Ψtalk: “Έχω το σύνδρομο του «καλού παιδιού»”
Ψtalk: “Έχω το σύνδρομο του «καλού παιδιού»”

Ψtalk: “Έχω το σύνδρομο του «καλού παιδιού»”

Νιώθω ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ όποιες καταστάσεις συμβαίνουν γύρω μου. Ανθρώπους, γεγονότα. Σαν το μυαλό μου να έχει κολλήσει. Εδώ και πολλά χρόνια παθαίνω κρίσεις πανικού και έχω αγοραφοβία. Προσπαθούσα να τα ελέγξω αλλά  από  τη στιγμή που ήρθε ο κορονοϊός απέκτησα και ψυχοσωματικά. Επίσης, ό τι όνειρα είχα σκεφτεί για τη ζωή μου σαν να χάθηκαν. Εδώ και περίπου 1 χρόνο εκεί που πάω να νιώσω ηρεμία, κάτι συμβαίνει. Έχω σκεφτεί μήπως εγώ τα προκαλώ από το άγχος μου. Νιώθω ότι δε μπορώ να προγραμματίσω τίποτα για το μέλλον. Μόνο μέχρι αύριο και αυτό με αβεβαιότητα.

Επίσης, δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ τους γύρω μου. Ρωτάνε τι θα κάνω με τη δουλειά, πότε θα κάνω παιδί και ένα σωρό άλλα και νιώθω πίεση με όλο αυτό σε σημείο που προσπαθώ να απομακρυνθώ  από πολλά άτομα γιατί τα νιώθω τοξικά. Αλλά τι κάνεις στην περίπτωση που είναι συγγενείς σου και αναγκάζεσαι να τους μιλάς και να τους βλέπεις ενώ δεν θες; Προσπαθώ να θέσω τα όριά μου, να κάνω πράγματα που ευχαριστούν εμένα και όχι τους άλλους, να λέω περισσότερα όχι, αλλά νιώθω τύψεις γι’ αυτό. Ότι θα με πουν κακιά, ότι άλλαξα, γενικά  ότι θα πουν κάτι για μένα.  Και μεγάλωσα σε περιβάλλον που το νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Δεν κοιμάμαι καλά, ξυπνάω με ψυχοπλάκωμα. Έχω το σύνδρομο του «καλού παιδιού».  Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ τους έχω δώσει τα πάντα  νιώθω ότι δε με σέβονται. Ότι εκμεταλλεύονται την καλοσύνη μου.  Αλλά ποτέ δεν έχω μιλήσει για τίποτα απ’  ότι με ενοχλεί. Γενικά επικρατεί ένα χάος στο μυαλό μου. Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο! Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

Από την: A.Π


Αγαπημένη Α.Π,

Είναι πολύ σημαντικό που βρήκες το θάρρος να μοιραστείς μαζί μας τον τρόπο που βιώνεις την καθημερινότητά σου το τελευταίο διάστημα. Σε ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σου.

Πριν ξεκινήσουμε να πορευόμαστε μαζί και να ανά- στοχαζόμαστε πάνω στα όσα μου ανέφερες, θα ήθελα να σου θυμίσω πως η πανδημία του κορονοϊού αποτελεί από μόνη της έναν απειλητικό παράγοντα για τους περισσότερους ανθρώπους .Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη κατάσταση  καθώς εμφανίζονται απρόσμενα συναισθήματα, σκέψεις , και συμπεριφορές  ενώ απειλείται ακόμη και  η σωματική υγεία. Δεδομένου ότι το άγχος είναι μια αντίδραση επιβίωσης σε μια κατάσταση απειλής και εμφανίζεται για να μας προστατέψει , είναι αναμενόμενο σε μια τέτοια παγκόσμια κρίση να πυροδοτηθεί -ευκολότερα ή δυσκολότερα- ανάλογα την συναισθηματική κατάσταση του κάθε ανθρώπου.

Διαβάζοντας πολύ προσεκτικά τα όσα μου αναφέρεις, εστιάζω στον αυτοπροσδιορισμό σου ως το “καλό παιδί” και στις δυσκολίες που  συνοδεύουν  έναν τέτοιο προσδιορισμό. Κάνεις πράγματα για  να ευχαριστήσει τους άλλους, παραγκωνίζεις τον εαυτό του και  λες συχνά ‘’ναι’’ ακόμα κι αν θέλεις να αρνηθείς. H συνήθεια να λες “ναι” σου δημιουργεί άγχος, αφού πρέπει να φέρεις όσο καλύτερα γίνεται εις πέρας δραστηριότητες που στην πραγματικότητα δεν σε ευχαριστούν. Η θετική απόκριση οφείλεται, όπως μου αναφέρεις, στην προσπάθεια να αποφύγεις τις τύψεις που πιθανόν θα ένιωθες αν δεν υπάκουες. Μια ακόμα σημαντική παραδοχή  αφορά στον τρόπο ανατροφής  σου σε ένα περιβάλλον όπου νοιαζόταν για το ” τι θα πει ο κόσμος”. Ήθελα να σκεφτείς, ποια ήταν η πρώτη φορά που ένιωσες τύψεις επειδή δεν έκανες κάτι; Μήπως υπάρχουν αρκετές τέτοιες στιγμές στο παρελθόν; Μήπως τελικά  συμπεριφέρεσαι με καλοσύνη γιατί αυτή είναι η μαθημένη συμπεριφορά που χαρακτηρίζει το προφίλ του καλού παιδιού;

Έτσι εσύ , συνηθισμένη καθώς είσαι στο να ικανοποιείς τις ανάγκες τον άλλωννιώθεις τύψεις  επειδή δεν ικανοποιείς τις προσδοκίες τους σχετικά με την δημιουργία οικογένειας και της δουλειάς. Αναφέρεις επίσης ότι δίνεις τα πάντα και ότι συμπεριφέρεσαι με καλοσύνη και εισπράττεις ασέβεια και εκμετάλλευση. Η συνειδητοποίηση αυτού του συναισθήματος εκ μέρους σου  είναι πολύ σημαντική καθώς φανερώνει ότι κατανοείς εν μέρει τον τρόπο συμπεριφοράς σου.

