Εχω κουραστεί να δείχνω όλη την ώρα χαρούμενη και ευδιαθετη. Εχω κουραστεί να συγκρατω το κλάμα μου. Δεν ξέρω καν αν είναι αυτός ο αληθινός μου εαυτός. Δεν ξέρω καν τι άνθρωπος είμαι. Πως υποτίθεται θα καταλάβω;
Ιφιγένεια
Γεια σου Ιφιγένεια,
είναι όντως πολύ κουραστικό να προσπαθούμε συνέχεια να δείχνουμε καλά και χαρούμενοι. Δυστυχώς υπάρχει αυτή η ιδέα γύρω μας ότι έτσι πρέπει να δείχνουμε και να είμαστε πάντα καλά. Φαίνεται σαν το κοινωνικό σύνολο να μην μπορεί να διαχειριστεί την πιο σκοτεινή μας πλευρά, τα πιο δύσκολα συναισθήματα, όσα είναι πιο βαριά.
Παρόλα αυτά, και αυτά τα συναισθήματα μας, είναι πολύ πολύ σημαντικά και επιτελούν έναν πολύ λειτουργικό ρόλο μέσα μας. Δεν ξέρω πως θα προχωρούσαμε μέσα στη ζωή αν δεν υπήρχαν αυτά. Όπως και στον κόσμο μας, η μέρα διαδέχεται τη νύχτα και η νύχτα τη μέρα, και η φύση αποτελείται από φως και σκοτάδι, έτσι κι εμείς αποτελούμαστε από αυτά τα δύο συστατικά, αυτές τις δύο δυνάμεις και όλα τα συναισθήματα που εμπεριέχονται εκεί μέσα. Κάποιες φορές είμαστε πιο πολύ στο φως ή πιο πολύ στο σκοτάδι, όμως αν κοιτάξουμε τα πράγματα από πιο μακριά αυτές οι δύο καταστάσεις συνεχώς εναλλάσσονται και διαδέχονται η μία την άλλη.
Οπότε, για αρχή, θέλω να σου πω ότι αν όντως δεν νιώθεις χαρούμενη πάντα, είναι απολύτως ανθρώπινο και φυσικό.
Επανέρχομαι στην κούραση που έρχεται από αυτήν την συγκράτηση της θλίψης, του κλάμματος, του βάρους. Είναι όντως πολύ βαρύ και κοπιαστικό. Είναι μία μεγάλη απαίτηση που τελικά ίσως έχουμε εμείς οι ίδιοι από τον εαυτό μας, να είμαστε πάντα καλά, να μην πέφτουμε ποτέ, να είμαστε πάντα δυνατοί και ενεργοποιημένοι. Πολύ μεγάλη και αυστηρή απαίτηση που αγγίζει τα όρια της σκληρότητας.
Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αισθάνεται αυτό που αισθάνεται κάθε στιγμή, να είναι όπως είναι. Αντίθετα συνεχώς του ζητάμε να είναι και να νιώθει κάπως αλλιώς και αυτό οδηγεί στην αίσθηση ότι δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε.
Νομίζω ότι στην πραγματικότητα αυτή η αυστηρότητα και το στενό μαρκάρισμα δεν μας επιτρέπει να δούμε τον εαυτό που κρύβεται μέσα μας. Οι συνεχείς απαιτήσεις από μας τους ίδιους καταπιέζουν ένα κομμάτι μας και το οδηγούν να κρυφτεί κάπου βαθιά μέσα μας.
Το να αναγνωρίσω σταδιακά, τον τρόπο που λειτουργώ, αυτήν την αυστηρή μου πλευρά είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση συναισθημάτων που καταπιέζω ή δεν επιτρέπω να δω. Η αυτογνωσία και εξερεύνηση του εαυτού μας οδηγούν στο να έρθουμε σε επαφή με τον αληθινό μας εαυτό, με αυτό τον εαυτό που βρίσκεται μέσα μας, από πάντα εκεί, διαμορφώνεται συνεχώς και αναπτύσσεται. Ακόμα και αυτή η αυστηρή πλευρά μας είναι κομμάτι του.
Όλα όσα κουβαλάμε είναι μέρη μας και αποτελούμαστε από αυτά.
Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας κατά βάση είναι μία δουλειά αυτογνωσίας και συνάντησης με τον εαυτό μας. Πιστεύω ότι μπορεί να σε βοηθήσει πολύ να σε γνωρίσεις και να μαλακώσεις αυτήν την αίσθηση μέσα σου, να σε αποδεχτείς και να σε αγαπήσεις περισσότερο και να βρεις έναν χώρο γεμάτο εμπιστοσύνη και ασφάλεια όπου θα μπορείς να αφήνεις τα δάκρυα σου ελεύθερα και τα συναισθήματα σου απλά να υπάρχουν. Ο δρόμος προς τα μέσα είναι ενα πολύ όμορφο και πλούσιο ταξίδι. Εύχομαι να το γνωρίσεις και να το απολαύσεις.
Σου εύχομαι καλή συνέχεια και καλή αυτό-ανακάλυψη!
