Καλησπέρα σας! Αρχικά ευχαριστώ για την όμορφη σκέψη που έχετε κάνει να μπορώ να μοιραστώ αυτό που με απασχολεί, χωρίς να φοβάμαι!
Εργάζομαι 3,5 χρόνια κι είμαι ανεξάρτητη επαγγελματίας. Ο πρώτος 1,5 χρόνος πήγε πολύ καλά! Πλέον όμως νιώθω πω έχω κουραστεί πολύ, όχι σωματικά, αλλά ψυχικά! Πέρασα πολύ δύσκολα, με πίεση κι απειλές, έχω αλλάξει περιβάλλον όμως δεν βρίσκω πια ενδιαφέρον σε αυτό που κάνω, δεν με γεμίζει! Από την άλλη δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να κάνω. Είμαι 27 χρονών, έχω πολλά όνειρα αλλά δεν έχω τη δύναμη να τα κυνηγήσω! Έχω δημιουργήσει χρέη που χρειάζονται άμεση εξόφληση κι ούτε τις βασικές μου ανάγκες δεν μπορώ να καλύψω! Έχω ανθρώπους γύρω μου που με στηρίζουν & τους διπλάσιους να με πιέζουν! Τα ‘χω παίξει! Νιώθω πλήρη άρνηση για όλα αυτά που μου φαινόντουσαν φυσιολογικά! Νιώθω σαν «κακομοίρα» και δεν μου αρέσει! Η εργασία μου έχει πολλές προοπτικές, αλλά εγώ δεν νιώθω «διαθέσιμη» αυτή τη στιγμή! Αν την αφήσω διαλύεται ό τι έχω χτίσει, αν συνεχίσω νιώθω ότι διαλύομαι εγώ κι οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους που με στηρίζουν, γιατί έχουμε δεσμευτεί μεταξύ μας να προχωρήσουμε μαζί! Ειλικρινά, ΤΑ ΕΧΩ ΧΑΜΕΝΑ! Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!Από την: Αντιγόνη Αγαπητού
Αγαπητή μου Αντιγόνη,
Σ’ ευχαριστούμε πολύ, αρχικά, για τα πολύ όμορφά σου λόγια και για το θάρρος σου να μοιραστείς αυτά που σε απασχολούν. Είναι τιμή για εμάς να σας «ακούμε» και να φροντίζουμε τους προβληματισμούς σας.
Από τον τρόπο που γράφεις και από τα σημεία στίξης που χρησιμοποιείς αντιλαμβάνομαι το πόσο πολύ έχεις εξουθενωθεί. Είναι πράγματι πολλά αυτά που έχεις να διαχειριστείς και να βάλεις σε τάξη, κάτι που χρειάζεται σίγουρα ψυχραιμία, οργάνωση και όραμα.
Εάν σε έχω κατανοήσει σωστά, η εργασία είναι το πιο στρεσογόνο κομμάτι της ζωής σου αυτή την περίοδο. Είσαι μία ελεύθερη επαγγελματίας, με όλη την αβεβαιότητα και τη δυσκολία που ενέχει αυτή η κατηγορία και υπάρχουν χρέη τα οποία έχεις να καλύψεις. Από την άλλη, ωστόσο, δεν είσαι «διαθέσιμη» συναισθηματικά και νοητικά και δε λαμβάνεις την ικανοποίηση που θα ήθελες από την εργασία σου. Είναι απολύτως φυσιολογικό να αισθάνεσαι έτσι. Βρίσκεσαι σε μία μετέωρη κατάσταση με πολύ άγχος και πίεση, μέσα στην οποία μάλιστα καλείσαι να πάρεις αποφάσεις.
