Καλησπέρα. Τώρα τελευταία αντιμετωπίζω ένα θέμα με την μητέρα μου. Έχει τύχει πολλές φόρες όταν συζητάμε για διάφορα θέματα, ή ακόμη και για τη σχέση μεταξύ μας, όταν της μιλάω να μην μου δίνει σημασία. Ειλικρινά σαν να μην ακούει καθόλου αυτό που της λέω. Της έχω πει ότι αυτό που κάνει με ενοχλεί, και παρόλα αυτά εξακολουθεί να το κάνει. Της το έχω τονίσει πολλές φόρες ότι δεν με ακούει, άλλα πραγματικά δεν βλέπω να αλλάζει κάτι. Αν αρχίσουμε μια συζήτηση και της πω για κάτι που ενδεχομένως να μην κάνει σωστά, απευθείας το παίρνει σαν επιβολή της δικιάς μου άποψης ή διόρθωση ενώ εγώ άπλα θέλω να την βοηθήσω λέγοντας την γνώμη μου. Μετά αρχίζει να με ειρωνεύεται λέγοντάς μου πως θα την μάθω εγώ πως να συμπεριφέρεται, κι από ‘κει και ύστερα είναι σαν να βουλώνει τα αυτιά της, και ό τι κι αν της λέω περνάει ασχολίαστο. Με ενοχλεί παρά πολύ όταν της μιλώ και έχει το μυαλό της αλλού. Προσπαθώ να έχω υπομονή άλλα κάποιες φόρες ξέσπα με αποτέλεσμα να φαίνομαι ότι κάνω εγώ κάτι λάθος, ενώ άπλα αντιδράω στην αδιαφορία της μητέρας μου. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων. Οποιαδήποτε συμβουλή θα βοηθούσε.
Από τον/την: Μ
Αγαπητή/ε Μ,
θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που μοιράστηκες τη δυσκολία που αντιμετωπίζεις με τη μητέρα σου. Συχνά το πρώτο βήμα για αναζήτηση βοήθειας είναι και το πιο σημαντικό.
Διαβάζοντας το μήνυμά σου, αναφέρεις πως η μητέρα σου συχνά αδιαφορεί για αυτά που της επικοινωνείς και δείχνει σαν να κλείνει τα αυτιά της. Είναι κάτι που εσένα σε ενοχλεί. Θεωρώ πως όσο και να δείχνει πως δεν σε ακούει, εφόσον είναι εκεί σαν φυσική παρουσία όταν εσύ μιλάς, κάποια στιγμή αυτά που της λες θα τα έχει επεξεργαστεί μονή της κι αν όχι ακόμα, πιστεύω πως θα το κάνει. Για τους μεγαλύτερους ανθρώπους από εμάς, συνήθως είναι πιο δύσκολο να αλλάξουν τον τρόπο της συμπεριφοράς τους και τις ήδη υπάρχουσες στάσεις και νοοτροπίες τους. Ίσως ακόμα και να έχει επεξεργαστεί αυτά που της λες και να δυσκολεύεται να αλλάξει τη στάση της, καθώς η υπάρχουσα συμπεριφορά της, της είναι περισσότερο οικεία και ασφαλής
Εφόσον δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους, μπορούμε να αλλάξουμε τη στάση που κρατάμε απέναντί τους. Το να επικοινωνείς στη μητέρα σου αυτό που σε ενοχλεί σε εκείνη και εκείνη να αδιαφορεί, να μένει στην ιδία στάση ή ακόμα και να σε ειρωνεύεται σίγουρα είναι κάτι που σε πληγώνει. Θα σου σύστηνα να προσπαθήσεις να αδιαφορείς όταν θα σε ειρωνεύεται και θα δείχνει αδιαφορία και να προσπαθήσεις να την καταλάβεις. Να καταλάβεις πως και η μητέρα σου ίσως δυσκολεύεται να αλλάξει τη στάση της ακόμα και αν κατανοεί πως είναι λάθος. Πως ίσως γεγονότα και καταστάσεις που έχει βιώσει στο παρελθόν, την έχουν οδηγήσει να διατηρεί μια τέτοια συμπεριφορά, ίσως και ως στάση άμυνας απέναντι στους άλλους. Άλλωστε για να αλλάξει μια παγιωμένη συμπεριφορά, χρειάζεται τον τριπλάσιο χρόνο από αυτόν που απαιτεί για να διαμορφωθεί.
Φυσικά σε όλο αυτό και εσύ από τη μεριά σου έχεις δίκιο να χάνεις την υπομονή σου, εκλαμβάνοντας μια στάση αδιαφορίας. Περιμένεις την κατανόηση της μητέρας σου όταν προσπαθείς να της εξηγήσεις κάτι που σε ενοχλεί σε εκείνη ή στη σχέση σας. Θα σου πρότεινα να μην κρατάς τον θυμό και τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθεις και πέρα από την μητέρα σου που της τα επικοινωνείς, να μιλάς και σε κοντινά σου άτομα. Δεν θα σου δώσουν τη λύση στη δυσκολία σου, άλλα θα είναι μια πηγή ανακούφισης σε αυτό που αντιμετωπίζεις. Επίσης αν δεις πως η δυσκολία αυτή στη σχέση με τη μητέρα σου σε βαραίνει πολύ ψυχολογικά, θα σου σύστηνα να επικοινωνήσεις με έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Θα μπορέσεις να εκφράσεις τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς σου για το θέμα αυτό σε ένα ασφαλές πλαίσιο. Ο ψυχοθεραπευτής σου θα σε βοηθήσει τόσο να αποφορτίσεις τα αρνητικά συναισθήματα σου, όσο και να βρεις μηχανισμούς να διαχειριστείς την κατάσταση αυτή.
Ελπίζω οι σκέψεις μου αυτές να σου φανούν βοηθητικές. Είμαστε στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς.
