Θα ήθελα να ακουστει παρακαλώ η γνώμη σας για αυτό το ζήτημα και να με βοηθησετε άμα γίνεται..το θέμα είναι λοιπόν ότι σε χω μείνει πίσω πατρικό και στηρίζω τη μητέρα που χει ασθένεια και πρόκειται σύντομα να πάνε όλα καλά γιατί γενικά σκέφτομαι θετικά και να γυρίσω πίσω στους φίλους μου που ναι πλέον η οικογένεια μου το Δεκέμβρη..από τη μια με αγχωνουν αυτά τα lockdown από την άλλη με γεμίζουν τα αδέρφια μου με τύψεις με λόγια και τύψεις ότι σκέφτομαι μόνο εμένα πράγμα που το παραδέχομαι αλλά δεν ισχύει τελειως..καταλήγω λέγοντας πως δεν μπορώ να διαχειριστω το γεγονός πως η οικογένεια δεν με στηριζει που υποβαθμίζει τα θέλω μου τα όνειρα μου ακόμα και το επάγγελμα που λατρεύω και που πρόκειται να κάνω
Από τον/την: Μαρία 19 ετών
Αγαπητή Μαρία,
Χαίρομαι πολύ και σε ευχαριστώ που θέλησες να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας. Εκφράζεις έναν προβληματισμό σου και φαίνεσαι διατεθειμένη να ακούσεις τη γνώμη μου. Θα ήθελα, βέβαια, να έχω κάποιες παραπάνω πληροφορίες σχετικά με τη ζωή σου αυτή τη στιγμή, αλλά θα προσπαθήσω να δώσω τη θέση μου όσο πιο συγκεκριμένα μπορώ με βάση τα δεδομένα που μου προσέφερες.
Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι φροντίζεις τη μητέρα σου που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Δείχνεις να είσαι ένα υπεύθυνο άτομο, το οποίο νοιάζεται για τα αγαπημένα του πρόσωπα. Επίσης, η θετικότητα που αναφέρεις ότι σε διακατέχει είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο μπορεί να σου φανεί χρήσιμο τόσο στην παρούσα φάση που αντιμετωπίζεις όσο και με άλλες δυσκολίες με τις οποίες μπορεί να έρθεις αντιμέτωπη στο μέλλον. Είναι απόλυτα λογικό να θέλεις να γυρίσεις στους φίλους σου και στην καθημερινότητα σου, αλλά βλέπω ότι ταυτόχρονα έχεις και το αίσθημα της ευθύνης της φροντίδας της μητέρας σου.
Από την άλλη, το άγχος σου για τα lockdown είναι ένα κατανοητό συναίσθημα και δεν μπορεί κάποιος να σε κατηγορήσει για αυτό. Είναι μια κατάσταση άγνωστη, για της οποίας την εξέλιξη δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Έτσι κι εσύ, όπως οι περισσότεροι, βρίσκεσαι σε μια κατάσταση αβεβαιότητας.
Όσον αφορά τις κατηγορίες από την πλευρά των αδελφών σου, θα ήθελα να τις αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία. Ίσως να προσπαθούσες να κάνεις μια κουβέντα με τα αδέλφια σου, ώστε να φανούν και οι δύο πλευρές. Ο διάλογος είναι το κλειδί σε πολλά αδιέξοδα. Μέσα από τη συζήτηση μπορεί να καταλάβεις πράγματα και να δεις οπτικές που ενδεχομένως να μην είχες τη δυνατότητα να φανταστείς. Θα τους παρουσιάσεις κι εσύ τη δική σου μεριά. Το ότι σκέφτεσαι κι εσύ το μέλλον σου και τη ζωή σου δεν είναι κάτι μεμπτό. Σίγουρα η οικογένεια είναι πολύ σημαντική και είναι ωραίο να είμαστε ενωμένοι και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι πρέπει να παραμελούμε τους εαυτούς μας. Έτσι και στη δική σου περίπτωση είναι καλό να κοιτάξεις και τον εαυτό σου ως το σημείο που σου επιτρέπεται από τις καταστάσεις. Κι εσύ ως άτομο οφείλεις να φροντίσεις τον εαυτό σου και να εξελιχθείς. Εξάλλου, όταν είμαστε καλά και πετάμε γερά στα πόδια μας μπορούμε να προσφέρουμε και περισσότερα στους άλλους. Αν όλα αυτά τα εξηγήσεις με τον τρόπο σου στα αδέλφια σου είναι πιθανό να καταλάβουν, να ηρεμήσουν και να αποκατασταθούν οι σχέσεις σας.
Ελπίζω να σε βοήθησα να δεις λίγο πιο καθαρά την κατάσταση. Κοίτα μπροστά, συνέχισε να κάνεις όνειρα και με υπομονή, επιμονή και την κατάλληλη δουλειά θα πετύχεις όσα θέλεις. Μην αφήνεις τους άλλους να είναι εμπόδιο στην ευτυχία σου. Έχεις δύναμη, στόχους και φιλοδοξίες και το ξέρεις. Μην υποβαθμίζεις τον εαυτό σου και θα τα καταφέρεις!
