Ψtalk: “Η κόρη μου ξεσπά τα νεύρα της στο σώμα της”
Ψtalk: “Η κόρη μου ξεσπά τα νεύρα της στο σώμα της”

Ψtalk: “Η κόρη μου ξεσπά τα νεύρα της στο σώμα της”

Καλησπέρα. Η 15χρονη κόρη μου, μαθήτρια Α’ Λυκείου, πριν από μερικές μέρες ήρθε και μου έδειξε το χέρι της λίγο ματωμένο, σαν γδάρσιμο, και μου είπε ότι μόνη της το δάγκωσε μέχρι που ψιλομάτωσε, γιατί είχε νευρά! Σοκ! Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω κι είπα μια αστεία χαζομάρα, γιατί ειλικρινά δεν το περίμενα και δεν ήξερα τι να πω… Το συζητήσαμε βεβαία δυο-τρεις μέρες αργότερα. Δεν είπε γιατί το έκανε, μόνο ότι είχε νεύρα. Απλά και ήρεμα της ζήτησα να μη το ξανακάνει κι αν ξαναβρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση με νεύρα ή οτιδήποτε άλλο, να έρθει να μου μιλήσει. Η απάντηση ήταν “θα προσπαθήσω μαμά να μην το ξανακάνω αλλά δεν στο υπόσχομαι!” Δεύτερο σοκ! Έχει ξανά δηλώσει στο παρελθόν ότι έχει πολλά νεύρα (Β’ & Γ’ Γυμνάσιου ) κι ότι δεν μπορεί να τα διαχειριστεί και τότε μου ζήτησε η ίδια να την πάω σε ψυχολόγο. Βρήκα μια ψυχοθεραπεύτρια και πήγαινε για 2 χρόνια, αλλά με κενά ενδιάμεσα λόγω Covid. Θεωρώ ότι ίσως δεν έγινε σωστή ή ολοκληρωμένη δουλειά, μιας και στην τελευταία συνεδρία η ψυχοθεραπεύτρια της είπε να πάρει κάτι φυτικά χάπια για να χαλαρώσει. Τρίτο σοκ! Έχω κάνει κι εγώ ψυχανάλυση κι η μεγάλη μου κόρη, ποτέ κάνεις δεν είπε κάτι για χάπια πόσω μάλλον σε ένα παιδί!  Τέλος πάντων, αυτό δεν είναι το θέμα. Το ερώτημά μου είναι τι θα μπορούσα να κάνω με την κόρη μου. Ρωτώντας τη αν θα ήθελε βοήθεια από ειδικό (ανεξάρτητα αν θέλει να πάει στην παλιά της η όχι) ήταν αρνητική. Τι μπορώ να κάνω για την βοηθήσω; Υπάρχει πίεση από τα μαθήματα (από μόνης της εγώ δεν την πιέζω καθόλου) φέτος τσακώθηκε με την κολλητή της και δεν μιλάνε πια και η αδερφή της μένει πλέον στο δικό της σπίτι και την βλέπει μια φορά τη εβδομάδα κ αυτό για λίγο. Επίσης να προσθέσω ότι είμαι χωρισμένη με ένα αρκετά άσχημο διαζύγιο εδώ και 14 χρόνια. Η σχέση με τον πατέρα της δεν είναι συχνή, μια φορά το μηνά από κοντά και 2-3 τηλεφωνήματα την εβδομάδα. Σίγουρα όλα αυτά παίζουν το ρολό τους (όλα μαζί ή ξεχωριστά) στην ψυχολογία της, το γνωρίζω και πάντα το έχω στο μυαλό μου, απλά με φοβίζει αυτό το ξέσπασμα στο σώμα της γιατί σκέφτομαι τα χειρότερα. Πώς με συμβουλεύετε να το χειριστώ; Ευχαριστώ πολύ

Από την: Τασία


Αγαπητή Τασία,

ευχαριστούμε πολύ για το μοίρασμα του βιώματός σου! Αντιλαμβάνομαι ότι η γονεϊκότητα είναι μια δύσκολη υπόθεση, από όλες τις πλευρές. Είναι πολύ σημαντικό που ενδιαφέρεσαι και ασχολείσαι ενεργά με την ψυχική υγεία της κόρης σου. Αυτό δείχνει ότι αναγνωρίζεις την σημασία και την αξία του να είναι κάποιος ψυχικά υγιής. Ας εξετάσουμε όμως την κατάσταση από την αρχή.

Αναφέρεις ένα περιστατικό, όπου είδες την κόρη σου με ένα γδάρσιμο στη χέρι της. Σε συζήτηση μαζί της, σου είπε πως η ίδια το προκάλεσε στον εαυτό της, σε μια προσπάθεια να καταπραΰνει τα νεύρα της. Η ανησυχία σου έγκειται στο να μην επαναλάβει αυτή την πράξη στο μέλλον, κάτι το οποίο δεν είναι όμως απόλυτα εφικτό, κρίνοντας από την αντίδρασή της. Επιπλέον, στο παρελθόν η κόρη σου έχει επισκεφθεί ψυχολόγο, λόγω του έντονου θυμού, αλλά η θεραπεία μάλλον δεν ολοκληρώθηκε, αντιθέτως η ψυχοθεραπεύτρια της πρότεινε τη χρήση φυτικών χαπιών,  όπως περιγράφεις. Υπάρχει πίεση από τα μαθήματα, καθότι εικάζω ότι θέλει να είναι καλή μαθήτρια, προέκυψε ένας τσακωμός με την κολλητή φίλη, ενώ έχουν μειωθεί οι επαφές με την αδερφή της λόγω απόστασης. Τέλος, Τασία, αναφέρεσαι σε ένα άσχημο διαζύγιο και μια δύσκολη σχέση με τον πατέρα της.