Μετά από αυτά, λοιπόν, που μοιράστηκες, τριγυρνά στο μυαλό μου ένα ερώτημα που πολύ φιλικά θα ήθελα να σου θέσω: Εσύ που είσαι μέσα σε όλα αυτά; Αισθάνομαι πως σε όλη αυτή τη δύσκολη κατάσταση που περνάς κάπου έχεις αφήσει την Αντιγόνη… Θέλω να σου δώσω όλη μου την ενθάρρυνση και στήριξη να ψάξεις να σε βρεις, να συνδεθείς ξανά με τον εαυτό σου. Σκέψου τι θέλεις από τη ζωή σου και από σένα και γράψ’ το ή ζωγράφισέ το. Εντόπισε αυτά που θέλεις να κρατήσεις κι αυτά που θέλεις να αλλάξεις. Συνδέσου με το σώμα σου μέσω της συνειδητής αναπνοής και της κίνησης. Βρες χρόνο με τον εαυτό σου και φαντάσου τον στο μέλλον. Πως θα ήθελες να είσαι; Πως είσαι τώρα σε σχέση με αυτό που θέλεις να είσαι στο μέλλον; Επίστρεψε σε σένα κι επίτρεψέ σου να μην είσαι διαθέσιμη για ένα διάστημα ώστε να ανασυγκροτηθείς, να βάλεις τις προτεραιότητές σου και να οργανωθείς. Όλα τα συναισθήματα έχουν χρησιμότητα, ακόμα και η απελπισία και η απογοήτευση. Όταν νιώθουμε εγκλωβισμένοι κι απελπισμένοι, παίρνουμε τις πιο σημαντικές αποφάσεις.
Αναφέρεις πως αυτό που κάνεις δε σε γεμίζει και πως «δεν ξέρεις» τι άλλο να κάνεις. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, τι μπορεί να σημαίνει αυτό το «δεν ξέρω». Σημαίνει ότι όντως δεν ξέρω; Σημαίνει ότι ξέρω αλλά φοβάμαι; Ότι ξέρω αλλά νομίζω πως δε μπορώ; Η απάντηση που θα δώσεις σε αυτό είναι μοναδική, ωστόσο πάρα πολύ σημαντική. Ποια είναι τα πολλά όνειρα που μοιράστηκες πως έχεις; Με ποιους τρόπους μπορείς να ξεκινήσεις το δρόμο προς αυτά; Τι χρειάζονται τα όνειρά σου από σένα;
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά θέλουν θέληση, χρόνο κι επένδυση για να μπουν στο δρόμο τους, ενώ από την άλλη υπάρχουν υποχρεώσεις που τρέχουν, όπως τα χρέη που θέλεις να καλύψεις. Αυτό σημαίνει πως σίγουρα χρειάζεσαι είτε μία δουλειά προσωρινή, μέχρι να ανακαλύψεις αυτό που θέλεις να κάνεις, είτε κάποιες οικονομίες προκειμένου να κλείσεις ανοιχτούς λογαριασμούς. Ό,τι κι αν κάνεις, όμως, σε προτρέπω να το κάνεις με σεβασμό προς τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου. Μπορεί να περνάς δύσκολα στη δουλειά που κάνεις τώρα, τίποτα όμως δε σε εμποδίζει να κάνεις άλλα σχέδια και να προσπαθείς να τα πραγματοποιήσεις.
Μην ξεχνάς πως δικαιούσαι να μην είσαι διαθέσιμη, να μην είσαι καλά, να περνάς τις φάσεις σου, να αλλάζεις πορεία στη ζωή σου όποτε το θέλεις και να αποφασίζεις για σένα. Σου θυμίζω, βέβαια, ότι έχεις και ευθύνη και δύναμη να πάρεις τον εαυτό σου από το χέρι και να τον πας ένα βήμα παρακάτω.
Έχεις χαθεί, όπως αναφέρεις, και είναι πράγματι χαοτικό και στρεσογόνο όποτε μας συμβαίνει. Μόνο αυτός που έχει χάσει τον εαυτό του, όμως, μπορεί και να τον βρει.