Παρόλα αυτά  δεν έχεις μιλήσει για τίποτα από ότι σε ενοχλεί ώστε να μην θεωρηθείς κακιά  παρόλο που  νιώθεις ότι δεν σε σέβονται. Μήπως κρύβεις όσα νιώθεις γιατί προσπαθείς να γίνεις αποδεκτή από τους ανθρώπους γύρω σου, κάνοντας αυτό που επιθυμούν, ακόμα και αν ξέρεις ότι δεν θα στο ανταποδώσουν; Μήπως ευχαριστείς συνεχώς τους άλλους μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσεις την αξία σου και για να είσαι αποδεκτή; Αυτό το παιδί λέγοντας συνεχώς “ναι” στους άλλους, μήπως  τελικά λέει “όχι” στον εαυτό του και στις πραγματικές του ανάγκες; Σε ένα τέτοιο κλίμα που στοχεύει στην ευχαρίστηση άλλων, μπορείς τελικά να αναγνωρίσεις τις προσωπικές σου ανάγκες;

Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσεις πως οι κρίσεις πανικού, η αγοραφοβία καθώς και τα ψυχοσωματικά συμπτώματα τα οποία αναφέρεις, είναι συνέπεια του παραπάνω τρόπου ζωής. Είναι ο τρόπος του οργανισμού σου να σε ενημερώσει ότι πιέζεται ώστε να ενεργοποιηθείς και να αντιδράσεις.  Αυτή η προειδοποίηση θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί το θετικό στοιχείου του άγχους. Σε περιπτώσεις  που το άγχος συσσωρεύεται και δεν εκτονώνεται προς την σωστή κατεύθυνση, τότε στρέφεται προς το σώμα ή ακόμα και προς στον ίδιο τον εαυτό.

Το παραπάνω μοτίβο συμπεριφοράς μείωσε την αυτοεκτίμησή σου με αποτέλεσμα να νιώθεις,  όπως αναφέρεις, ανίκανη να διαχειριστείς την ζωή σου και  να προγραμματίσεις τα μελλοντικά σου σχέδια. Όμως, όπως έμαθες μια συμπεριφορά που τελικά φάνηκε να σε δυσκολεύει, με τον ίδιο τρόπο μπορείς να μάθεις μια νέα, επιθυμητή συμπεριφορά.

Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα τόσο  στην προσωπική ευημερία  ώστε να νιώσει αυτάρκεια, όσο και στην παροχή βοήθειας ώστε να νιώσει αλληλεγγύη . Δεν θα ήταν καλή ιδέα, πριν ενεργήσεις σε κάποια μελλοντική πράξη που θα σου ζητηθεί, να αναρωτηθείς: “τι μπορώ να κάνω ώστε να βοηθήσω όσο το δυνατόν περισσότερο, χωρίς να βάλω στην άκρη τα προσωπικά μου “θέλω;”  Το βασικότερο είναι να δίνεις βοήθεια επειδή το θέλεις και όχι για να αποφύγεις τις τύψεις. Έτσι θα μπορέσεις να ανακαλύψεις  τα όριά σου σχετικά με το τι είσαι πρόθυμη να κάνεις  με ευχαρίστηση και τι να αρνηθείς. Μην ξεχνάς ότι οι σχέσεις πρέπει να είναι ισότιμες και να χαρακτηρίζονται από σεβασμό και αποδοχή.  Η επεξεργασία των εσωτερικών σου αναγκών θα σε βοηθήσει να ορίσεις νέους στόχου και να εργαστείς ώστε να τους πετύχεις.

Η συνειδητοποίηση των συναισθημάτων σου είναι το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα το οποίο κατάφερες να κάνεις μόνη σου ώστε να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε δυσκολία. Στη συνέχεια, η αναγνώριση και η επεξεργασία των εσωτερικών σου αναγκών θα σε βοηθήσει να ορίσεις νέους στόχους και να εργαστείς για να τους πετύχεις. Αν μπορούσα να σου προτείνω έναν τρόπο για να δυναμώσει η πίστη προς στον εαυτό σου, τότε θα σε συμβούλευα  να θέτεις μικρούς και εύκολα επιτεύξιμους στόχους. Κάθε φορά που θα πετυχαίνεις έναν στόχο, θα επαινείς τον εαυτό σου πχ αγοράζοντας και απολαμβάνοντας το αγαπημένο σου επιδόρπιο ή πηγαίνοντας στο σινεμά με μια φίλη. Αξίζεις τον έπαινο και την επιβράβευση και κάθε μικρό ή μεγάλο κατόρθωμα που πετυχαίνεις, δείχνοντας ταυτόχρονα σεβασμό και αποδοχή στους γύρω σου.

Ελπίζω οι σκέψεις μου να σε βοηθήσουν. Θέλουμε ξανά να σε ευχαριστήσουμε που μας έδωσες την ευκαιρία να σε γνωρίσουμε μέσα από τα προσωπικά σου βιώματα και εμπειρίες. Είμαστε στην διάθεση σου όποτε μας χρειαστείς.

 

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com