Αυτό το ιστορικό, σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους παράγοντες (μαθήματα, τσακωμός, διαζύγιο κ.λπ.), έρχεται και δένει μαζί με την εφηβεία. Είναι απόλυτα λογικό η κόρη σου να έχει έντονα ξεσπάσματα εξαιτίας όλων των παραπάνω και εξαιτίας των ορμονικών αλλαγών που συμβαίνουν στο σώμα της λόγω της εφηβικής περιόδου.

Σε ό,τι έχει να κάνει με το κομμάτι της ψυχοθεραπείας της, οι παράγοντες είναι πολλοί. Πρώτον και κύριο, η πανδημία. Για ένα διάστημα ουσιαστικά απαγόρευσε τις διά ζώσης συναναστροφές (στο μέτρο του δυνατού), αν και έδωσε τη δυνατότητα για εξ αποστάσεως εργασία. Ωστόσο, αυτή η μορφή δεν ταιριάζει σε όλους και ειδικά στο θέμα της ψυχοθεραπείας. Αν θα το επιλέξει κάποιος (ψυχοθεραπευτής ή θεραπευόμενος) είναι κάτι υποκειμενικό. Επίσης, δεν αναφέρεις κάτι για την κατάρτιση της ψυχοθεραπεύτριας, οπότε θα θέσω μερικά ερωτήματα προς σκέψη: είναι ψυχολόγος/ψυχίατρος με άδεια άσκησης επαγγέλματος; Με άλλα λόγια, κατέχει βασικό πτυχίο πάνω στην επιστήμη της ψυχολογίας; Έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα για να παρέχει τέτοιες υπηρεσίες (μεταπτυχιακό, ψυχοθεραπευτική προσέγγιση κ.λπ.); Ο τομέας που εξειδικεύεται είναι αυτός που σε ενδιαφέρει για την κόρη σου; Ακόμα κι αν ισχύουν όλα τα παραπάνω, υπάρχει πάντα η περίπτωση να μην ταίριαξαν οι δυο τους. Συμβαίνει πολύ συχνά στην ψυχοθεραπεία και είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να ψάχνουμε τον επαγγελματία που μας ταιριάζει. Επομένως, αν η κόρη σου δεν ένιωσε να ταιριάζει, σε συνδυασμό με το απόρρητο, όπου δε γνωρίζεις τι μπορεί να ειπώθηκε στις συνεδρίες, και δεύτερον, με την αντίδρασή σου για τα χάπια, μπορεί να οδηγήθηκε (η κόρη σου) στην άποψη ότι οι ψυχολόγοι δεν κάνουν καλή δουλειά, δεν τη βοηθούν και γι’ αυτό να είναι αρνητική στο να ξεκινήσει ξανά συνεδρίες. Κάνε μια έρευνα στο ίντερνετ ή τηλεφωνικά, εντόπισε τους κατάλληλους ανθρώπους και δώσε της τις κατάλληλες πληροφορίες. Όταν νιώσει έτοιμη θα κάνει το επόμενο βήμα. Να έχεις στο μυαλό σου ότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Συζήτησες με τη θεραπεύτρια τη λύση των χαπιών; Το εξετάσατε μαζί; Το ότι ο δικός σου θεραπευτής δεν πρότεινε θεραπεία με χάπια, δε σημαίνει ότι σε άλλες περιπτώσεις δεν χρειάζονται, αλλά υπάρχουν διάφορες προϋποθέσεις.

Το σχολείο είναι ενήμερο γι’ αυτή την κατάσταση; Πρόκειται για το χώρο που η κόρη σου περνάει τις περισσότερες ώρες. Το περιστατικό που αναφέρεις στην αρχή έλαβε χώρο στο σχολείο, αν κατάλαβα καλά, οπότε ίσως το εκπαιδευτικό προσωπικό χρειάζεται ενημέρωση για να διαχειριστεί το θέμα με κατάλληλο τρόπο.

Είναι πολύ βασικό και πολύ καλό που κάνεις και εσύ ψυχανάλυση. Σημαίνει ξανά πως κατανοείς τη σημασία της καλής ψυχικής υγείας και αντιλαμβάνεσαι ότι τα δικά σου ψυχικά ζητήματα μπορεί να επηρεάσουν τα παιδιά σου. Όσον αφορά σε αυτό το κομμάτι, λοιπόν, συνέχισε έτσι και συζήτησε τα θέματα που σε απασχολούν μαζί με τον ψυχοθεραπευτή/την ψυχοθεραπεύτριά σου. Θα μπορέσει να σε κατευθύνει κατάλληλα, εφόσον θα γνωρίζει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για το συγκεκριμένο θέμα.

Τασία, βλέπω ότι θέλεις πολύ να βοηθήσεις την κόρη σου, αλλά θεωρώ πως το καλύτερο που μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή είναι να είσαι εκεί για εκείνη. Στήριξέ τη, μίλησέ της, άκουσέ την κυρίως. Όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε, οι άνθρωποι έχουμε πάντα ανάγκη τους δικούς μας ανθρώπους και ιδιαίτερα τους γονείς μας. Ακόμη, λειτουργούμε πολύ με την μίμηση από μικρή ηλικία. Αν δει τα αποτελέσματα που έχει η ψυχοθεραπεία σε εσένα, όπου εξελίσσεσαι, βελτιώνεσαι και προσπαθείς καθημερινά για το καλύτερο, θα την εμπνεύσεις να θέλει κι εκείνη το ίδιο. Οι γονείς αποτελούν πρότυπα για τα παιδιά τους κι εσύ μπορείς να γίνεις το πρότυπο για τη μικρή σου κόρη.

Κάνε υπομονή, μείνε κοντά της και όλα θα βρουν το δρόμο τους, Τασία!

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com