Καλησπέρα σας. Αρχικά σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δίνεται να εκφράσω αυτό που με απασχολεί. Είμαι 21 σπουδάζω και μένω με τους γονείς μου. Αισθάνομαι συνεχώς την ανάγκη ότι πρέπει να συνεισφέρω και εγω στο σπίτι αλλά δεν μπορώ να βρω μια εργασία που να συνδυάζεται με τις σπουδές μου. Αναφορικά με τις σπουδές προσπαθώ πραγματικά πολύ, όμως αρκετές φορές αισθάνομαι ότι ίσως οι κόποι μου δεν ανταμειφθούν ποτέ με μια καλή εργασία ίσως και μια καριέρα!Νιώθω λίγη, νιώθω μικρή και πιστεύω συνεχώς πως όλοι οι άλλοι έχουν περισσότερες δυνατότητες από μένα.Έχω σταματήσει να ονειρεύομαι ότι κάποια στιγμή θα μπορέσω να είμαι ανεξάρτητη και να πατάω γερά στα πόδια μου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες που όλοι βιώνουμε πως θα μπορούσα να ανακτήσω δυνάμεις και να διεκδικήσω αυτά που θέλω; Η πώς μπορώ να δω καθαρά τι είναι αυτό που θέλω;
Από τον/την: Μαρία
Γεια σου Μαρία,
Χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπεις την σελίδα μας σαν ευκαιρία να εξωτερικευσεις τους προβληματισμούς σου. Άλλωστε, αυτός είναι ο σκοπός της προσπάθειας όλων μας στο psychoedu.gr. Διαβάζοντας το κείμενό σου καταλαβαίνω ότι είσαι ένα νέο κορίτσι γεμάτο όνειρα και φιλοδοξίες για το δικό σου μέλλον και παράλληλα ενσυναίσθηση για την οικογένεια σου. Είναι ένας συνδυασμός που δεν συναντάται συχνά στα άτομα της ηλικίας σου. Αυτό όμως σε φορτίζει με ανησυχίες και έννοιες που νιώθω ότι πλέον έχουν γίνει άγχος και βάρος για εσένα. Μάλιστα αισθάνομαι ότι είναι σε τέτοιο σημείο που δεν σε αφήνει να λειτουργήσεις.
Οι ανησυχίες που εκφράζεις είναι πολύ λογικές, καθώς είσαι στα πρώτα βήματα της ενηλικίωσης, που σημαίνει ότι έχεις στόχους και ανυπομονησία να κατακτήσεις τον κόσμο, αλλά τα εφόδια σου λείπουν ακόμα και αυτό σε γεμίζει ανασφάλεια. Το βλέπεις να ορθώνεται μπροστά σου σαν βουνό, το θεωρείς ακατόρθωτο και απογοητεύεσαι. Πίστεψέ με, όμως, ότι όλοι στο ξεκίνημα τους βιώνουν παρόμοια συναισθήματα με εσένα, ανεξάρτητα από την εποχή ή τις ικανότητες. Θα ήθελα να μην υποτιμάς τον εαυτό σου και να μην τον επιβαρύνεις με αρνητική κριτική που δεν χρειάζεται σε αυτή την φάση. Είμαι σίγουρη ότι έχεις καταφέρει ήδη πολλά και ότι σε περιμένουν ακόμη περισσότερα άμα το προσπαθήσεις. Επίσης, θα ήθελα να θυμάσαι ότι τίποτα στην ζωή δεν είναι άσπρο-μαύρο. Ο στόχος θα κατακτηθεί μέρα με την μέρα και πιθανόν να προκύψουν και στο μέλλον δυσκολίες και αναποδιές που θα σε κάνουν να νιώσεις ματαίωση, που όμως δεν θα είναι αλήθεια. Έτσι, θα ήθελα να απελευθερώσεις την σκέψη σου από το δίπολο στο οποίο από την μια πλευρά έχεις την ιδανική καριέρα για εσένα και από την άλλη την απόλυτη αποτυχία, το τίποτα. Η σκέψη αυτή δεν είναι ρεαλιστική, καθώς υπάρχουν άπειρες επιλογές μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων.
Όσον αφορά την εύρεση εργασίας παράλληλα με την σχολή, αναγνωρίζω πως πρόκειται για έναν δύσκολο και απαιτητικό συνδυασμό. Διακρίνω από το κείμενό σου πως τα ωράρια του Πανεπιστημίου πιθανόν είναι ασυμβίβαστα με τα περισσότερα ωράρια εργασίας. Παρόλα αυτά, υπάρχουν επαγγέλματα που ενδείκνυνται για φοιτητές, καθώς έχουν ευέλικτο ωράριο. Μερικά από αυτά είναι η εξυπηρέτηση πελατών, η προώθηση προϊόντων, η φύλαξη παιδιών κλπ. Όμως, αναρωτιέμαι αν η ανάγκη σου να προσφέρεις οικονομικά στην οικογένεια οφείλεται σε μια δική σου προσωπική ανάγκη να γίνεις ανεξάρτητη από τους γονείς σου, να πατήσεις στα πόδια σου και να νιώσεις ενήλικη και δυνατή ή πρόκειται για μια ουσιαστική οικονομική ανάγκη. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σε περίπτωση που η οικογένειά σου αντιμετωπίζει οικονομικές δύσκολιες και έχουν ζητήσει την συμβολή σου είναι απόλυτα κατανοητή η θέληση σου για προσφορά και η πίεση που νιώθεις. Σε αντίθετη περίπτωση, θα σου πρότεινα να μην πιέζεις τον εαυτό σου και να αφήσεις να κυλήσουν τα πράγματα πιο φυσικά, ώστε η επαγγελματική σου αποκατάσταση να γίνει στο μέλλον που θα είναι ίσως ευκολοτερη. Δεν αποκλείεται στο επόμενο εξάμηνο ή έτος, το πρόγραμμα της σχολής σου να ευνοεί την ανεύρεση εργασίας. Παράλληλα, όταν τα έκτακτα μέτρα για τον covid-19 αρθούν, θα αυξηθεί η προσφορά θέσεων εργασίας και οι επιλογές σου θα είναι μεγαλύτερες.
Όπως και να ‘χει εύχομαι πραγματικά τα όνειρα σου να “ξυπνήσουν” και πάλι και να μην το βάλεις κάτω μέχρι να φτάσεις εκεί που θες!
