Φοβάμαι μην αποκτήσω τις δυσλειτουργίες του μπαμπά μου. Ο μπαμπάς μου έχει κάποια ψυχολογικά θέματα. Νομίζω ότι πάσχει από παρανοϊκή διαταραχή προσωπικότητας. Δεν είμαι ειδικός, ούτε είναι σωστό να βγάζω μόνη μου συμπεράσματα, όμως αυτά που έχω διαβάσει συνδέονται με κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του. Πχ εύκολα παρεξηγεί συμπεριφορές άλλων και πλάθει στο μυαλό του σενάρια, νομίζοντας πως οι προθέσεις των άλλων είναι διαφορετικές από αυτές που είναι στη πραγματικότητα. Ωστόσο νομίζω πως αδυνατεί να αντιληφθεί αυτό που κάνει. Πιάνω και εγώ τον εαυτό μου καμιά φορά να μπαίνει στο τρυπάκι: “μήπως αυτός με κοίταξε επειδή του άρεσα” ή “μήπως αυτός λέει αυτό αλλά εννοεί κάτι άλλο;” (δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή) αλλά στο καπάκι προσπαθώ να το δω όσο πιο λογικά μπορώ, ωστόσο με πιάνει ένα άγχος μη τυχόν γίνω σαν εκείνον. Αυτό που μου δίνει παρηγοριά είναι το γεγονός ότι αντιλαμβάνομαι εκείνη τη στιγμή ότι μπορεί απλά να παραλογίζομαι και ίσως όλο αυτό να είναι απόρροια του άγχους μου.
Από την: Κική
Αγαπητή Κική καταλαβαίνω την αγωνία σου να βγάλεις ένα συμπέρασμα για το τι σημαίνουν κάποια στοιχεία της συμπεριφοράς τού μπαμπά σου. Ίσως σου είναι δύσκολη αυτή η κατάσταση και γι’ αυτό θες μια σαφή απάντηση για το τι συμβαίνει.
Όμως, καλό θα είναι να αφήνουμε τους ειδικούς να κάνουν διαγνώσεις, όπως εκείνοι ξέρουν, βλέποντας τον εκάστοτε ασθενή και τα συμπτώματα που εμφανίζει. Πολλές φορές, χωρίς να το θέλουμε πάνω στην αγωνία, ξεκινάμε τις ατέλειωτες αναζητήσεις στο διαδίκτυο, όπου ναι μεν υπάρχει αξιόλογο υλικό από επιστήμονες αλλά κανένα δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Αυτό που θέλω να πω, για να γίνω πιο κατανοητή, είναι πως όσον αφορά στις ασθένειες (σωματικές και ψυχικές) τα άρθρα αναφέρουν γενικά ορισμούς, συμπτώματα σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια και τρόπους αντιμετώπισης. Αυτό δε σημαίνει ότι όποιος έχει κάτι που αναγράφεται στο άρθρο μιας ασθένειας, πάσχει κιόλας από αυτή. Είναι πιθανό, αλλά όχι σίγουρο, γι’ αυτό πρέπει να γίνει εξέταση από ειδικό γιατρό που για τις ψυχικές ασθένειες αρμόδιοι είναι οι ψυχίατροι.
Τώρα, όσον αφορά σ’ εσένα και σε σχέση με τον μπαμπά σου, αντιλαμβάνομαι πως δυσκολεύεσαι και είναι αποδεκτό, καθώς τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμες απ’ όλους και πόσω μάλλον για ‘σένα, που πιστεύεις ότι αρχίζεις να αποκτάς κάτι αντίστοιχο.
Αισθάνομαι το φόβο, το άγχος και την αγωνία αν αντιμετωπίζεις κι εσύ κάτι αντίστοιχο αλλά και πόσο δεν θες να σου συμβεί. Δυστυχώς στις μέρες μας, θα έπρεπε οι ψυχικές ασθένειες να μην θεωρούνται στίγμα αλλά να υπάρχει κατανόηση και αποδοχή για τα άτομα εκείνα που ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο.
Μου αρέσει πολύ η φράση και θα τη μοιραστώ μαζί σου: ”τα διαφορετικά λουλούδια συνθέτουν ένα μπουκέτο”. Αυτό, που θέλω να σου πω είναι πως ακόμα κι αν αντιμετωπίζεις κάτι, στα δικά μου μάτια είναι εντελώς εντάξει και για να σου φύγει η αγωνία μπορείς να επισκεφθείς έναν ειδικό ψυχικής υγείας (ψυχίατρο, ψυχολόγο, σύμβουλο ψυχικής υγείας, ψυχοθεραπευτή), ό τι θες εσύ και να διαπιστώσεις, αν τελικά υπάρχει κάτι. Η ψυχική μας υγεία είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Όσον αφορά στο γεγονός πως πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται ”αν αυτός που σε κοίταξε, το έκανε επειδή του αρέσεις”, πιστεύω πως είναι μια εύλογη απορία για έναν άνθρωπο που όταν κάποιος τον κοιτάει επίμονα ας πούμε, του περνά από το μυαλό ότι μπορεί να είναι φλερτ.
Στο γεγονός πως ”αν κάποιος λέει κάτι και ταυτόχρονα μπορεί να εννοεί κάτι άλλο”, θέλω να ξέρεις πως ο καθένας είναι υπεύθυνος για αυτά που λέει και εννοεί. Το πώς τα λαμβάνουμε εμείς είναι δικό μας θέμα. Μπορείς, ωστόσο, αν δεν είσαι σίγουρη, να ρωτήσεις τον άλλο τι εννοεί, για να είσαι σίγουρη και να μην μπαίνεις στη διαδικασία του φαντασιακού κάνοντας εικασίες, παιδεύοντας έτσι το μυαλό σου.
Ελπίζουμε να φανήκαμε βοηθητικοί και σε ευχαριστούμε για το μήνυμά σου.