθελα να σου επισημάνω να μην ξεχνάς να φροντίζεις και εσύ η ίδια τον εαυτό σου. Δε μπορώ καν να φανταστώ το πόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο σου είναι να βλέπεις την μητέρα σου σε αυτήν την κατάσταση και καταλαβαίνω ότι έχεις όλη την καλή πρόθεση να προσπαθήσεις να τη βοηθήσεις πάση θυσία. Σε αυτό το σημείο όμως θα ήθελα να σου εφιστήσω την προσοχή για να αποφύγεις μία παγίδα στην οποία είναι λογικό να πέφτουν οι άνθρωποι που νοιάζονται για ένα δικό τους άτομο που πάσχει από μία ψυχική διαταραχή. Μην προσπαθείς να αναλάβεις το ρόλο του σωτήρα. Όσο σκληρό ή περίεργο και αν σου ακούγεται αυτό, όσο και αν προσπαθήσεις να την βοηθήσεις να έχεις στο μυαλό σου πως εάν η ίδια η μητέρα σου δεν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό της δεν θα μπορέσει να το κάνει κανείς για εκείνη. Έχεις κάνει ήδη ό τι περνάει από το χέρι σου και με το παραπάνω, έχεις προσπαθήσει να κερδίσεις και να της προσφέρεις τη στήριξη της οικογένειάς της με το να τους πείσεις να αναγνωρίσουν την κατάσταση, της έχεις προτείνει ακόμη να έρθει να μείνετε μαζί όπου περάσεις. Επομένως, όσο και να θέλεις να τη βοηθήσεις ουσιαστικά, αν από μόνη της δεν είναι έτοιμη ή δεν θέλει να βοηθηθεί, δε θα την “φέρεις με τα νερά σου” και οι προσπάθειές σου θα πέφτουν στο κενό με αποτέλεσμα να έρχεσαι αντιμέτωπη με μία ματαίωση. Καίριο ρόλο παίζει η φαρμακευτική αγωγή όπως σου είπα προηγουμένως, όπως επίσης και η ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας που θα μπορέσει να τη βοηθήσει στοχευμένα και αποτελεσματικά.

Προσπάθησε λοιπόν αγαπητή Χαρά να αναγνωρίσεις και τα δικά σου όρια στο τι μπορείς να κάνεις και τι όχι για να μην χάσεις τον εαυτό σου μέσα σε όλο αυτό. Μπορείς όπως είπες αν το θέλεις και εσύ να μείνετε μαζί όπου περάσεις αν πιστεύεις και εσύ και εκείνη ότι μπορεί να τη βοηθήσει, αλλά είναι σημαντικό να διατηρήσεις τους δικούς σου ρυθμούς και την δική σου καθημερινότητα ειδικά σε αυτήν την ιδιαίτερη μεταβατική περίοδο της ζωή σου. Μπορεί κάποια στιγμή στο ρόλο του παιδιού που είχες στην οικογένεια να προστέθηκαν επιπλέον ευθύνες και ρόλοι λόγω των συνθηκών, αλλά μην ξεχνάς πως σε αυτή την σχέση εσύ είσαι το παιδί και εκείνη η μητέρα.

Φυσικά, αν νιώθεις και εσύ η ίδια την ανάγκη μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας ώστε να έχεις την ευκαιρία να συζητήσετε εκτενέστερα αυτό που σε προβληματίζει και να μπορέσεις να ξεδιπλώσεις με μεγαλύτερη άνεση τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ανησυχίες σου.

Ελπίζω αγαπητή Χαρά να σε βοήθησα με τα λόγια μου και σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά. Εμείς είμαστε εδώ για οτιδήποτε χρειαστείς.


*Η στήλη Ψtalk έχει περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά την Ψυχοθεραπεία ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης.

Στείλε και εσύ τον δικό σου προβληματισμό ανώνυμα και λάβε απάντηση από ειδικό ψυχικής υγείας εδώ

 

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com